вопросах религии».
Шайхечура — тат. (а.-т.) Шайх + Чура.
Шайхзаман — п. (а.) «шейх своей эпохи».
Шайхиахмет — тат. (а.) Шайх + Ахмад.
Шайхибек — т. (а.) Шайх + Бек.
Шайхим — т. стяж. ф. Шайхмухаммад.
Шайхинур — тат. (а.) Шайх + Hyp.
Шайхияр — тат. (а.-п.) Шайх + Йар.
Шайхмухаммад — п. (а.) Шайх + Мухаммад.
Шайхулла — тат. (а.) Шайх Аллах.
Шайхшах— п. (а.) Шайх + Шах.
Шакар — п. (а.) «сахар».
Шакен — каз. (п.) Шахимардан.
Шакил — а. «хорошо сложенный, красивый, пригожий, с
хорошей фигурой».
Шакир — а. «благодарный, признательный».
Шакир Аллах (Шакируллах) — тат. (а.) «благодарный
Аллаху».
Шакирджан — тат. (а.-п.) Шакир + Джан.
Шакирт — тат. (п.) «ученик, учащийся».
Шакиртджан — тат. (а.-п.) Шакирт + Джан.
Шакур — а. «благодарный», «отвечающий на добро и зло».
Шакурджан — тат. (а.-п.) Шакур + Джан.
Шам — а. КСИ «северный»; историческое название Большой
Сирии, в которую входила территория современной Сирии,
Иордании, Ливана, Палестины.
Шамама — п. (а.) «благоухание».
Шамат — а. «родинка».
Шамбулат — тат. (а.-т.) «сирийская, дамаскская сталь».
Шами — аз. (а.) «сирийский, дамаскский, из Шама».
Шамил — 1. а. «всеобъемлющий, всеохватывающий»; 2. даг.
Шамуил.
Шамим — а. «ароматный, благоуханный».
Шамир — а. «горделивость».
Шамс — а. КСИ «солнце».
Шамс ад-Дин (Шамсуддин) — а. Л. «солнце, светоч ре-
лигии».
Шамс ад-Духа (Шамсуддуха) — а. Л. «солнце на рассвете».
Шамс аз-Замйн (Шамсуззаман) — а. Л. «солнце своего
времени».
Шамс Аллах — п. (а.) «солнце среди рабов Аллаха».
Шамс ал-Маали (Шамсулмаали) — а. Л. «солнце вели-
чия».
Шамсеанвар — тат. (а.) Шамс + Анвар.
Шамсеахмет — тат. (а.) Шамс + Ахмад.
Шамсевали — тат. (а.) Шамс + Вали.
Шамсевафа — тат. (а.) Шамс + Вафа.
Шамсегази — тат. (а.) Шамс + Гази.
Шамсегазиз — тат. (а.) Шамс + 'Азиз.
Шамсегали — тат. (а.) Шамс + 'Али.
Шамсегалим — тат. (а.) Шамс + 'Алым.
Шамсегалам — тат. (а.) Шамс + 'Алам.
Шамсегаллам — тат. (а.) Шамс + 'Аллам.
Шамсегарай — тат. (а.-т.) Шамс + Гарай.
Шамсегата — тат. (а.) Шамс + 'Ата.
Шамсегаффар — тат. (а.) Шамс + Гаффар.
Шамседжан — тат. (а.-п.) Шамс+Джан.
Шамсезада — тат. (а.-п.) Шамс + Зада.
Шамсезия — тат. (а.) Шамс + Зийа.
Шамсекай — тат. (а.) «солнышко», уменьш. ф. от Шамс.
Шамселислам — тат. (а.) «солнце ислама».
Шамсемардан — тат. (а.-п.) Шамс + Мардан.
Шамсемунир — тат. (а.) Шамс + Мунир.
Шамсемурат — тат. (а.) Шамс + Мурад.
Шамсемуса — тат. (а.) Шамс + Муса.
Шамсемухаммет — тат. (а.) Шамс + Мухаммад.
Шамсенаби — тат. (а.) Шамс + Наби.
Шамсерахим — тат. (а.) Шамс + Рахим.
Шсимсерахман — тат. (а.) Шамс + Рахман.
Шамсесултан — тат. (а.) Шамс + Султан.
Шамсетдин — тат. (а.) Шамс ад-Дин.
Шамсехузя — тат. (а.-п.) Шамс + Ходжа.
Шамсечура — тат. (а.-т.) Шамс + Чура.
Шамси — п. (а.) КСИ «относящийся к солнцу, солнцепо-
добный».
Шамсиахмет — тат. (а.) Шамс + Ахмад.
Шамсиддин — тадж. узб. (а.) Шамс ад-Дин.
Шамсиджахан — п. (а.) «солнце мира».
Шамсияр — тат. (а.-п.) Шамс + Йар.
Шамсуар — тат. (п.) «всадник из Шсша».
Шамсуллах — а. Шамс Аллах.
Шамсулло — тадж. узб. (а.) Шамс Аллах.
Шамсулхак — инд. (а.) «солнце истины».
Шамсур — тат. (а.-п.) «солнцеликий».
Шамсшах — п. (а.) Шамс + Шах.
Шажуил—a. (др.-евр.) Самуил, «услышанный Богом»; имя
имама Шамиля.
Шамхал — п. «мушкет».
Шажшад — п. «дерево, похожее на сосну».
Шамшариф — а. «благородный Шам». В старину упот-
реблялось как мужское имя.
Шамшериджанг — инд. (п.) «меч битвы».
Шамшир (Шамсир) — п. «меч».
Ша'н {Шан) — «слава; достоинство».
Шанбек— тат. (а.-т.) Шан + Бек.
Шангарай — тат. (а.-т.) сокр. ф. от Шахингарай.
Шангул (Шанкул) — тат. (т.) Шан + Кул.
Шанкилде — тат. (а.-т.) Шан + Килде.
Шанчура — тат. (а.-т.) Шан + Чура.
Шапур — п. Шахпур.
Шарара — п. «искра».
Шараф —а. КСИ 1. «честь, почет, слава»; 2. «величие,
знатность, достоинство».
Шараф ад-Даула (Шарфуддавла ) — а. Л. «слава, величие
державы».
Шараф ад-Дин (Шарафуддин) — а. Л. «слава, величие
Читать дальше