Albert Baantjer - De Cock en moord op bestelling

De Cock was zijn collega’s dankbaar… dankbaar voor de bereidwilligheid die zij steeds weer toonden om aan zijn vaak gevaarlijke acties mee te werken. Om die dankbaarheid te tonen had hij hen uitgenodigd voor een soort slotakkoord bij hem thuis.

Fred Prins zwaaide.

‘Wie was de man aan wie ik een kapotte knie en een gescheurde broek heb overgehouden?’

De Cock stak afwerend zijn handen vooruit. Daarna vatte hij de fles cognac Napoleon, die hij speciaal voor dergelijke gelegenheden in voorraad hield, en vulde ruim de bodem van diepbolle, voorverwarmde glazen. Hij reikte die zijn vrienden aan. Daarna hield hij zijn glas omhoog.

‘Op het onmogelijke beroep van rechercheur.’

Ze namen zijn toost zonder protesten over.

Fred Prins nam een slok van zijn cognac en zette het glas onmiddellijk terug op het bijzettafeltje.

‘Wie was die man,’herhaalde hij. ‘Die vent liep bijna net zo snel als ik.’

De Cock maakte een hulpeloos gebaar.

‘Eugène van Kralingen. Maar voor Appie Keizer en jou, die het begin van deze zaak niet hebben meegemaakt, zegt die naam niets.’

Hij zweeg even en vouwde zijn handen.

‘Eugène van Kralingen,’ging hij rustig verder, ‘was bevriend met Leonidas ter Abbestede, een ingenieur en begaafd technicus. Bovendien… bezeten van het principe van de stirlingmotor.’

‘Wat is een stirlingmotor?’

De Cock glimlachte.

‘Een motor die zonder gebruikmaking van de traditionele brandstoffen — olie, benzine, gas — kan functioneren en in staat is tot het leveren van energie. Vraag mij niet waarop het principe precies berust, want dat weet ik niet.

Leonidas ter Abbestede had aan de oude uitvinding een dimensie toegevoegd, waardoor de stirlingmotor zonder enige beperking of belemmering voor elk gebruik toepasbaar was geworden.’

‘Knap.’

De Cock trok zijn gezicht in een ernstige plooi.

‘Op een avond vond Eugène van Kralingen zijn vriend, op wie hij bijzonder was gesteld, zwaargewond voor de deur van hun woning aan de Prinsengracht. Leonidas werd in allerijl naar het amc vervoerd, waar men hem, ondanks het feit dat hij door meerdere kogels was getroffen, toch in leven wist te houden.

Ik mocht van de behandelende arts even met hem praten. Leonidas, die een verwarde indruk maakte, vertelde mij dat hij kort voor de aanslag op hem had ontdekt dat alle beschrijvingen en tekeningen van zijn verbeterde stirlingmotor uit zijn huis aan de Prinsengracht waren verdwenen.’

De Cock trok een droevige grijns.

‘De volgende dag werd opnieuw een aanslag op Leonidas gepleegd. Ditmaal met fataal gevolg. Leonidas stierf.’

De oude rechercheur spreidde zijn handen.

‘Dat was de prelude… de prelude tot de gruwelijke wurgmoord op drie callgirls… Jacqueline Verpoorten, Henriëtte Vermeer en Marianne van Hoogwoud.’

Fred Prins grinnikte.

‘Wat hebben drie callgirls met de uitvinding van een stirlingmotor en de liquidatie van een technisch ingenieur te maken?’

De Cock knikte.

‘Een hele goede vraag. Als ik mijzelf die vraag eerder had gesteld, dan had ik niet dagenlang in een sluier gelopen. Ik kende en vond geen enkel verband tussen een verbeterde stirlingmotor, de liquidatie van een uitvinder en de dood van drie lieftallige callgirls.’

De oude rechercheur wees in de richting van Vledder.

‘Het is aan hem te danken dat mijn denken voor het eerst in de goede richting bewoog. Marianne van Hoogwoud had overal rondgebazuind dat zij in de staatsloterij het enorme bedrag van vierhonderdduizend gulden had gewonnen. Ze zou dat geld gebruiken om haar studie bedrijfskunde in Amerika voort te zetten. Dat verhaal kriebelde Dick Vledder. Hij geloofde het niet. En wat belangrijker was… Dick kon bewijzen dat op de loten van Marianne Hoogwoud nooit een bedrag van enige omvang was gevallen.’

De Cock nam een slok van zijn cognac.

