Канит — а. «богобоязненный, смиренный, праведный».
Канбар (Камбар) — а. «жаворонок». Имя верного слуги
халифа 'Али
.
Канбарали (Камбарали) — п. (а.) Канбар + 'Али (см.).
Кандар — тат. (п.) «сахарный».
Кандил — а. «источник света»; «лампа, люстра, свеча,
канделябр».
Кантемир — т. Хантемир.
Каплан — тат. (т.) КСИ «барс, леопард».
Капланбек — тат. (т.) Каплан + Бек.
Каплангарай — тат. (т.) Каплан + Гарай.
Капшай — тат. (т.) «торопливый; быстрый, рьяный».
Кара — т. КСИ 1. «могучий, сильный, великий»; 2. «черный,
смуглый».
Караарслан — тат. (т.) Кара + Арслан.
Карабай — т. Кара + Бай, «могучий повелитель».
Карабарс — тат. (т.) Кара + Барс.
Карабатур — т. «могучий богатырь».
Карабахадур — т.-п. Кара + Бахадур.
Карабаш — тат. 1. «слуга, работник»; 2. «черноволосый
(смуглолицый) мальчик».
Карабек — т. Кара + Бек, «могучий правитель».
Караби — тат. (т.) Кара + Би.
Карабирде — тат. «[Бог] дал мальчика, который станет
крепким и сильным».
Карабуга — т. Кара + Буга; в значении: «великий герой».
Карабулат — тат. (т.) Кара + Булат.
Карагай — тат. «лиственница» (хвойное дерево).
Карагужа — баш. (т.-п.) Кара + Ходжа.
Карагузя (Карахузя) — тат. (т.-п.) Кара + Ходжа.
Карагул (Каракул) — т. Кара + Кул.
Караегет — тат. Кара + Егет (юноша).
Караискандар — т.-а. Кара + Искандар.
Караиш — тат. Кара + Иш.
Карай — тат. (т.) «стань сильным, мощным».
Каракаш — тат. (т.) «чернобровый».
Каракилде — тат. (т.) «родился смуглый, темноволосый
мальчик».
Каракуз — тат. (т.) «черные глаза».
Каракуш — тат. (т.) «коршун, беркут».
Карам — а. «великодушие, щедрость».
Карамали — п. Карам + 'Али.
Карамалишах — п. Карам + 'Али + Шах.
Карам Аллах — п. (а.) Карам + АЛЛАХ ( 1) .
Карамат — а. 1. «честь, достоинство»; 2. «щедрость, ве-
ликодушие»; 3. «чудодейственное дарование».
Караматали — а. Карамат + 'Али.
Карамат Аллах (Караматуллах) — п. (а.) Карамат +
АЛЛАХ (1).
Караметдин — тат. (а.) Карам + Дин.
Карамурза — т.-п. Кара + Мурза.
Карамхудо — тадж. «щедрость Бога».
Карамшах— тат. (а.-п.) Карам + Шах.
Карамыш — тат. (т.) «ребенок родился».
Каранай — тат. (т.) «с угрюмым лицом»; в значении
«серьезный».
Каранияз — тат. (т.-п.) Кара + Нияз.
Карасункур — т. «могучий сокол».
Каратай — тат. (т.) Кара + Тай.
Караташ — тат. (т.) Кара + Таш.
Каратегин — т. «могучий принц».
Каратимер — тат. (т.) Кара + Тимер.
Каратуган — тат. (т.) Кара + Туган.
Караусман — т.-а. Кара + Усман.
Карахан — т. Кара + Хан, «великий хан».
Карсисасан — т.-а. Кара + Хасан.
Карахмет — тат. (т.-а.) Кара + Ахмад.
Карахусайн — т.-а. Кара + Хусайн.
Карач — тат. «смуглый».
Карачман— тат. «смуглый человек».
Карачура — тат. (т.) Кара + Чура.
Карбалаи — п. «посетивший Карбалу или напоминание о
Карбале». Карбала (Кербела) — место мученической смерти
имама Хусайна и некоторых его сыновей.
Карбуга — т. Карабуга.
Кардар — п. «премьер-министр».
Кари — а. чтец Корана, знающий Коран наизусть.
Кариб — а. «близкий кровный родственник».
Кариб ад-Дин (Карибуддин) — а. А. «близкий к религии».
Кариб Аллах (Карибуллах) — а. «приближенный к
Аллаху».
Карибетдин — тат. (а.) Кариб ад-Дин.
Карихан — т. Кари + Хан.
Карим — а. «великодушный, благородный, щедрый».
Карим ад-Дин (Каримуддин) — а. Л. «великодушный
[слуга] религии».
Каримбай — тат. (а.-т.) Карим + Бай.
Каримбек — тат. (а.-т.) Карим + Бек.
Каримгул — тат. (а.-т.) Карим + Кул.
Каримджан —тат. (а.-п.) Карим + Джан.




Кариметдин — тат. (а.) Карим ад-Дин.
Каримкул(и) — т. (а.) «раб Щедрого [Аллаха]».
Карим Аллах — а. Л. Карим + АЛЛАХ (1).
Каримхан — тат. (а.-т.) Карим + Хан.
Каримхузя — тат. (а.-п.) Карим + Ходжа.
Читать дальше