Amy Blankenship - Maandans

Chad leunde een beetje over de reling op zoek naar Envy. Gelukkig waren de kooidansers er nog steeds, waardoor de schijnwerpers het gemakkelijker maakten om haar te vinden. Toen hij Jason zacht hoorde kreunen, volgde hij Jason’s blik en zag dat ze temidden van meerdere kerels stond te dansen, dichtbij de gloed van de spotlight die op de kooi gericht was. Hij fronste, kneep zijn ogen dicht en vroeg zich af wat ze van plan was.

‘Ze kijkt tenminste in de richting van Trevor. En nog zoiets, bedankt voor het telefoontje,’ zei hij met een serieuze stem, ‘ik heb zitten wachten tot zoiets zou gebeuren.’

Jason haalde zijn schouders op. ‘Het was niet voor mij, maar voor haar. Ze verdient beter dan hem.’ Hij probeerde te glimlachen terwijl hij toekeek met het besef dat ze nu single was. Maar het beeld van alle andere kerels die haar aandacht probeerden te trekken zorgde ervoor dat zijn glimlach een vleugje triestheid kreeg.

Envy voelde de hitte als een tweede huid over haar heen glijden terwijl ze de trap afliep. Ze probeerde haar gespannen spieren te ontspannen en betrad de dansvloer. Ze zette enkele stappen in de richting van Trevor en had het gevoel alsof ze zich middenin een mosh-pit van seks bevond. Vingertoppen raakten haar naakte huid aan en onbekende lichamen wriemelden tegen dat van haar.

De dansvloer was donkerder dan in de andere clubs die ze had bezocht of waar ze werkte en ze hield wel van dit soort privacy. In plaats van individuele koppels die aan het dansen waren, leek dit meer op een orgie van warme lichamen. Ze voelde de verandering in de stemming en hief langzaam haar handen op waardoor haar eigen vingertoppen in de duisternis onbekende mensen aanraakten. De adrenalinekick die volgde bonkte door haar heen zoals de beat van de zwoele muziek.

Ze keek er niet naar uit om Trevor te confronteren en nam even de tijd om haar ogen te sluiten en simpelweg met de muziek, die alleen kon worden omschreven als het gemanifesteerde geluid van de lust, mee te bewegen.

Toen ze de vluchtige aanrakingen stoutmoediger voelde worden, opende Envy haar ogen en besefte dat ze stond te kijken naar meerdere mannelijke bovenlichamen. Sommigen toonden ontblootte huid doorheen niet dichtgeknoopte hemden en sommigen waren bedekt met strakke stoffen, waardoor ze net zo verleidelijk waren.

Ze werd een beetje onstuimig, zette een paar stappen achteruit en vond het niet erg dat de lichamen haar in de verleidelijke dans volgden. Ze voelde het koude ijzer van de danskooi tegen haar rug en keek er langzaam naar op. Haar ogen boorden zich in die van de kerel binnenin de kooi terwijl hij het meisje dat bij hem was op haar knieën in een onderdanige houding dwong.

De hele zaal leek te vervagen toen hun blikken elkaar even vasthielden. De manier waarop hij naar haar keek gaf Envy het gevoel dat zij diegene was die domineerde. Hij had ijzige blauwe ogen met een zeer dikke kring rond de irissen. Ze had nog nooit zulke fascinerende en intense ogen gezien. Ze zou er uren in hebben kunnen kijken en nog steeds meer willen. Dat beangstigende haar.

Zijn blik gaf Envy het gevoel dat hij wist hoe ze er naakt uitzag. De manier waarop zijn ogen over haar lichaam kropen en op bepaalde plaatsen bleven hangen… gaf haar het gevoel alsof zijn handen diezelfde plaatsen betastten. De drang om zichzelf tegen de tralies van de kooi te werpen en hem te smeken om haar hard en vlug te nemen was bijna te intens om te weerstaan.

Envy dwong haar blik weg van het alles dominerende zicht en probeerde zichzelf te overtuigen dat ze de dansvloer kon verlaten wanneer ze dat maar wilde.

Trevor had het niet echt naar zijn zin, ook al probeerde hij om zich door de dans mee te laten voeren en zo goed mogelijk in de omgeving op te gaan. Maar hete meisjes en dansen waren niet de echte reden waarom hij hier was. Hij hield zijn blik op de kerel in de kooi gericht, want die was zijn echte doelwit.

