Boswell J. Op. cit. P. 310.
“Quicumque incontinentia illa, quae contra naturam est, propter quam venit ira Dei in filios diffidentiae et quinque civitates igne consumpsit…, si clerici fuerint eiciantur a clero vel ad poenitentiam agendam in monasteriis detrudantur, si laici excommuni-cationi subdantur et a coetu fidelium fiant prorsus alieni” (Consilium Lateranense III // Consiliorum oecomenicorum decreta / Curantibus J. Alberigo, J.A. Dossetti, P.-P. Joannou, C. Leonardi, P. Prodi. Bologna, 1973. P. 217).
“Si magis calescit, ut vir, permittunt cum ducere; si vero magis mollescat, et mulier permittunt ei nubere. Si autem in illo instrumento defecerit, nunquam concederetur ei usus reliqui instrumenti, sed perpetuo continebit, propter vestigia alternitatis vicii sodomitici, quod a Deo detestatur. Item ad Romanos, cap. I… Coitum etiam masculi cum masculo pari poena punit, ut coitum hominis cum bruto, scilicet morte” (Petri Cantoris Verba abbreviatum // PL. T. 205. Col. 2-554, здесь Col. 334–335). Ср.: «Потому предал их Бог постыдным страстям: женщины их заменили естественное употребление противоестественным; подобно и мужчины, оставивши естественное употребление женского пола, разжигались похотью друг на друга, мужчины на мужчинах делая срам и получая в самих себе должное возмездие за свое заблуждение» (Рим. 1: 26–27).
“De tantum duobus ergo peccatis tanquam maximis ex paribus, homicidio scilicet et vicio sodomico, legitur clamor ascendisse ad Dominum de terra. Legitur Dominus conqueri, ideo scilicet, quod ‘masculum et feminam creavit ad multiplicandos homines’ (Gen. I); homicidae autem et sodomitae hos destruunt et perimunt ut hostes, et praecipui adversarii Dei et generis humani” (Ibid. Col. 334, курсив мой — O.T.).
“Item, cum Dominus poenam pro aliis peccatis infligendam différât, pro hoc patien-tiam et bonitatem sibi innatam videtur exuisse, non exspectans sodomitas ad poenitentiam, sed eos magis puniens temporaliter igne coelitus misso” (Ibid., курсив мой — О. T.). Здесь Петр Кантор ссылался на уже упоминавшийся выше пассаж из книги Бытия: «И пролил Господь на Содом и Гоморру дождем серу и огонь от Господа с неба. И ниспроверг города сии, и всю окрестность сию, и всех жителей городов сих, и произрастения земли» (Быт. 19: 24–25).
“Statuimus ut qui deprehensi fuerint incontinentiae vitio laborare, prout magis aut minus peccaverint, puniantur secundum canónicas sanctiones, quas efficacius et dis-trictius praecipimus observari, ut quos divinus timor a malo non revocat, temporalis saltern poena a peccato cohibeat. Si quis igitur, hac de causa suspensus, divina celebrare praesumpserit, non solum ecclesiasticis beneficiis spolietur, verum etiam pro hac du-plici culpa perpetuo deponatur” (Consilium Lateranense IV H Consiliorum oecomen-icorum decreta. P. 242, курсив мой — O. T.).
Goodich M. Sodomy in Medieval Secular Law H Journal of Homosexuality. 1976 (Spring). T. 1. P. 295–302 (в качестве отдельной главы статья была включена в: Idem. The Unmentionable Vice).
“Se aucuns est soupeçoneus de bougrerie, la joutise le doit prandre et envoier à l’evesque, et se il en estoit provez, Геп le devroit ardoir; et tuit si mueble sunt au baron. Et, en tel manière doit Геп ouvrer d’orne hérite, por coi il en soit provez. Et tuit si mueble sunt au baron” (Coutume de Touraine-Anjou H Etablissements de Saint Louis. T. 3. P. 50).
“Se aucuns est soupeçoneus de bougrerie, la joutise le doit prandre et envoier à l’evesque, et se il en estoit provez, Геп le devroit ardoir; et tuit si mueble sunt au baron. Et en tele manière, doit l’en ouvrer d’ome hérite, por coi il en soit provez; et tuit si mueble sunt au baron, ou au prince. Et est escrit en Decretales, ou titre Des significa-cions de paroles, ou chapitre Super quibusdam. Et costume s’i acorde” (Etablissements de Saint Louis. T. 2. P. 147–148). О влиянии текста «Кутюмы Турени и Анжу» на «Установления» см. подробнее: Ibid. T. 1. Р. 8–25.
“Cil qui sont sodomite prové doivent perdre les с… (так в тексте — O.T.). Et se il le fet segonde foiz, il doit perdre menbre. Et se il le fet la tierce foiz, il doit estre ars. Feme qui le fet doit à chescune foiz perdre menbre, et la tierce doit estre rsse. Et toz leur biens sont le roi” (Li Livres de Jostice et de Plet. P. 279–280).
“Qui erre contre la foi comme en mescreance de laquele il ne veut venir a voie de vérité, ou qui fet sodomiterie, il doit estre ars et forfet tout le sien si comme il est dit devant” (Beaumanoir Ph. de. Op. cit. T. 1. P. 431. § 833, курсив мой — O.T.).
См. прим. 63.
Подробнее см.: Тогоева О.И. Между текстом и миниатюрой.
Coutumes de Toulouse И BNF. Ms. lat. 9187. Fol. 32v. Как кастрация именно прелюбодея данное изображение описывается в: Colin-Goguel F. Op. cit. P. 166; Гуревич А.Я. Культура и общество средневековой Европы. С. 282; Бессмертный Ю.Л. Указ. соч. С. 32 (вклейка). Ранее я и сама склонялась к такой интерпретации: Тогоева О.И. Униженные и оскорбленные. Мужская честь и мужское достоинство в средневековом суде // Казус. Индивидуальное и уникальное в истории — 2006 / Под ред. М.А. Бойцова и И.Н. Данилевского. Вып. 8. М., 2007. С. 71–101.
См. выше: Глава 2.
Вестготская правда (Книга приговоров). С. 576–577.
“Рего porque mal pecado alguna vez aviene, que home codicia á otro por pecar con él contra natura: mandamos, que qualesquier que sean, que tal pecado fagan, que luego que fuere sabido, que amos á dos sean castrados ante todo el pueblo, é después, á tercer dia, sean colgados por las piernas fasta que mueran, é nunca dende sean tollidos” (Fuero Real // Colección de códigos y leyes de España / Ed. por A. Aguilera y Velasco, E. Pinel. Madrid, 1865. T. 1. P. 259).
“Item lex Iulia de adulteriis coercendis, quae non solum temeratores alienarum nup-tiarum gladio punit, sed etiam eos, qui cum masculis infandam libidinem exercere au-dent” (Institutes 4.18.4, курсив мой — O. T.). Исследователи отмечают, что точное значение выражения «наказать мечом» остается в данном случае неясным, поскольку при Юстиниане за мужеложество карали и смертной казнью, и кастрацией: Moorhead J. Justinian. L.; N.Y., 1994. P. 36; Boswell J. Op. cit. P. 70–71, 127, 171–173.
Читать дальше
Конец ознакомительного отрывка
Купить книгу