Alfred Hitchcock - Gadający Grobowiec

– Czy dokumenty naprawdę znajdowały się w trumnie?

– Tak – potwierdził Jupiter. – W srebrnej skrzynce u stóp nieboszczki. Biedaczka, straciła głowę…

– Co?

– Dosłownie! – włączył się Bob. – Kiedy się tam kotłowali Tarvi z Mortimerem… trumna spadła z hukiem. Nieboszczka Thereza wypadła i…

Ciotka Matylda zacisnęła powieki.

– Dość tej makabry. Co będzie dalej z grobowcem?

Jupiter rozłożył ręce.

– Uporządkują go. Na koszt stanu. Ponieważ część spadkobierców siedzi w kryminale… a część, myślę o agencie Tarvi, zrzekła się wszelkich praw, ziemie przejdą na własność parku narodowego, który dzięki temu ocaleje. A starą sztolnię znów się zasypie. Nareszcie mieszkańcy Windy Island przestaną szukać skarbu. Najgorzej na tym wszystkim wyjdą Meksykanie i pracownicy obu biur podróży. Ci pierwsi zostaną deportowani, ci drudzy – bezrobotni!

– A wy?

– Myyy? – zdziwili się Trzej Detektywi. – My poczekamy na następną sprawę!

Zadzwonił telefon. Jupe uśmiechnął się promiennie.

– Telefonował Mat Wilson. jest pamiętliwy jak słoń. I tak samo subtelny. Powiedział tylko: ktoś się włamał na strony internetowe policji. Jest moje zdjęcie z gołą panienką. Czy Bob może coś z tym zrobić?

Wszyscy wybuchnęli gromkim śmiechem.