James White: Podwojny kontakt

— Dziękuję, przyjacielu Dermod.

— Doktorze! — jęknął Fletcher, czerwieniejąc z zakłopotania i oburzenia. — Nie można zwracać się w ten sposób do komendanta sektora! Proszę wybaczyć doktorowi Prilicli, ale zdarza się, że bywa nazbyt przyjacielski — dodał, patrząc na przełożonego. — I melduję, że możemy startować za godzinę od teraz.

— Pewna doza bezpośredniości bywa wskazana — powiedział komendant, spoglądając na Priliclę. — Zwłaszcza w wykonaniu kogoś, kto osiągnął tak wiele. Nie uraził mnie pan tym, mały przyjacielu, a pana zmysł empatii wskazuje już panu na pewno, że poza innymi sprawami…

Prilicla poczuł bijące od Dermoda ciepło i radość typowe dla kogoś, kto zamierza podzielić się z inną osobą miłą dla obojga informacją.

— …poza innymi sprawami przybywam także z wieścią, którą otrzymałem tuż przed odlotem od szpitalnego administratora Braithwaite’a — oznajmił Dermod, pokazując zęby w ludzkim grymasie uśmiechu. — Otóż został pan wybrany czy raczej jednogłośnie awansowany do rangi diagnostyka. Moje najgorętsze gratulacje, przyjacielu Prilicla. Jeśli się nie mylę — zwrócił się jeszcze do kapitana Fletchera — powiedziałem „w dogodnym dla siebie terminie”, a nie Jak najszybciej”. Nie rozkazuje się przecież diagnostykom ze Szpitala Sektora Dwunastego.