REM WОRD - Wygraj wojnę. Ramka po ramce

Radzieccy bojownicy zestrzeleni podczas startu, I-15 i I-16, 22 czerwca 1941 roku

«Dekret o militarnej jurysdykcji planu Barbarossa z 13 maja 1941 r. Stwierdza: „Za działania, które urzędnicy i sprzymierzeńcy Wehrmachtu będą wykonywać przeciwko ludności cywilnej wroga, nie przewiduje się ścigania, również jeśli ta akcja jest jednocześnie zbrodnia wojenna lub wykroczenie… Uwalniam cię od chimery zwanej sumieniem. Dalej: «Odrzucam chrześcijaństwo, ponieważ jest ono produktem judaizmu, ponieważ jest internacjonalistyczne i ponieważ głosi pokój na ziemi». (Adolf Hitler). Na przedwojennym zdjęciu – wojskowi piloci ZSRR w pobliżu I-15. Ci ludzie będą musieli zrozumieć, czym jest wojna totalna i zrobić to, co niemożliwe.

23 czerwca 1941 r. Rozpoczyna się bitwa o Dubno-Łuck-Brody (320 km na zachód od Kijowa). G. Zhukov, który pojawił się na miejscu wydarzeń, odrzuca ideę szefa sztabu Frontu Południowo-Zachodniego o wycofaniu wojsk. Nowy plan to strajk pięciu zmechanizowanych korpusów z 2800 (później 3100) czołgów w czterech (późniejszych – pięciu) niemieckich dywizjach czołgów, 720 czołgach i 70 działach szturmowych. Fotografia – niemieccy żołnierze sprawdzają opuszczony czołg ciężki T-35. Waga 50 ton, 11 członków załogi, rezerwacja – korpus przedni 30 mm., Deska 20 mm., Wieże 20 mm. Prędkość w trudnym terenie wynosi 10—12 km. h. Uzbrojenie – jeden 76,2 mm, dwa 45 mm. karabiny i sześć siedmiu karabinów maszynowych. Wykonane 59 sztuk. Do czerwca 1941 r. Czołgi te nie brały udziału w walkach, ograniczając się jedynie do demonstracji potęgi Związku Radzieckiego podczas defilad wojskowych.

Do formacji Wehrmachtu, oprócz pojazdów opancerzonych, należą duże jednostki piechoty, artylerii i wykwalifikowanych brygad naprawczych. Masywny (400 czołgów) zmechanizowany korpus Armii Czerwonej wykonuje marsze po 300 km, tracąc co najmniej jedną trzecią pojazdów przed uszkodzeniami mechanicznymi. Radziecki system produkcji sprzętu nie wydaje się zapewniać dostawy, która nie jest warta nawet pół słowa, «małych rzeczy» do naprawy. Wytyczne dotyczące prowadzenia i konserwacji nowych czołgów są obecnie klasyfikowane nawet przez kierowcę. Czasami, tak starannie przechowywane przez załogi samochodu, w kluczowym momencie tankować nie olejem napędowym, ale benzyną. Aby uniknąć awarii sprzętu i oskarżenia o sabotaż, dowódcy oddolni sabotują prawdziwy trening wojskowy. Fakt, że w niemieckich jednostkach edukacyjnych jest karany naganą, w Armii Czerwonej może zakończyć się egzekucją. Fotografia pokazuje radzieckie czołgi BT-7 uszkodzone i opuszczone przez załogi. Waga 14 ton, załoga 3 osoby., Rezerwacja 15—20 mm., Cannon 45 mm., 1—3 karabiny maszynowe. Prędkość, według projektantów, jest główną zaletą czołgu «high-speed». Na torach, na autostradzie BT-7, rozwija się 52 km. godziny, na kołach – nie do pomyślenia 72 km. h

W społeczeństwie formalnej równości i «terytorialnej organizacji społeczności» wszelkie insygnia kwalifikowane są jako należące do określonej kasty. Dowódca Armii Czerwonej za wszelką cenę stara się odłączyć od mas żołnierzy. Te maksymy zgadzają się z obserwacjami autora podczas służby wojskowej w armii radzieckiej, a następnie rosyjskiej. Niemiecka armia z połowy XIX wieku zakłada, przy ścisłym przestrzeganiu łańcucha dowodzenia, stosunek oficera do żołnierza jako równego sobie. Spójność, zaufanie, nawet jeśli, jak mówią, na podstawie więzów związanych z krwią, określa wysoki poziom zarządzania. Fotografia – czołg T-34-76 jako część złamanej kolumny radzieckiej. Czerwiec-lipiec 1941. Masa wynosi 26 ton, załoga to 4 osoby, pancerz ma 45 mm we wszystkich kierunkach (posuw 40 mm). Pistolet ma 76 mm, kurs i podwójne karabiny maszynowe. Prędkość na autostradzie wynosi 54 km. godziny, nierówny teren – 36 km. h. jeśli uda ci się przykleić przelew

Tak więc bitwy czołgowe, ataki czołowe na pozycje niemieckich dział przeciwpancernych, manewrowanie bez łączności i map, separacja od linii zaopatrzeniowych i naprawczych występują w okolicach Kijowa. Łącznie. Do 30 czerwca Armia Czerwona straciła 2600 czołgów, Wehrmacht – 170 (nieodwołalnie). Front południowo-zachodni zawala się.Fotografia – niemiecki żołnierz sprawdza uszkodzony czołg T-34-76 na uboczu. Okolice Kijowa, lipiec 1941 r

Stalin musi odłożyć na bok egzekucje, puste hasła i pracować z problemem, teraz naprawdę zagłębiając się w istotę tego, co się dzieje. System sterowania jest odbudowywany. Działa od drugiej połowy 1942 r. Do maja 1945 r. I przez dwa i pół roku pozwala nam uciec od upadku do zwycięstwa.Fotografia – spalanie T-34-76. Na tym etapie wojny «stalowe potwory» wciąż nie robią wrażenia na najlepszych oficerach Wehrmachtu. Armia Czerwona ma do tego czasu tylko 60 wyszkolonych załóg dla T-34. Bitwa o Dubno-Łuck-Brody. Lato 1941

Strategiczna operacja obronna Kijowa. Lato 1941. Wycofywanie się i pomieszanie żołnierzy radzieckich

Niemieckie samochody i pojazdy opancerzone podążają za czołgiem T-38 z czterema wieżami usuniętymi z kadłuba. Ukraina, sierpień 1941 r

Radziecki czołg KV-1 pokonany przez dziesiątki pocisków. Lipiec 1941, na południe od ZSRR. Uzbrojenie: 76 mm. działo, 90—114 pocisków, trzy 7,62 karabiny maszynowe. Rezerwacje: czoło, bok ciała 75 mm, czoło, wieżyczka boczna 75 mm. (ochrona przed pociskiem przeciwpancernym 50 mm. Działo niemieckie dalej 200 metrów). Załoga 5 osób. Waga 48 ton. Problemy z transmisją są powszechne. Prędkość na autostradzie wynosi 34 km. h.. Zasięg przelotowy w trudnym terenie 120 km. Moc właściwa 11,6 KM, nacisk na ziemię 0,77 kg. cm. Od 1939 do 1942 wyprodukowano 2770 samochodów.

Niemieccy żołnierze w ofensywie. ZSRR, lato 1941 r.