Райса Каримбаева - Әңгімелер қазақ тілінде

– Ең болмағанда бірдеңе … – басымда жеңілдік пайда болды. Мен көңілімді көтердім. Кідіртілді. Мен өзіме таңқурай джемімен шай алып келдім және сүйікті мистицизмімді көре бастадым. Бірақ ол жерде болған жоқ…

…Тағы да профессор барды, жоқ, қазір ол ауылдан екіншісіне велосипедпен жүрді. Тағы да: алға-артқа, алға-артқа, алға-артқа… жартылай ұйықтаған, екінші класты вагонға шыққан кезде дөңгелектердің дауысын еске түсіреді…

– Мен одан көп нәрсе жасай алмаймын… Енді мен оны алып тастаймын … – Мен созылдым, бірақ содан кейін тағы бір ашкөз ой:

– Міне, олар, осы фильмді жасаушылар, осының бәріне көп ақша жұмсаған! Әрине, оның мағынасы бар!

– ЖАРАЙДЫ МА! Мен басымды артқа тырнадым және маңдайыма төмен сырғып кеткен орамалды түзеп бердім.

Содан кейін, құдіреттің өзі менің дұғаларымды естігендей! Менің қуанышыма орай, бұл фильмде жаңа ноу-хау пайда болды:

Профессордың қызы, жасөспірім қыз түсініксіз бірдеңе көрді, қара дақ, бұлдыр фигураны еске түсірді және ашулы айқаймен:

– ЖӘНЕ! Көмектесіңдер! – деп бүкіл орманға айқайлады.

Болды…

қосу керек. Бұл ұйықтататын дәрілерге қарағанда жақсы жұмыс істейді:

– Анау-мынау… анау-мынау… Бум-банг-бум-бум…

Содан кейін, әдеттегідей, мұндай жағдайларда, мистика, дәлірек айтсақ, драма жанрына сәйкес, бәрі қайтадан оған сенбеді.

О, иә, мен профессор тағы не істеп жатқанын айтуды ұмытып кеттім. Ол көлдегі шеңберлерге ұзақ, өте ұзақ қарап, табиғи түрде музыкаға қарап, ештеңе болмады. Ол қандай-да бір себептермен өзін полюске байлап, қорқынышты фильмдердегі кокон тәрізді қызыл арқанмен орап, ағаштың бұтақтарына қарап, бірдеңе естуге немесе көруге қатты тырысты, ештеңе болмаса да, мүлдем ештеңе болған жоқ.. Жоқ, бәрі болған соң. Мен ақыры ұйықтап кетіп, мені жалмап жібермек болып, үлкен аю мені қағып жібергенде ғана ояндым, бірақ мен өзімді батыл қорғап, ауыр аюмен тұмсыққа міндім, содан кейін ол қандай да бір себептермен, маған таныс дауыспен жылап жібере жаздайды:

– Неге төбелесіп жатырсың?

– ЖӘНЕ? – Мен селт етемін

– Тұр, мен айтамын! – деп інісі пайда болған үйкелісті бетін сипап шайқады. – Бөлмеңе бар!

Мен ақыры көзімді ашып, оған жалтақтай қарадым.

– Мен оянамын, оны оятыңыз, ол да ұрысады … – деп ренжіді ол.

Содан кейін бәрі маған таң бастады… Бұл құбыжық емес еді. Ол кінәлі күлімсіреп оған кешіріммен қарады да, компьютерін босатып, бөлмесіне қарай беттеді.

Енді мен тез ұйықтауды білемін! Сізге тек осы фильмді қосу керек. Бұл ұйықтататын дәрілерге қарағанда жақсы жұмыс істейді:

– Анау-мынау… анау-мынау… Бум-банг-бум-бум…

Біздің үйде бақсы тұрады. Оның аты… Ол сізге алдымен мейірімді, мейірімді жақын дос сияқты көрінеді, бірақ содан кейін… сіз ит сияқты үре бастайсыз. Шынында да, қабық! Бәрі есігіңде біртүрлі заттарды табудан басталады: күңгірт шаштар, үлкен инелер… сіз көбінесе түнде және күндіз ұйықтай алмайсыз… кейбір дауыстарды естіп, елестерді көре бастайсыз… жынды бол. Осы уақыт ішінде ол әрдайым бар және сізді өзінің дәмді тағамдарымен емдеуді жалғастыруда. Сіздің барлық құпияларыңызды біліп алғаннан кейін, ол оны асыра орындау арқылы немесе тіпті жаңасын ойлап табу арқылы бүкіл әлемге опасыздық жасайды… Ол әрқашан және барлық жерде, күн мен түнде болады… Ал сіз сәттіліктен, еңбектен, денсаулығыңыздан және тағы басқалардан айырыласыз көбіне ит сияқты үреді… Оқиға? Жоқ, бұл шындық… Қазір дос болып көрінетін адамдар көп, бірақ іс жүзінде олар ондай емес…

Бір терең орманда екі қоян өмір сүрді: сұр және ақ. Олар бауырлас болып, бірге өсті, өте бауырмал болды. Олар өскенде, екеуі де өте табысты және бай болды.

Олардың бірі керемет қолөнерші болса, екіншісінің өзінің сәнді бағы болған. Шебер керемет үйлер тұрғызды. Ол әйгілі болды. Оның көптеген клиенттері болған. Ол басқа елдерге жиі баратын және үйде болмайтын. Бір күні бақшасы бар адам жаңа үй алғысы келіп, ағасынан үй салуын өтінеді. Шебер бірден келісімін берді, бірақ үйдің құрылысын алдын-ала төлеуді сұрады:

– Алдымен бүкіл үйге төле, содан кейін мен саған саламын. – деді ақ қоян.

Сұр қоян қатты ашуланды:

– Сіз мені алдағыңыз келе ме? Сіз әлі ештеңе салмадыңыз, бірақ сіз ақша талап етесіз! Біріншіден, үйдің кем дегенде жартысын сал, мен саған тура жартысын төлеймін!

Бірақ ақ қоян келіспеді. Ол өзін үлкен шебер санап, інісінің сөзіне қатты ренжіді:

«Мен алаяқпын ба?» Деп ойлады ол орамалмен көз жасын сүртіп: «Ақша алдын-ала алғым келгені не?