Ситдик — тат. (а.) Сиддик.
Сифат Аллах —п. (а.) «[проявления] атрибутов Аллаха».
Сихам —а. «стрелы».
Сиявуш —п. (др.-ир.) «черный всадник»; имя древне- иранского
воина.
Сиявушбек— п.-т. Сиявуш + Бек.
Сияр — тат. (т.) КСИ «будет любить (о ребенке)».
Сиярбай — тат. (т.) Сияр + Бай.
Сиярбек — тат. (т.) Сияр + Бек.
Сияргали — тат. (т.-а.) Сияр + 'Али.
Сияргул (Сияркул) — тат. (т.) Сияр + Кул.
Сиярмухаммет — тат. (т.-а.) Сияр + Мухаммад.
Сиярхузя — тат. (т.-п.) Сияр + Ходжа.
Сиях — п. «черный».
Сияхмард — п. «черный богатырь».
Соат — тадж. узб. (а.) Саат.
Соатали — тадж. узб. (а.-п.) Саатали.
Собир — тадж. узб. (а.) Сабир.
Собит — тадж. узб. (а.) Сабит.
Собхан — н.-п. (а.) КСИ Субхан.
Собханолла — н.-п. (а.) Субхан Аллах.
Содик — тадж. узб. (а.) Садик.
Содир — тадж. узб. (а.) Садир.
Содирхон — тадж. узб. (а.-т.) Садир + Хан.

Соки — тадж. узб. (а.) «кравчий».
Солех —тадж. узб. (а.) Салих.
Сони — тадж. узб. Сани.
Соти — узб. тадж. (т.) Сати.
Сотибек — тадж. (т.) Сати + Бек.
Сотиболди (Сотиволди ) — узб. тадж. (т.) «купленный» (имя-
оберег).
Сотим — узб. тадж. (т.) Сатим.
Сохиб —тадж. узб. (а.) Сахиб.
Сохибджамол — тадж. узб. (а.-п.) Сахибджамал.
Сохибназар — тадж. узб. (а.) Сахибназар.
Сохраб —н.-п. Сухраб.
Субай — т. (монг.) 1. «стройный, красивый»; 2. «всадник,
конный воин».
Субах — а. «красивый, изящный».
Субах ад-Дин (Субахуддин) — а. А. Субах + Дин.
Субхан — а. только КСИ «Чистый от всяких недостатков,
которые Ему приписывают».
Субханбирде — тат. (а.-т.) Субхан + Бирде.
Субханверди —аз. тур. (а.) Субханбирде.
Субханкул(и) — т. (а.) Субхан + Кул.
Субханкулихан — т. (а.) Субханкули + Хан.
Субхан Аллах — а. «хвала Аллаху».
Субхи — а. «раннее утро, рассвет».
Субхон — тадж. узб. (а.) Субхан.
Субхонкул — узб. (т.) Субханкули.
Сувар (Савар) —а. «наездник, всадник».
Сугуд — тат. (а.) Су'уд.
Суербай — тат. Суер («глухарь (птица)») + Бай.
Суйдермак — тат. «такой, которого нельзя не любить».
Сулайман — а. (др.-евр. Шломо) Соломон, «мирный, за-
щищенный». Имя пророка сына пророка Дауда (Давида)
.
Сулаймон — тадж. (а.) Сулайман.
Сулаймонкул — узб. (а.-т.) Сулайман + Кул.
Сулейман — п. т. (а.) Сулайман.
Сулим — тат. (монг.) «славный, знаменитый».
Сулимшсис — тат. (монг.-п.) Сулим + Шах.
Султан — а. «повелитель, правитель, государь».
Султанали — п.-а. Султан + 'Али.
Султаналишах — п.-а. Султан + 'Али + Шах.
Султанай — тат. (а.-т.) Султан + Ай.
Султанахмет — тат. (а.) Султан + Ахмад.
Султанбай — тат. (а.-т.) Султан + Бай.
Султанбахт — п.-а. «повелитель [своего] счастья».
Султанбек — тат. (а.-т.) Султан + Бек.
Султанби — тат. (а.-т.) Султан + Би.
Султанбирде —- тат. (а.-т.) Султан + Бирде.
Султангази — тат. (а.) Султан + Гази.
Султангали — тат. (п.-а.) Султанали.
Султангарай — тат. (а.-т.) Султан + Гарай.
Султангилде (Султанкилде ) — тат. (а.-т.) Султан + Килде.
Султангузя (Султанхузя) —тат. (а.-п.) Султан + Ходжа.
Султанетдин — п. (а.) Султан ад-Дин, Султан + Дин.
Султани — а. «наследственный султан», «высокородный
повелитель».
Султаним — т. (а.) «мой султан».
Султанкул(и) — т. (а.) Султан + Кул.
Султанзада — тат. (а.-п.) Султан + Зада.
Султанмахмут — тат. (а.) Султан + Махмуд.
Султанмурат— тат. (а.) Султан + Мурад.
Султанмухаммет — тат. (а.) Султан + Мухаммад.
Султаннаби — тат. (а.) Султан + Наби.
Султаннур — тат. (а.) Султан + Hyp.
Султансалим — тат. (а.) Султан + Салим.
Султантимер — тат. (а.-т.) Султан + Тимер.
Султанхабиб— тат. (а.) Султан + Хабиб.
Султанхаким — тат. (а.) Султан + Хаким.
Султанхалил — тат. (а.) Султан + Халил.
Султанхалит — тат. (а.) Султан + Халид.
Султанхусайн — тат. (а.) Султан + Хусайн.
Султаншах— тат. (а.-п.) Султан + Шах.
Султаншейх— тат. (а.) Султан + Шайх.
Читать дальше