George Martin - Uczta dla wron

— IRRI i JHIQUI, szesnastoletnie dothrackie dziewczyny

— MISSANDEI, naathijska skryba i tłumaczka

— jej znani i przypuszczalni wrogowie:

— GRAZDAN MO ERAZ, szlachcic z Yunkai

— KHAL PONO, dawniej ko khala Drogo

— KHAL JHAQO, dawniej ko khala Drogo

— MAGGO, jego brat krwi

— NIEŚMIERTELNI Z QARTHU, grupa czarnoksiężników

— PYAT PREE, qartheński czarnoksiężnik

— ZASMUCENI, qartheńska gildia skrytobójców

— SER JORAH MORMONT, dawniej lord Wyspy Niedźwiedziej

— {MIRRI MAZ DUUR}, kapłanka i maegi, służąca Wielkiemu Pasterzowi z Lhazaru

— jej niepewni sojusznicy, dawni i obecni:

— XARO XHOAN DAXOS, magnat handlowy z Qarthu

— QUAITHE, nosząca maskę władczyni cieni z Asshai

— ILLYRIO MOPATIS, magister z Wolnego Miasta Pentos, który zaaranżował jej małżeństwo z khalem Drogo

— CLEON WIELKI, król-rzeźnik z Astaporu

— KHAL MORO, dawny sojusznik khala Drogo

— RHOGORO, jego syn i khalakka

— KHAL JOMMO, dawny sojusznik khala Drogo

Targaryenowie są krwią smoka, pochodzą od potężnych możnowładców starożytnych Włości Valyriańskich. O ich dziedzictwie świadczą oczy barwy liliowej, fiołkowej bądź indygo oraz srebrnozłote włosy. W rodzie Targaryenów brat często żenił się z siostrą, kuzyn z kuzynką, stryj z bratanicą. Założyciel dynastii, Aegon Zdobywca, wziął sobie za żony obie siostry i z obiema spłodził synów. Na chorągwi Targaryenów widnieje trójgłowy smok, czerwony na czarnym tle. Głowy symbolizują Aegona i jego siostry. Dewiza Targaryenów brzmi: „Ogień i krew”.

FERREGO ANTARYON, morski lord Braavos

— QARRO VOLENTIN, Pierwszy Miecz Braavos, jego obrońca

— BELLEGERE OTHERYS, zwana CZARNĄ PERŁĄ, kurtyzana pochodząca od królowej piratów o tym samym imieniu

— ZAWOALOWANA DAMA, KRÓLOWA MERLINGÓW, CIEŃ KSIĘŻYCA, CÓRKA ZMIERZCHU, SŁOWIK, POETKA, sławne kurtyzany

— TERNESIO TERYS, kupiec-kapitan z „Córki Tytana”

— YORKO i DENYO, dwaj z jego synów

— MOREDO PRESTAYN, kupiec-kapitan z „Lisicy”

— LOTHO LORNEL, sprzedawca starych ksiąg i zwojów

— EZZELYNO, czerwony kapłan, często pijany

— SEPTON EUSTACE, okryty hańbą i suspendowany

— TERRO I ORBELO, para zbirów

— ŚLEPY BEQQO, sprzedawca ryb

— BRUSCO, sprzedawca ryb

— jego córki, TALEA i BREA

— MERALYN, zwana MERRY, właścicielka „Szczęśliwego Portu”, burdelu położonego nieopodal Portu Łachmaniarza

— MARYNARSKA ŻONA, kurwa ze „Szczęśliwego Portu” — LANNA, jej córka, młoda kurwa

— WSTYDLIWA BETHANY, JEDNOOKA YNA, ASSADORA Z IBBENU, kurwy ze „Szczęśliwego Portu”

— RUDY ROGGO, GYLORO DOTHARE, GYLENO DOTHARE, skryba zwany PIÓREM, COSSOMO CZARODZIEJ, klienci „Szczęśliwego Portu”

— TAGGANARO, portowy złodziej

— CASSO, KRÓL FOK, jego tresowana foka

— MAŁY NARBO, jego dorywczy wspólnik

— MYRMELLO, JOSS PONURY, QUENCE, ALLAQUO, SLOEY, komedianci występujący co noc na „Statku”

— S’VRONE, portowa kurwa o morderczych skłonnościach

— PIJANA CÓRKA, kurwa o niepewnym usposobieniu

— JEYNE WRZODZIANKA, kurwa o niepewnej płci

— MIŁY STARUSZEK i DZIEWCZYNKA, słudzy Boga o Wielu Twarzach w Domu Czerni i Bieli

— UMMA, świątynna kucharka

— PRZYSTOJNIAK, GRUBAS, PANIĄTKO, SROGOLICY, ZEZOWATY, GŁODOMÓR, sekretni słudzy Tego o Wielu Twarzach

— ARYA z rodu Starków, dziewczynka z żelazną monetą, znana też jako ARRY, NAN, ŁASICA, GOŁĄBEK, SOLA i CAT

— QUHURU MO z Miasta Wysokich Drzew na Wyspach Letnich, kapitan statku kupieckiego „Cynamonowy Wiatr”

— KOJJA MO, jego córka, czerwona łuczniczka

— XHONDO DHORU, mat z „Cynamonowego Wiatru”

Tę książkę piekielnie ciężko było napisać.

Po raz kolejny wyrażam wdzięczność moim dzielnym redaktorkom: Nicie Taublib, Joy Chamberlain, Jane Johnson, a zwłaszcza Anne Lesley Groell za jej rady, dobry humor i niezmierzoną wyrozumiałość.

Dziękuję też czytelnikom za wszystkie pełne miłych słów wsparcia maile, a także za okazaną cierpliwość. Na specjalny ukłon zasługują Lodey of the Three Fists i Pod the Devil Bunny, Trebla i Daj, królowie konkursów, słodka Caress of the Wall, Lannister, zabójca wiewiórek, oraz cała reszta Bractwa bez Chorągwi, lekko szalonego, podpitego towarzystwa dzielnych rycerzy i pięknych dam, którzy rok po roku urządzają najlepsze przyjęcia na Worldconach. Pozwólcie też, bym zagrał specjalną fanfarę dla Elia i Lindy, którzy zdają się znać Siedem Królestw lepiej ode mnie i pomagają mi unikać pomyłek. Ich strona sieciowa Westeros jest źródłem radości i zachwytu.

Dziękuję też Walterowi Jonowi Williamsowi, który znowu był dla mnie przewodnikiem po słonych morzach, Sage Walker za pijawki, gorączki i połamane kości, Pati Nagle za HTML, wirujące tarcze i za szybkie umieszczanie moich wiadomości, oraz Melindzie Snodgrass i Danielowi Abrahamowi za usługi wykraczające poza wszystko, czego można by od nich żądać. Poradziłem sobie z niewielką pomocą przyjaciół.

Natomiast żadne słowa nie wystarczą, by podziękować Parris. Była ze mną w dobre i złe dni, przy każdej cholernej stronie. Wystarczy, że powiem, iż bez niej nie mógłbym zaśpiewać tej Pieśni.