De kerel noemde Devon Santos en hij was de laatste persoon die samen met Kelly Foster gezien was, het 20-jarige meisje dat vorige week in een aangrenzend steegje dood was teruggevonden. De laatste nacht van haar leven had ze met Devon in diezelfde kooi gezeten.

Tot nu toe had hij ontdekt dat het slachtoffer nog maar net gestopt was met werken op de boulevard in een club die Nachtlicht heette. Ze had slechts een nacht in de Maandans gewerkt… de nacht dat ze stierf. En haar dood was niet het enige dat hij probeerde uit te zoeken, maar het was een spoor. Wie haar lichaam gedumpt had, had ervoor gezorgd dat het dicht bij de poema’s en de jaguars lag… als een geschenk.

Devon was mede-eigenaar van deze club, samen met zijn twee broers Nick en Warren en hun enige zus Kat. Het gerucht deed de ronde dat de twee clubs een stille vete met elkaar uitvochten en dat de twee families rivalen van elkaar waren geworden sinds beide vaders meer dan tien jaar geleden waren verdwenen.

Trevor’s ogen vernauwden zich tot spleetjes, want hij kende de echte reden achter de vijandigheid tussen beide clubs. Dit waren geen normale clubs; ze werden uitgebaat door en waren in het bezit van gedaanteverwisselaars. De club waar Kelly had gewerkt was in het bezit van weerpoema’s. Ze was daar weggegaan om hier te komen werken voor de weerjaguars. De volgende dag werd ze dood aangetroffen. Dat was te veel om te negeren.

Er zou paniek uitbreken moesten de mensen weten dat er gedaanteverwisselaars in hun midden leefden… maar zij maakten al zo lang deel uit van de maatschappij en het geheim was nog niet uitgelekt. Zolang ze zich aan de wetten van het menselijke ras hielden was er geen behoefte om massahysterie te creëren door hun bestaan openbaar te maken. De geest van de mensen zou terug naar de middeleeuwen gekatapulteerd worden moest dit ooit gebeuren.

De manier waarop het geheime paranormale commando van de CIA hiermee omging, was vergelijkbaar met hoe ze ufo’s en buitenaardse ontmoetingen behandelden: door te liegen, te verbergen en te verdoezelen. Er bestonden veel ergere zaken dan gedaanteverwisselaars, die eigenlijk goed bij de mensheid pasten… andere, gevaarlijkere wezens waar mensen slechte griezelfilms over maakten of nog geen weet van hadden.

Maar toen mensen vermist werden en dood werden teruggevonden, moest zijn team uitzoeken wat er aan de hand was.

Trevor liet zijn blik volgen toen hij zag hoe Devon het meisje in de kooi negeerde en dichter bij de tralies ging staan om naar iemand onder hem te kijken. Toen hij Envy omringd door een krioelende massa kerels tegen diezelfde kooi zag leunen, voelde hij onmiddellijk hoe zijn bloeddruk steeg.

Wat deed zij hier in godsnaam? Zonder erover na te denken liet hij zijn danspartners voor wat ze waren en baande zich een weg door de menigte naar haar toe.

Devon gromde diep in zijn keel toen het meisje dat zijn aandacht had getrokken haar handen ophief om de tralies achter zich vast te grijpen. Hij kon haar warmte boven dat van iedereen anders in de club ruiken en het lonkte naar hem. Hij legde zijn handen over die van haar en liet zijn vingers doorheen de tralies van de kooi verleidelijk langs haar armen kruipen.

Net op het moment wanneer Envy op wilde kijken naar de erotische danser, greep iemand een van haar armen beet en trok haar weg van de kooi. Haar mond viel open toen ze zag wie het was. Ze was Trevor volledig vergeten! Haar verleidelijke stemming werd abrupt afgebroken en plotseling was ze terug verschrikkelijk boos toen ze terug wist waarom ze in feite naar de Maandans was gekomen… om wraak te nemen.

‘Wat doe jij hier in godsnaam?’ snauwde Trevor een beetje te agressief terwijl hij haar probeerde weg van bij de kooi en buiten het gevaarlijke bereik van Devon te trekken. Indien de jaguar de moordenaar was, dan legde hij zijn volgende doelwit vast door de manier waarop hij naar haar keek.