• Пожаловаться

Dean Koontz: Szepty

Здесь есть возможность читать онлайн «Dean Koontz: Szepty» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию). В некоторых случаях присутствует краткое содержание. категория: Триллер / на польском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале. Библиотека «Либ Кат» — LibCat.ru создана для любителей полистать хорошую книжку и предлагает широкий выбор жанров:

любовные романы фантастика и фэнтези приключения детективы и триллеры эротика документальные научные юмористические анекдоты о бизнесе проза детские сказки о религиии новинки православные старинные про компьютеры программирование на английском домоводство поэзия

Выбрав категорию по душе Вы сможете найти действительно стоящие книги и насладиться погружением в мир воображения, прочувствовать переживания героев или узнать для себя что-то новое, совершить внутреннее открытие. Подробная информация для ознакомления по текущему запросу представлена ниже:

Dean Koontz Szepty

Szepty: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Szepty»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Piękna hollywoodzka scenarzystka uśmierca napastnika, który wdarł się do jej domu. Niebawem zaczyna ją prześladować nieznajomy, łudząco podobny do zabitego. Tymczasem z ręki szaleńca padają kolejne ofiary.

Dean Koontz: другие книги автора


Кто написал Szepty? Узнайте фамилию, как зовут автора книги и список всех его произведений по сериям.

Szepty — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Szepty», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Pisała ten scenariusz, nie zabezpieczając się podpisaniem kontraktu; opierała się jedynie na kalkulacjach, że sprzeda go tylko wtedy, gdy dostanie zgodę na reżyserię i montaż filmu. W wytwórni Warner Brothers napomykano o rekordowej ofercie za scenariusz, jeżeli tylko zmieni warunki sprzedaży. Wiedziała, że żąda od nich wiele; niemniej jednak dzięki sukcesowi, który odniosła jako autorka scenariuszy, jej żądania nie były takie wygórowane. Wytwórnia, acz niechętnie, wyrazi zgodę, żeby reżyserowała ten film; o to Hilary gotowa była się założyć. Ale punktem spornym będzie final cut. Takie wyróżnienie – możność decydowania, kto dokładnie ma się pojawić na ekranie, ostatnie słowo w sprawie każdego ujęcia, elementu i niuansu filmu – zazwyczaj było przyznawane jedynie tym reżyserom, którzy sprawdzili się nakręcając wiele kasowych filmów; natomiast rzadko było udziałem początkujących reżyserów, a już szczególnie początkujących reżyserek. Jej domaganie się całkowitej kontroli artystycznej mogło zepsuć całą sprawę.

Pragnąc oderwać myśli od ważącej się decyzji wytwórni, Hilary spędziła środowe popołudnie na pracy w swoim gabinecie, którego okno wychodziło na basen. Jej biurko, zrobione na zamówienie, było duże i ciężkie; mieściło w sobie kilkanaście szuflad i skrytek. Na biurku stało kilka kryształów firmy Lallique, odbijających miękką łunę dwóch mosiężnych lamp. Borykała się z drugim szkicem artykułu, który pisała dla „Film Comment”, ale myślami bezustannie powracała do Godziny wilka.

Telefon zadzwonił o czwartej. Poderwała się zdziwiona, mimo że całe popołudnie czekała na ten dźwięk. To był Wally Topelis.

– Tu twój agent, mała. Musimy porozmawiać.

– Czy nie to właśnie robimy?

– Musimy się spotkać.

– Aha – powiedziała głucho. – A zatem złe wiadomości.

– Czy powiedziałem coś takiego?

– Gdyby były dobre, powiedziałbyś mi przez telefon. A tak wygląda, że chcesz mnie pognębić delikatnie.

– Jesteś klasyczną pesymistką, mała.

– Osobiście oznacza, że chcesz mnie ująć za rękę i wybić mi z głowy samobójstwo.

– Piekielnie dobrze, że te melodramatyczne ciągoty nie ujawniają się w twojej twórczości.

– Jeżeli w wytwórni powiedzieli nie, to mi to powiedz.

– Jeszcze nie podjęli decyzji, kotku.

– Przeżyję to.

– Czy ty mnie wysłuchasz? Jeszcze nie ma decyzji. Ja nadal spiskuję i chcę z tobą omówić następny krok. To wszystko. Nie ma w tym nic złowróżbnego. Czy możesz się ze mną spotkać za pół godziny?

– Gdzie?

– Jestem w hotelu Beverly Hills.

– W Polo Lounge?

– Naturalnie.


* * *

Skręcając w Bulwar Zachodzącego Słońca, Hilary pomyślała, że hotel Beverly Hills wygląda nierealnie – jak połyskujący w słońcu miraż. Zbudowany bez jednolitego planu budynek wystający znad majestatycznych palm i soczystej zieleni: baśniowa wizja. Jak zwykle, różowy tynk nie był tak jaskrawy, jakim go pamiętała. Ściany wydawały się półprzeźroczyste, jakby emitowały swe wewnętrzne światło. Na swój sposób hotel był dość elegancki – trochę bardziej niż odrobinę dekadencki, ale jednak bezspornie elegancki. Służba parkingowa w uniformach przy głównym wejściu odprowadzała i przyprowadzała samochody: dwa rolls – royce’y, trzy mercedesy, stutsa i czerwone maserati.

Daleka droga od biednych stron Chicago, pomyślała z zadowoleniem.

