Стенли Эллин - Плата (на белорусском языке)

Стэнлi Элiн

ПЛАТА

Чацвёра на борце "Бялiнды II" сачылi за верталётам берагавой аховы, якi са стракатаннем ляцеў у паўднёвым кiрунку, патрулюючы ўзбярэжжа Маямi-Бiч.

- Зручная штучка, - сказаў Бродэрык, а Ейц, як заўсёды, падтакнуў шэфу.

- Вельмi зручная.

- Гледзячы для чаго, - кiсла заўважыў Дэл i зiрнуў на Чэпi, якi адмоўчваўся.

Бродэрыку i Ейцу было гадоў па сорак пяць, абодва - мажныя, з жыватамi, якiя выпучвалiся пад марскiмi кiцелямi. Чэпi i Дэлу крыху за дваццаць. На стройных фiгурах - толькi плаўкi. Бродэрык скоса зiрнуў падобнымi на шкляныя колеру кукурузнага вiскi вачыма на гадзiннiк.

- Трыццаць пяць хвiлiн. Мiнулы раз было трыццаць тры. Для большай пэўнасцi хай будзе нават паўгадзiны. - Ён абвёў позiркам зверху ўнiз постаць Чэпi. - Ты ўпэўнены, што паспееш за такi час?

- Паспею, - адказаў Чэпi i зноў пачаў тачыць лязо складанага нажа аб камень, якi Бродэрык адшукаў недзе на вельбоце. Лязо, даўжынёй дзесяць сантыметраў, было падобна на лязо паляўнiчага нажа.

Бродэрык, круцячы штурвал адной рукой, прывёў вельбот у раўнавагу, скiраваўшы нос наперарэз хвалям у бок берага, i перайшоў амаль на халасты ход.

- Ты абсалютна ўпэўнены?

- Ну, ты ж чуў, што ён сказаў. Якога чорта ты назаляеш?

- Таму што мы зводзiм да мiнiмуму элемент адгаворкi, - адказаў Ейц. Ён быў такi ж жалезабетонны, як i Бродэрык, а твар яшчэ больш счырванелы ад ветру i вiскi "Джым Бiм". - Таму што мы б не хацелi чуць пасля, калi табе гэта не ўдасца, што праз гэтую стракаталку не хапiла часу. Альбо яшчэ нейкiя адгаворкi.

- Ну, што ж, адгаворак вы не пачуеце, - сказаў Дэл, а Чэпi шчоўкнуў нажом, складаючы лязо, i дадаў:

- Супакойся. Дарулюй толькi гэты свой човен да месца.

Пакуль Дэл з дапамогай каната буксiраваў за "Бялiндай II" шлюпку, Чэпi засунуў нож у цэлафанавы пакет з-пад бутэрброда, туга закруцiў яго i засунуў за пояс плавак. Падвесны рухавiк ужо быў прымацаваны да кармы шлюпкi. Чэпi скокнуў на нос шлюпкi, адвязаў канат i адпiхнуў яе ад "Бялiнды II". Бродэрык падышоў да Ейца, якi стаяў каля парэнчы, i яны абодва праводзiлi шлюпку з аднолькавымi крывымi ўхмылкамi. Бродэрык склаў рукi рупарам i крыкнуў скрозь шум рухавiка шлюпкi:

- Засталося дваццаць восем хвiлiн.

Да мноства гатэляў i шматпавярховых гмахаў, што ўзвышалiся над узбярэжжам, заставалася каля дзвюх мiль. Сонца пякло на ўсю моц, але дзякуючы павевам марскога ветру можна было неяк трываць гэтую нясцерпную спёку. Дэл накiраваў нос шлюпкi ў бок вялiкага гатэля "Роял-Ашэанiк", якi ўзвышаўся проста перад iмi, каб трымацца дакладнага курсу i не адхiляцца занадта ўбок па дарозе да берага. Ён пазiраў на Чэпi, якi сядзеў на кукiшках у насавой частцы, гойдаючыся разам з лодкай з абыякавым выразам на твары.

- Ну, а калi планiроўка перамянiлася i ўжо не такая, як яе апiсаў Бродэрык? - спытаў Дэл, кiўнуўшы ў бок гатэля.

- Як перамянiлася?

- Ну, я маю на ўвазе пакоi, калiдоры. Прайшло ж гады два з таго часу, як ён там жыў. Маглi тое-сёе пабурыць, а нешта перабудаваць, тут усё мяняецца.

- Ты занадта хвалюешся, - сказаў Чэпi.

- Мне проста не падабаюцца такiя справы. Мы б i ў гэтую справу не ўлезлi б, калi б гэты хвалько Бродэрык , не дзейнiчаў так на нервы. Ну, цi не праўда?

- Што праўда - то праўда.

- Ведаеш, - Дэл сур'ёзна пакiваў галавой, - сёння ўсё пайшло неяк не так. Я маю на ўвазе тое, што там, у Пам-Бiч, яны сказалi, што паедзем разам, i падкiнулi нас да самага Фрыпорта. Там, фактычна, у мяне i склалася першае ўражанне.

- Адзiны спосаб даведацца больш пра чалавека - гэта сумесна пажыць з iм, адгукнуўся Чэпi.

Яны наблiжалiся да берага. На хвалях, па якiх iмчала лодка, з'яўлялася ўсё больш грабянёў, якiя разбiвалiся аб паласу бруднага на выгляд пяску перад гатэлем. Сярод набягаючых хваляў стаяла некалькi чалавек. Адзiн з iх, прыклаўшы да вачэй далонь, паглядзеў у бок шлюпкi. Дэл павярнуў нос лодкi ў адваротны бок - у напрамку мора - i заглушыў матор. Потым ён устаў, каб паглядзець, колькi засталося да берага.

- Можа, метраў трыццаць, - сказаў ён. - Запомнi месца - там, дзе нiзкi адхон.

- Ты таксама не забудзь, - сказаў Чэпi. Ён пералез цераз борт, нырнуў у ваду, потым выплыў, адкiдаючы з вачэй валасы. - Паводзь сябе так, каб не падумалi, што ты некага чакаеш. Быццам проста катаешся. Калi вернешся, зрабi выгляд, што заглух рухавiк.

Ён нырнуў глыбока пад лодку, энергiчна паплыў наперад, i калi, апынуўшыся на грэбнi хвалi, азiрнуўся, то ўбачыў, што шлюпка адплывае ў паўночным кiрунку. Чэпi лёг на набегшую хвалю, i тая пранесла яго амаль палову адлегласцi, што заставалася да пляжа.