Виктор Шнип - Заўтра была адліга-5

Віктар ШНІП

ЗАЎТРА БЫЛА АДЛІГА-5

Жнівень

1.08.2016. На стале камп’ютар, які не працуе, як пустая лядоўня на кухні...

2.08.2016. З Міёнай а шостай раніцы выйшлі на шпацыр. Пахаладала. Пахне восенню. Ходзячы па Мухлі, напаткаў радкі:

у кроплях вінаграднае лазы

хаваецца шчаслівае святло

адыходзячага лета

якому стаць віном

2.08.2016. Праходзячы каля пошты, убачыў, як адтуль выйшла маладая манашка. Яна ўсміхалася і прыціскала белы канверт да грудзей. І была яна як чорны анёлак са светлай весткай

3.08.2016. Сяджу, як шляхціц, у фатэлі, а побач каля ног ляжыць аўчарка. За спінай шафы з кнігамі, а перада мной на сцяне карціны. Нікуды не трэба спяшацца — я ў адпачынку. На вуліцы чуюцца вясёлыя крыкі дзяцей. Выходжу на балкон. Каля пад’езда на лаўцы сядзіць сусед Дзіма, які, убачыўшы мяне, пытаецца: «Ці ёсць жыццё на Марсе?»

4.08.2016. У сеціве з’явілася інфармацыя: «Некалькі дзясяткаў тысяч літраў віна вылілася на вуліцы горада Сэта з цыстэрнаў мясцовага гандляра віном на поўдні Францыі (дэпартамент Эро). Паліцыя мяркуе, што гэта акт сабатажу. Віно, якое лілося з цыстэрнаў, што належаць гандлёваму дому Biron S. A., затапіла набярэжную Орыен, дзе знаходзяцца склепы, а таксама суседнія вуліцы. Пасля таго, як затапіла падземныя паркоўкі, у ноч на 3 жніўня, мясцовыя жыхары выклікалі выратавальнікаў. Выратавальнікам удалося справіцца з алкагольным патопам і ачысціць праспект ад віна за паўгадзіны.

Па дадзеных тэлеканала France 3, адказнасць за інцыдэнт на сябе ўзяў Рэгіянальны камітэт вінаградарскага руху (CRAV), вядомы падобнымі акцыямі пратэсту супраць закупкі Францыяй віна з Іспаніі па заніжаных коштах». А нашы вуліцы па некалькі разоў за лета затапляюцца дажджамі...

5.08.2016. На Мухлі з самага ранку сядзяць пенсіянеры і ловяць рыбу амаль цэлы дзень, а іх жонкі сядзяць у чэргах у паліклініках...

5.08.2016. У кватэру праз расчынены балкон залятаюць мухі і камары. Многія з іх у першы і апоші раз, бо ты маеш кіпу газет, з якімі палюеш на крылатых няпрошаных гасцей. І Сабака глядзіць на цябе, як на Граждана, з якім нешта адбываецца незразумелае...

8.08.2016. З Міёнай ходзім на трэніроўкі — на кусачку і на паслушэнства. Шмат што ўжо ў нас атрымоўваецца, а самае галоўнае — Міёна на трэніроўкі бяжыць, як першакласнік у школу, які яшчэ не ведае, што яго чакае далей.

9.08.2016. Часу, як кавы ў філіжанцы, заўсёды не хапае...

10.08.2016. Прачытаў Ціхана Чарнякевіча «Пташнікаў: напачатку і напрыканцы». Напісана з любоўю да нашых класікаў-празаікаў, якія яшчэ нядаўны былі жывымі і з якімі я меў шчасце і гонар кантактаваць. Прачытаў Ціхана і закарцела перачытаць апавяданні Пташнікава, Адамчыка і Стральцова. Абавязкова перачытаю, бо пасля прачытання іхніх твораў хочацца, нягледзячы на самоту, жыць на гэтай зямлі, бо Тут тварылі Яны.

10.08.2016. Рыхтуем кніжку пра акторку Марыю Захарэвіч, якая выйдзе ў серыі «ЖЗЛБ». Укладальніца выдання Соф’я Жыбулеўская, распавядаючы пра змест кнігі, сказала, што Захарэвіч у свой час сябравала з Уладзімірам Караткевічам, і ён прапаноўваў ёй выйсці за яго замуж, але тая адмовіла, бо не захацела звязваць свой лёс з чалавекам, які любіць выпіць.

Ружы

11.08.2016. Шукаючы творы на Нацыянальным паэтычным партале «Вершы.ги», каб іх скарыстаць для тэматычнай імпрэзы, Людміла натрапіла на мой верш «Ружа», які быў напісаны гадоў дваццаць таму і надрукаваны ў кнізе «Балада камянёў» у 2006 годзе:

Ружа застыглы выбух святла

Да якога злятаюцца пчолы

І збіраюць у ім салодкае золата

Ружа чырвоны ліхтар

На зялёнай вуліцы саду

Дзе на яблынях спее спакуса

Ружа гэта пацалунак анёла

Першы і апошні

І цвіце ружа

Як водбліск зоркі Венеры

І я праходзячы ля ружы

Праходжу як ля варотаў у рай

Пад вершам пазначана, што гэты твор напісаў Анатоль Сыс. У Сыса ёсць «Ружа», якая пачынаецца: «Маё жыццё — гняздо з калючых руж. // Не Бела­русь — маё жыццё Радзіма. // О, Божа-мазахіст — і я, бы вуж, дзяру // з сябрамі скуру каля Рыма...» Словам, у кожнага з нас свае ружы і яны вельмі розныя.

11.08.2016. Вечарам прыехаў Паша, і мы разам з ім і Веранікай завезлі напоі ў кавярню «Праспект», дзе заўтра а 19 гадзіне адбудзецца вяселле. Толькі а 9 патэлефанаваў Павел Ляхновіч, які сябруе з камандзірамі пагранічнай заставы, дзе служыць наш Максім, і паведаміў, што ўсе дакументы падпісаны і наш сын апоўначы выязджае з Пінска. Крыху пазней патэлефанаваў і сам Максім. Задаволены, што едзе дадому. Пусцілі яго на трое сутак. У часць трэба вярнуцца ў нядзелю да 22 гадзін.