Kiedy weszła do Polo Lounge, zobaczyła twarze kilku znanych aktorów i aktorek filmowych, jak również wpływowych właścicieli studiów filmowych, ale nikt z nich nie siedział przy stoliku numer trzy, uważanym za najkorzystniejsze miejsce w całej sali, ponieważ znajdowało się naprzeciwko wejścia i było najlepszym punktem, z którego można było widzieć i być widzianym. Przy stoliku numer trzy siedział Wally Topelis, jeden z najbardziej ustosunkowanych agentów w Hollywood, człowiek, który potrafił oczarować maitre d’hotel tak samo, jak oczarowywał każdego, z kim się zetknął. Był niewysokim, bardzo dobrze ubranym, szczupłym mężczyzną po pięćdziesiątce. Jego siwe włosy były gęste i połyskujące. Miał również mały, zgrabny wąsik. Wyglądał dokładnie tak dystyngowanie, jak powinien wyglądać człowiek, którego należy się spodziewać przy stoliku numer trzy. Rozmawiał przez telefon, który został tam przyłączony specjalnie dla niego. Kiedy zobaczył, że nadchodzi Hilary, pośpiesznie zakończył rozmowę, odłożył słuchawkę i wstał.

– Hilary, jak zwykle wyglądasz olśniewająco.

– A ty jak zwykle skupiasz na sobie całą uwagę.

Uśmiechnął się. Mówił poufnym i konspiratorskim tonem:

– Wyobrażam sobie, że wszyscy na nas patrzą.

– To ja sobie wyobrażam.

– Ukradkiem.

– Och, naturalnie – odpowiedziała.

– Bo nie chcą, żebyśmy wiedzieli, że na nas patrzą – powiedział rozbawionym głosem.

Kiedy usiedli, powiedziała:

– A my nie odważymy się rozejrzeć, by zobaczyć, czy na nas patrzą.

– O nie, na Boga! – Jego błękitne oczy pojaśniały z uciechy.

– Nie chcemy, by myśleli, że nas to obchodzi.

– Boże, uchowaj.

– To byłaby plama.

– Wielka plama. – Zaśmiał się.

Hilary westchnęła.

– Nigdy nie pojmę, dlaczego jakiś stolik może być ważniejszy od innych.

– Cóż, mogę tu siedzieć i mieć z tego ubaw, ale rozumiem to – powiedział Wally. – Pomimo tego wszystkiego, w co wierzyli Lenin i Marks, istota ludzka odnosi korzyść z systemu klasowego tak długo, dopóki ten ustrój oparty jest przede wszystkim na pieniądzach i osiągnięciach, a nie na genealogii. Tworzymy systemy klasowe i rozwijamy je wszędzie, nawet w restauracjach.

– Zdaje się, że nadziałam się właśnie na jedną ze słynnych tyrad Topelisa.

Kelner przyniósł błyszczące, srebrne wiaderko z lodem na trójnogu. Postawił je obok ich stolika, uśmiechnął się i odszedł. Widocznie Wally pozwolił sobie złożyć zamówienie w imieniu ich obojga, zanim tu przyszła. Ale nie skorzystał ze sposobności, żeby jej powiedzieć, co będą pili.

– To nie tyrada – powiedział. – To zwykłe spostrzeżenie. Ludzie potrzebują systemów klasowych.

– Będę atakować. Dlaczego?

– Z jednej strony, ludzie muszą mieć aspiracje, pragnienia wybiegające poza podstawowe potrzeby, jakimi są pożywienie i dach nad głową, obsesje, które ich będą zmuszać do dokonywania różnych rzeczy. Jeżeli gdzieś istnieje jakaś najlepsza dzielnica, to człowiek będzie pracował w dwóch miejscach, żeby zebrać pieniądze na zbudowanie tam domu. Jeżeli jakiś samochód jest lepszy od drugiego, to człowiek – mężczyzna albo kobieta, w tym przypadku nie jest to z pewnością sprawa płci – będzie pracować ciężej, aby móc sobie na niego pozwolić. A jeśli w Polo Lounge jest jakiś najlepszy stolik, to każdy, kto tu przychodzi, będzie chciał być tak bogaty albo tak sławny – albo nawet tak niesławny – żeby móc przy nim usiąść. To nieomal maniackie pragnienie zdobycia pozycji powoduje powstawanie bogactw, przyczynia się do przyrostu dochodu narodowego i wytwarza miejsca pracy. W końcu, gdyby Henry Ford nie chciał polepszyć sobie życia, nigdy by nie założył spółki, która teraz zatrudnia dziesiątki tysięcy ludzi. System klasowy jest jednym z motorów, który napędza koła przemysłu; podtrzymuje nasz wysoki standard życia. Ustrój klasowy daje ludziom cel w życiu – i daje takiemu maitre d’hotel zadowalające go poczucie władzy i ważności, dzięki czemu skądinąd przykre zajęcie staje się upragnionym.

Читать дальше

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Szepty»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Szepty» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё не прочитанные произведения.


Dean Koontz: Whispers
Whispers
Dean Koontz
Dean Koontz: Groza
Groza
Dean Koontz
Dean Koontz: Ziarno demona
Ziarno demona
Dean Koontz
Dean Koontz: Drzwi Do Grudnia
Drzwi Do Grudnia
Dean Koontz
Dean Koontz: Północ
Północ
Dean Koontz
Dean Koontz: Anti-Man
Anti-Man
Dean Koontz
Отзывы о книге «Szepty»

Обсуждение, отзывы о книге «Szepty» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.