Павал Севярынец - Нацыянальная ідэя. Фэнамэналёгія Беларусі

№45 – Натальля Масквіна, чэмпіёнка сьвету 1992 й 97 гг., чэмпіёнка Эўропы’95 па дзюдо.

№46 – Камандар Маджыдаў, чэмпіён Алімпіяды’88 у Сэуле, чэмпіён сьвету 1986-89 гг., Эўропы 1984-85 гг.

№47 – Алег Караваеў, пераможца Алімпіяды 1960 г. у Рыме (клясычная барацьба).

№48 – Сяргей Ліштван, срэбны прызёр Алімпійскіх гульняў 1996 г. і чэмпіён Эўропы 1996 г. у грэка-рымскае барацьбе.

№49 – Уладзімер Япрынцаў, чатырохразовы чэмпіён сьвету, 3-хразовы чэмпіён Эўропы, уладальнік Кубку Сьвету'87 па самба.

№50 – Ігар Макараў, алімпійскі чэмпіён Афінаў-2004 г. па дзюдо.

№51 – Лявон Лібэрман, чэмпіён сьвету 1973 г. і чэмпіён Эўропы'72 у клясычнай барацьбе.

А побач – нашыя фэнамэнальныя зборныя па тайскім боксе й кікбоксінгу, што прымусілі казаць пра Беларусь як другую пасьля Тайлянду радзіму гэтых адзінаборстваў:

№52 – Уладзімер Задзіран, чэмпіён сьвету 1993 г. сярод прафэсіяналаў кікбоксінгу.

№53 – Сяргей Івановіч, чэмпіён сьвету 1994 г., уладальнік Кубку лепшага байца, віцэ-чэмпіён сьвету 1997 г., пераможца Кубку Прынца'95 у Тайляндзе.

№54 – Аляксей Пякарчык, пераможца Кубку Эўропы'96 (2 золата), чэмпіён сьвету 1996 г., чэмпіён Эўразіі 1996 г. (2 золата й срэбра).

№55 – Даша Машара, чэмпіёнка сьвету 1996 г. і Эўропы таго ж году па кікбоксінгу.

№56 – Аляксандр Злыгосьцеў, віцэ-чэмпіён сьвету 1993 г. па кікбоксінгу, бронзавы прызёр чэмпіяната сьвету 1993 г. па тайскім боксе.

А вось і клясычны баксёр, №57 нашага рэйтынгу, Вячаслаў Яноўскі – пераможца Кубка Сьвету й Алімпіяды 1988 г. у Сэуле, пераможца чэмпіянату Германіі сярод прафэсіяналаў, 6-кратны чэмпіён Японіі!

А вось і каратыст, №58, Аляксей Тэн, уладальнік Кубка СНД 1992 г.

Як вам байцы?

Ну, а цяпер капелюшы далоў!

Супэрзорка настольнага тэнісу! Пад 59-м нумарам у зборнай Беларусі – нумар першы ў сьвеце Уладзімер Самсонаў, шматразовы чэмпіён Эўропы й сьвету па пінг-понгу! Побач – 60-ты, Яўген Шчацінін, чэмпіён Эўропы-2003 г.

І – беларускі тэніс робіцца вялікім! Што я маю на ўвазе? Глядзіце: вось яны, нашыя сьвежыя героі, пераможцы зборных Аргентыны (4-я ў сусьветным рэйтынгу) і Расеі (3-я) у розыгрышы Кубка Дэвіса 2004 г. ужо па вялікім тэнісе: Макс Мірны (19 перамогаў у сусьветных турнірах у пары – №61), Уладзімер (Уладзіятар!) Ваўчкоў (№62)!.. А поплеч зь імі – чысты геній жаночага парнага разраду, Натальля Зьверава (№63), шматразовая пераможца Уімблдону, чэмпіянатаў Аўстраліі, Францыі, ЗША, лепшая тэнісістка 1997 г. у пары.

Мы бачым сярод зорак і нашых вялікіх шахматыстаў – Барыса Гельфанда (№64 – у 90-х гг стабільна ўваходзіў у дзесятку наймацнейшых грасмайстраў сьвету, цяпер зборная Ізраіля) і Віктара Купрэйчыка (№65 – дзесяткі ягоных партыяў уваходзяць у залаты фонд сусьветных шахматаў... між іншым, гэта ён, адзіны зь нямногіх не збаяўся выступіць супраць Лукашэнкі на выбарах старшыні Нацыянальнага алімпійскага камітэту). А вось і неаднаразовы чэмпіён сьвету па шашках – Анатоль Гантварг (№66).

Вочы разьбягаюцца – каго ж мы бачым! Якія людзі! Якія ўспаміны! – пад 67-м нумарам наш выбітны канькабежац, шасьціразовы чэмпіён сьвету, прызёр Алімпійскіх гульняў Ігар Жалязоўскі; пад 68-м – берасьцейскі стралок з луку, алімпійскі чэмпіён 1980 г., двухразовы рэкардсмэн сьвету й чэмпіён Эўропы Барыс Ісачэнка; пад 69-м – шасьціразовы пераможца першынства сьвету, шматкратны рэкардсмэн сьвету й Эўропы ў кулявой стральбе Ігар Басінскі; пад 70-м – чэмпіёнка й рэкардсмэнка Сэульскае алімпіяды ў той жа дысцыпліне Ірына Шылава; пад 71-м – уладальніца Кубку Сьвету 2002 г. па фрыстайле Ала Цупэр; пад 72-м – яе калега, чэмпіён сьвету Зьміцер Дашчынскі; пад 73-м – звышзорка гіравога спорту, уладальнік 54 нацыянальных рэкордаў па пад'ёму цяжараў, 10 зь якіх ня маюць аналягаў у сьвеце, Вячаслаў Харанека; пад 74-м – алімпійскае золата’88 у эстафэце 4 х 400 і срэбра таго ж Сэула на дыстанцыі 400 м з бар’ерамі – Тацьцяна Лядоўская; пад 75-м – срэбны прызёр Атлянты-96 і бронзавы – Сіднэя-2000, сяміборка Натальля Сазановіч...

У-ух, сіла!!! Заўважце, гэта ўсё парад індывідуальных відаў спорту! Вось ён, цуд беларускага пэрсаналізму! Вось яны, беларусы, інтравэрты, гатовыя і сьвет перавярнуць адзінаасобна!..

Так, беларусы надзвычай моцныя паасобку, гэта факт. Што ж у нас з каманднымі відамі спорту?

Беларуская каманда – невялікая, але згуртаваная. Такая, як у біятлённай эстафэце, хакейным зьвяне або, максымум, гандбольнай дружыне. 3-4, самабольш 7 чалавек. Беларускі спорт стрыманы, сьцяты ў кулак, на ўзор усёй стоенай нацыянальнай сілы. Беларусы дамаседы – і таму беларусы наймацнейшыя, калі пачуваюцца як дома. На невялікай пляцоўцы. На памосьце. На гімнастычным снарадзе. За сталом пінг-понгу. За шахматнай дошкай.