Albert Baantjer: De Cock en de ontgoochelde dode

‘Waarom kwam ze niet naar ons?’ riep Vledder verbeten. ‘Met de aanwijzingen die zij had, hadden wij het bewijs wel kunnen leveren.’

De Cock knikte. ‘Zij was, en voelde zich ook, medeplichtig! Ik denk dat ze op clementie rekende, wanneer door haar toedoen de moord werd opgelost.’ Hij streek met zijn handen over zijn grijze haren. ‘Zover is ze niet gekomen. Mevrouw d’Hovenier greep bijtijds in.’

‘Bedoel je,’ vroeg Vledder, ‘dat mevrouw d’Hovenier ook Mabel Paddington heeft vermoord?’

‘Dat bedoel ik,’ antwoordde De Cock gelaten.

Van Dijk fronste zijn wenkbrauwen. ‘Hoe wist ze haar adres?’ De Cock tastte in zijn binnenzak en wierp Van Dijk een bruine envelop toe. De jonge rechercheur schudde de inhoud op zijn knieën. ‘Trouwfoto’s!’

De Cock knikte. ‘Genomen voor het stadhuis in Utrecht, bij het huwelijk van Alida van Soomeren en Tjeerd Talema. Toen mevrouw d’Hovenier een paar dagen geleden besloot om voor alle zekerheid haar verleden volledig uit te wissen, dacht ze plotseling aan de fotograaf die bij haar huwelijk met Talema foto’s had genomen. Ze ging naar Utrecht en hoorde daar tot haar schrik dat ene juffrouw Paddington uit het Kattegat in Amsterdam naar dezelfde foto’s had gevraagd.’

Vledder nam zijn glas op en nipte aan zijn cognac. ‘Wanneer halen we dokter Hoekstra op?’

De Cock krabde zich wat verlegen in de nek. ‘Nooit… Ik bedoel: dat zal moeilijk gaan.’

‘Hoezo?’

‘Ik heb vanmorgen een telegram van hem gekregen.’ Hij zocht nerveus, onhandig, in de zakken van zijn colbert. ‘Ik geloof dat ik het formuliertje alweer kwijt ben. Het kwam uit Kenia, Nigeria of Oeganda… Ik kan die Afrikaanse landen zo moeilijk uit elkaar houden.’ Hij glimlachte. ‘De dokter maakt het goed. Ze hadden onmiddellijk werk voor hem.’

Vledder klapte met zijn hand op de leuning van zijn fauteuil. ‘Je hebt hem laten vluchten, natuurlijk. Ik had het kunnen weten…’ De Cock keek hem hoofdschuddend aan. ‘Soms,’ zei hij zacht bestraffend, ‘kun jij zulke onbehoorlijke dingen zeggen!’