‘Wel bleek dat er inderdaad een bedrag van vierhonderdduizend gulden op haar rekening was gestort, maar niet door de Nederlandse Staatsloterij, maar vanuit een rekening van een Zwitserse bank.’

De oude rechercheur zweeg even.

‘Toen zag ik voor het eerst een mogelijk verband tussen de verbeterde stirlingmotor, de liquidatie van Leonidas ter Abbestede en drie dode callgirls.

Leonidas, de vriend van Eugène van Kralingen, zo herinnerde ik mij, was biseksueel. Hij verlangde periodiek naar een vrouw.

Als ik zou kunnen bewijzen dat Marianne van Hoogwoud de uitvinder Leonidas ter Abbestede als callgirl had bezocht, dan was zij wellicht de vrouw die de tekeningen en beschrijvingen van de verbeterde stirlingmotor had gestolen en voor veel geld had verkocht aan mensen of organisaties die in die verbeterde stirlingmotor een bedreiging van hun bestaan zagen.’

Vledder knikte.

‘En er niet voor terugdeinsden om Leonidas ter Abbestede, die blijkbaar in staat was een dergelijke motor te construeren, middels een huurmoordenaar om het leven te brengen.’

De Cock zuchtte.

‘Soms heeft zelfs een rechercheur wel eens geluk. Jacqueline Verpoorten leefde voor haar dood samen met ene Robert van Eijsden, van wie werd gezegd dat hij ook als huurmoordenaar optrad. Samen pleegden zij berovingen. Robert van Eijsden maakte daarbij gebruik van de adressen waar zijn Jacqueline als callgirl had geopereerd. Hij bewaarde die adressen in een beduimeld notitieboekje. Ik mocht dat boekje van hem inzien en ontdekte de naam en het adres van Leonidas ter Abbestede aan de Prinsengracht.’

Fred Prins gebaarde ongeduldig.

‘Ik ben nog lang niet bij die Eugène van Kralingen!’

De Cock beduidde hem geduldig te zijn.

‘Als… zo redeneerde ik… Jacqueline Verpoorten werd vermoord omdat ze als callgirl voor Leonidas ter Abbestede had opgetreden, dan moest dat ook het motief zijn voor de moorden op Henriëtte Vermeer en Marianne van Hoogwoud.’

Vledder keek hem verwonderd aan.

‘Kun je dat bewijzen?’

De Cock glimlachte.

‘Ik kan bewijzen dat Henriëtte Vermeer en Marianne Hoogwoud periodiek Leonidas ter Abbestede als callgirl bezochten.’

‘Hoe?’

De Cock gebaarde.

‘Everdine de Bruijn. Hoewel zij het aanvankelijk ontkende, bewaarde zij wel degelijk de namen en adressen waar de meisjes als callgirl opereerden. Ook zijzelf bezocht in een redelijke frequentie het huis van Ter Abbestede aan de Prinsengracht. Ook zij stond, zo bleek mij later, op de nominatie om vermoord te worden.’

Fred Prins zwaaide geërgerd.

‘Eugène van Kralingen… waarom Eugène van Kralingen?’

De Cock plukte even aan zijn neus.

‘Ik zei al dat Eugène van Kralingen bijzonder op zijn vriend Leonidas was gesteld. Het feit dat Leonidas biseksueel was, deed hem pijn, maar om zijn vriend ter wille te zijn bezorgde hij hem de vrouwen die hij wenste.

Eugène van Kralingen maakte afspraken met Lovable en haalde de callgirls persoonlijk van hun woning en bracht hen naar de Prinsengracht. Later op de avond bracht hij hen terug naar hun woning. De vrouwen zagen in Eugène van Kralingen geen enkel gevaar. Dat is vermoedelijk de reden dat zij zich nooit tegen hem en de verwurging hebben verweerd.

Eugène van Kralingen is geen domme man. Hij zag een duidelijk verband tussen het stelen van de tekeningen en omschrijvingen van de stirlingmotor en de liquidatie van zijn vriend. Hij achtte de man of de vrouw die de tekeningen en papieren had gestolen en verkocht, verantwoordelijk voor zijn gewelddadige dood.

De vraag die hij zich stelde, was: wie waren in staat geweest om de tekeningen en bescheiden uit hun woning aan de Prinsengracht te stelen. Er was nooit een inbraak gepleegd en buiten de callgirls kwam er niemand over huis. Conclusie… een van de callgirls had de dood van zijn vriend op haar geweten. Omdat hij geen mogelijkheid zag om de ware schuldige aan te wijzen…’