Похожий состав библиотеки был у профессионального архитектора, Яна Шимона Вольфа, который работал в Замостье в XVII веке. См.: Kowalczyk J. Biblioteka Jana Szymona Wolffa inżyniera Janusza Wiśniowieckiego na Zbarażu // Biuletyn Historii Sztuki. 1961. T. 1/23. S. 77–79. О библиотке Замойского: Horodyski B. Zarys dziejów biblioteki ordynacji Zamojskiej // Studia nad książką poświęcone pamięci K. Piekarskiego. Breslau, 1951. S. 295–341; О коллекции редких изданий Замойского см.: Eliza Szandorowska u. Alicja Karłowska-Kamzowa: Francuski modlitewnik Jana Zamoyskiego. Warszawa, 1998. S. 55–59.
См.: Des fortifications et artifices architecture et perspective de Jaques Perret. Gentilhomme savoysien. Paris, 1601. Р. 12 (Wien, ÖNB BE 5.F.20).
Жовква крiзь столiття. Матерiали науковой конференцïï. Вип. 1. Жовква, 2010.
Предисловие Замойского к книге: Bursius A. Dialectica Ciceronis, quae disperse in scriptis reliquit… Zamość, 1604, s.p.
Aristoteles . Politeia, 1267b21–1268a17. См. по этой теме: Holl J. Die historischen Bedingungen der philosophischen Planstadtentwürfe in der frühen Neuzeit // «Klar und lichtvoll…» Planstädte der Neuzeit vom 16. bis zum 18. Jh. Eine Ausstellung im Karslruher Schloß, 15.06.–14.10.1990. Karlsruhe, 1990. S. 9.
Так еврейский купец Моше Коген сообщал в одном послании: «Канцлер оказал мне честь и указал мне место, на котором я должен построить дом. Дом будет стоить мне 400 злотых и представляется мне великолепным» ( Pawlicki M. Kamienice ormiaсskie w Zamoњciu. S. 80).
Первоначальный фасад был украшен волютами и маньеристическим декором. По мнению Бялостоцкого, церковь в Замостье была одним из первых образцов маньеристической архитектуры в Польше. Ближайшие аналогии он находил во Львове. См.: Białostocki J. Pojкcie manieryzmu i sztuka polska. S. 204.
Miłobędzki J.A. Ze studiow nad urbanistyką Zamościa // Biuletyn Historii Sztuki. 1953. Bd. 3–4, z. 15. S. 68–87; см. также: Kowalczyk J. O wzajemnych relacjach planu miasta Zamościa i kolegiaty zamojskiej // Biuletyn Historii Sztuki. 1962. T. 3–4. S. 432–438.
Kowalczyk J. Płyta nagrobna i stiuki w kaplicy hetmana Jana Zamoyskiego przy Kolegiacie w Zamościu // Biuletyn Historii Sztuki. 1962. № 2. S. 230–234.
De bello Moscovitico commentatorum libri sex. Krakau, 1584.
Lewicka M. Rycina Jakuba Lauro ku czci Jana Zamoyskiego. Nowe materiały do ikonografii Szarogrodu i Zamościa // Biuletyn Historii Sztuki. 1956. T. 18. S. 132–234.
Lewicka M. Mecenat artystyczny Jana Zamoyskiego. S. 336.
Цит. по: Krassowski W. Przesłanki gospodarcze programów architektonicznych w Polsce około roku 1600. Warszawa, 1974. S. 129–137, особенно S. 130.
Schrenk Von Notzing J. Armamentarium Ambrasianum Heroicum / Ambrasische Heldenrüstkammer Erzhertog Ferdinand des II. auf Schloß Ambras bei Innsbruck (лат.: 1601, нем.: 1603 изд. Johannes Agricola и Daniel Baur in Oenipons / Innsbruck). Факсимиле: Bruno Thomas. Osnabrück, 1981. Портрет Веспасиано воспроизведен там под № 51.
Kenner F. Die Porträtsammlung des Erzherzog Ferdinand von Tirol // Jahrbuch der Kunsthistorischen Sammlungen in Wien (JKSW). 1893. № 14. S. 37f; Он же // JKSW. 1896. № 17. S. 101f. Kat. – Nr. 90.
Ambraser Inventar // JKSW. 1984. № 80. LXXVI. Nr. 302. Латы находятся в Венском художественно-историческом музее, Waffensammlung (коллекция оружия) A 1208. Впервые доспехи были упомянуты в описи 1593 г.
«Ain weisser Veldt küriß mit strichen geezt und vergult, samt seinem helmlin, mit sein conterfet» (Ebd., III).
Kenner F. Op. cit. S. 218.
Luchner L. Denkmal eines Renaissancefürsten: Versuch einer Rekonstruktion des Ambraser Museums von 1583. Wien, 1958. S. 76. Род Гонзага обязан Габсбургам своим восхождением из «городской аристократии в сословие имперских князей». Маркграф Федерико также добился в 1530 г. от Карла V возведения Мантуи в статус герцогства. См.: Schütz K. Die Beziehungen der Habsburger zu den Gonzaga im 16. Jahrhundert // Fürstenhöfe der Renaissance. Giulio Romano und die klassische Tradition. Ausst.-Kat. Kunsthistorisches Museum Neue Burg, Wien, 1989. (По поводу портретов Гонзаги в Амбрасском собрании, которое по объему следовало сразу за коллекцией Габсбургов, см. с. 324–333.)
О биографии Веспасиано Гонзаги см.: Faroldi G. Vita di Vespasiano Gonzaga Colonna, duca di Sabbioneta, 1592 // Marani E. Sabbioneta e Vespasiano Gonzaga. Sabbioneta, 1977; Affò I. Vita di Vespasiano Gonzaga. Para, 1780; Dondi N. de. Estratti del diario delle cose avvenute in Sabbioneta dal 1580 al 1600 di Niccolò de Dondi // Raccolta di cronisti e documenti storici Lombardi inedite / Hg. von Giuseppe Müller. Mailand, 1857. Bd. 2.
Эта деятельность Веспасиано, а также его отношения с Филиппом II были обстоятельно и с учетом многочисленных источников представлены в диссертации Б. Мартен: Marten B. Die Festungsbauten Vespasiano Gonzagas unter Philipp II. von Spanien. Hamburg, 1995.
По мнению Мартен ( Marten B. Op. cit. S. 161–162), Карл V или герцог Альба мог уговорить Веспасиано достроить Саббионету. Она находилась как «presidio» под испанским управлением, время от времени караульным выплачивалось жалованье.
De La Croix H. Military architecture and the radial city plan in the sixteenth century // The Art Bulletin. 1960. № 42. S. 263–290; Architekt und Ingenieur – Baumeister in Krieg und Frieden. Asusst. – Kat. der Herzog-August-Bibliothek Wolfenbüttel. Wolfenbüttel, 1984.
Читать дальше
Конец ознакомительного отрывка
Купить книгу