Папская булла о создании академии была подписана папой Климентом VIII 29 октября 1594 года. Официальное открытие состоялось 15 марта 1595 года. Обучение на трех факультетах – артистическом, юридическом и медицинском – состояло из вводной и основной частей. О структуре академии и составе студентов см.: Album Studentów Akademii Zamojskiej 1595–1784 / Отв. ред. Henryk Gmiterek. Warszawa, 1994. S. 7–20; Akademia Zamojska i jej tradycje / Отв. ред. Bogdan Szyszka. Zamość, 1994.
Списки студентов см.: Album Studentów Akademii Zamojskiej 1595–1784. S. 21.
Zamoyski J. Odezwa do Polakуw na otwarcie Akademii Zamojskiej 15 III 1595. Цит. по: Akademia Zamojska i jej tradycje. S. 10–11.
В противоположность Ежи Ковальчику, который рассматривает Коллежскую церковь как модуль и духовный центр города ( Kowalczyk J. Kolegiata w Zamosciu. Warszawa, 1968), мне представляется, что таковым являлась скорее академия. Эту роль она выполняла вплоть до 1784 года, когда была превращена в гимназию австрийскими властями.
Kruft H. – W. Utopie und Idealstadt // «Klar und lichtvoll wie eine Rege». Planstädte der Neuzeit vom 16. bis zum 18. Jh. Eine Ausstellung im Karslruher Schloß, 15.06.–14.10.1990. Karlsruhe, 1990. S. 31–37, особенно S. 32–33.
Kruft H. – W. Städte in Utopia. Die Idealstadt vom 15. bis zum 18. Jahrhundert zwischen Staatsutopie und Wirklichkeit. München, 1969.
Braunfels W. Abendländische Stadtbaukunst. Köln, 1976. S. 130.
По мнению Акселя Гамппа, исследовавшего новые города в римской провинции в XVII–XVIII веках ( Gampp A.C. Die Peripherie als Zentrum. Strategien des Städtebaus im römischen Umland 1600–1730. Die Beispiele Arriccia, Genzano und Zagarolo. Worms, 1996 (= Manuskripte zur Kunstwissenschaft in der Wernerschen Verlagsgesellschaft. Bd. 50. S. 29–32), процесс соотношения модели и действительности был амбивалентным. Урбанистические проекты не только не следовали социальной действительности, но даже бывало, что созданная архитектурная концепция моделировала и даже постулировала определенный социальный порядок.
Pawlicki M. Kamienice ormiaсskie w Zamosciu // Zamość – miasto idealane. Lublin, 1980. S. 79–102.
Morgensztern J. O osadnictwe Żydуw w Zamościu na przełomie XVI i XVII w. // Biuletyn Żydowskiego Institutu Historycznego. 1962. Bd. 43–44. S. 3–17, особенно S. 11.
Kowalczyk J. Morando, Bernardo. In: Polski Słownik Biograficzny, t. 21. Wrocław; Warszawa; Krakуw, 1976. S. 693–694; Lewicka M. Bernardo Morando. Warszawa, 1952.
Kowalczyk J. Sławne theatrum na weselu podkanclerzego Jana Zamoyskiego // Pamiętnik Teatralny. 1964. Bd. 13. S. 242–251, особенно S. 243; Kowalczyk J. Sławne theatrum na weselu podkanclerzego Jana Zamoyskiego // Pamiętnik Teatralny. 1964. T. 13. S. 242–251, особенно S. 243.
В письме от 07.08.1591 из Санти Гуччи выражал сожаление, что он не может принять заказ в связи с болезнью, но посылает рисунок, по которому «любой добрый мастер сможет построить фонтан». Опубликовано в книге: Fischinger A. Santi Gucci, Architekt i rzeźbiarz krуlewski XVI wieku. Krakуw, 1969. S. 147.
Szczygiel R. Ruch budowany w Zamościu w XVII wieku // Zamość – miasto idealne. S. 103–119.
Опубликовано в книге: Herbst S. Zamość. Warszawa, 1955. S. 11.
Braun G., Hogenbergus F. Theatri Praecipuarum Totius Mundi Urbium Liber Sextus. Coloniae Agrippinae. Köln, 1618, k. 53r.
Lewicka M. Mecenat artystyczny Jana Zamoyskiego. S. 313.
Значение восточных мотивов для архитектуры Львова и Замостья – городов, находящихся на торговом пути с Востока на Запад, – впервые отметил Ян Бялостоцкий, не вдаваясь, впрочем, в детали: Białostocki J. Pojкcie manieryzmu i sztuka polska // Pięć wieków myśli o sztuce. Warszawa, 1976. S. 190–211, особенно S. 209.
Baranowska Z. Historia Ratusza w Zamościu // Ziemia. 1965. S. 175–178.
Kotula F. Głowуw – renesansowe miasteczko // Biuletyn Historii Sztuki. 1954. № 16. S. 3–10; Herbst S. Uwagi nad renesansowym rozplanowaniem Głowowa // Ibid. S. 11–14.
Zarębska T. O związkach urbanistyki węgierskiej i polskiej w drugiej poł. XVI w. // Kwartalnik Architektury i Urbanistyki. 1964. T. 9/4. S. 229–283; о фортификационных сооружениях Габсбургов в Северной Венгрии и Семигорье, в особенности о Ottavio Baldigara, см.: Farbary P. Architecture during the Tripartition of Hungary I // The Architecture of Historic Hungary / Hrsg. von Dora Wiebenson und József Sisa. Cambridge (Mass.); London, 1998. Р. 57–98; Фарбари датирует крепость Эрзекувар 1580–1588 годами. О градостроительных концепциях в Польше см.: Kalinowski W. Miasta polskie w XVI i pierwszej połowie XVII wieku // Kwartalnik Architektury i urbanistyki. 1963. T. 8/3–4. S. 167–225.
Inwentarz drukуw XV i XVI stulecia znajdvjących się w Bibliotece Ordynacji Zamojskiej (maszinopis z końca XIX w., 193 // Ossolineum, rkps. 6668/III; см.: Kowalczyk J. Kolegiata w Zamościu. S. 161, 178.
Kowalczyk J. Kolegiata w Zamościu. S. 178.
De la Croix H. Military architecture and the radial city plan in sixteen century Italy // The Art Bulletin. 1960. № 42. Р. 264–290.
Kruft H. – W. Geschichte der Architekturtheorie: von der Antike bis zur Gegenwart. München, 1985. S. 128.
Szablowski J. Domniemana rola Sabbionety w sztuce polskiej okresu manieryzmu // Prace z historii sztuki. 1962. T. 1. S. 105–117; Dmitrieva M. Triumphbogen für den Kaiser: Die rudolfinischen Motive in der Residenzstadt von Vespasiano Gonzaga // Rudolf II, Prague and the World. Papers from the International Conference, Prague, 2–4 September, 1997. Prag, 1998. S. 31–39.
Читать дальше
Конец ознакомительного отрывка
Купить книгу