СтаВл Зосимов Премудрословски - Закопува Забна жаба. Фантазија комедија

Понатаму, откако Черевиците заминаа СКУЛЛИ – бранители, чувари, гласаме за арамии, паразити и деца. Имаа само еден рог на темата, како сека на која се свртеа и се вртеа како Јула, со што ги тапаа коските на нозете на лицето на непријателот. И тие ги водеа градините, како да се легиони или баталјони …, накусо, ОПШТИ БРОПИ.

Тие, генерали на братството на Черепков, не го вариле со целиот свој инертен црн дроб недопирливите гениталии на Ботва од Големата Галупија.

Репродукцијата се случила од специјална група Черевичи со кози од рози, наречена УЧИЧАЛКИ,

кои едноставно ги облекоа брутовите од земја, измазнувајќи го Казул, ново заслепен со солза. Тие ги изваја сите според одредена мултипликација: десет Черепков, плус еден Казулија; сто десетина, плус еден генерал; сто генерали, плус еден Черевич, а Господ еден… Наставниците беа и Учиха. Девојчињата Учиха го имаа и својот Казул, како и елитата, но само едно по едно.

Така живееле. Но, ако Казул умрел, тогаш меките умреле од глад. Суров, но модерен.

Тие исто така имаа дупки за тинејџери, каде што ги научија младите на етикетата на Галупија и нивните други науки. Така, младиот Шард со младата Казулија побегна од лекциите и прошета низ темниот тунел. Тие се родени едновремено и од десетици норди, само тој преживеал. Од една страна, тој веќе е Учиха, затоа што има свој Казул, секако, по Школата за опстанок и живеење (SHVP), но тој дури и не го сфати ова, затоа што тој сè уште беше мал и глупав и не виде големи и густи проблеми. Тајното нарушување во колонијата создало пасивна атмосфера што не им била достапна на децата. А причината беше што во колонијата немаше доволно радиоактивна храна и затоа преживеа сам. Се разбира, ова ретко се случило досега, но со текот на времето, деградацијата се зголеми. И сите го видоа ова и го сфатија од страв, за да не ги разбрануваат главите на помладата генерација.

– – Досадно е да станете во Галупија … – еден млад шард по име Пукик започна со разговор меланхолија.

– – Да, забораваш, Пукик, но сè за чоколадото! – нервозно го негираше Казул по име ulулка. Возрасните Казул е вообичаено да се споменат со крајот на «ia» – Казулија, а млад – без «и» – Казул. Дали е тоа јасно? – Немој да бидеш кисел, се издига, сè е подмачкано!! Високо. Ние се родивме и преживеавме.

– – И сите мои браќа умреа. – Пукик ја исфрли «рбетот во идот и ја сврте пред него. Шардовите немаа очи и затоа тие погледнаа со целото череп и веднаш ги видоа во круг, само дваесет проценти беше концентрирано внимание, а остатокот се сметаше за страничен.

– – Што ви се тркала памучна волна, зголемено? – ја удри грбот на главата со коската на Зулк Пукик, која слатко се насмевна и воздивна, повторно се сончаше.

– – Ех, ех, не – тагата се појави на левата страна на черепот во форма на капка песок и ги навива по образите, оставајќи белег.

– – Не те буди, како првут на пазувите! – извика Зулка и стави клик со ногата на коската на Пукик. Кликот се огласи и одекна во длабочините на тунелот.

– – Кликнете повторно! – праша Пукик.

– – Че, ви се допаѓа?.. Држете.. – и Казулија во задната чинија ставаше фофан толку многу што избувна ѓубре од порите на неговиот череп.

– – Ооооох!!!! – черепот беше замрзнат со треперење од треперење, бидејќи ова е таков начин на миење, како бања или туш.

– – Не размислувај, зема, не го расипувај го бранот. Сè е толку супер!!!

– – Јас нема да се наведнувам … – за ривелот тој е меланхолија.

– – Свиткување!.

– – Не се наведнувај..

– – Свиткување!!

– – Не се наведнувај!

– – Свиткување!!!

– – Не се наведнувај!!

– – Свиткување!!!!

– – Не се наведнувај!!!

– – Свиткување, свиткување, свиткување, свиткување, свиткување, свиткување, свиткување!!!!! – Зулка зеде длабок здив и викаше – Ааааоо!!!!!!!

– – Не викај како свиња. – Пукик замина.

– – И што е «свиња»?

– – Не знам, така ми се случи.

– – Од каде?

– – Од камилата.

– – Камила? Кој е овој збор?

– – Ах?.. Да, како и «свињата». Остави ме сам!

– – Ахх! Да, опуштете се.

– – Што, «аааа»? – го прекина Пукик.

– – Да, сфатив?! – shулка се затресе.

– – Што, «разбрано»?

– – Таа «свиња» е «камила», а «камила» е..

– – «свиња»! – додаде шард и извади уште еден корен од идот. – Не свети… Дали сакате да јадете? – и го залепи во окото.

– – Уг.. – таа плукна. – Да, што јадеш, но јаде. Погледнете наоколу. Колку е убаво сè, Дарко..

– – Тото и тоа, што е темно и не е рен не видливо, освен за вас.