Чарльз Дыкенс - Олівер Твіст

Рука, якая піша гэтыя радкі, набліжаецца да канца работы і пачынае дрыжаць; яна ахвотна выцягвала б і далей ніці прыгодаў.

Я неахвотна развітваюся з некалькімі з тых, з кім супольнічаў так доўга, і падзяліў бы іх шчасце, паспрабаваўшы апісаць яго. Я паказаў бы Роз Мэйлі ў поўным росквіце чароўнае маладое жаноцкасці, якая пралівае на сваю ціхую сцежку жыцця такое лагоднае і пяшчотнае святло, якое падае на ўсіх, хто ідзе разам з ёй, свеціць у сэрцы іншых. Я паказаў бы яе душой кола людзей ля каміна або нейкай кампаніі ўлетку, я прыйшоў бы за ёй следам па спякотных палях у летні поўдзень, слухаў бы нізкі тон яе мілага голаса падчас вечаровага шпацыру пад поўняй, я назіраў бы яе ва ўсёй яе шчырай дабрадзейнасці па-за домам, і як яна з усмешкай выконвае абавязкі ў сваім жытле; я паказаў бы яе і дзіця яе памерлай сястры, шчаслівых ва ўзаемнай любові, як яны цэлыя гадзіны праводзяць разам, распавядаючы адно аднаму пра сяброў, страта якіх была такою журботнай; яшчэ раз убачыў бы я радасныя маленькія тварыкі, якія прытуліліся да яе каленяў, і паслухаў бы іх вясёлае балбатанне. Я б нагадаў той чысты смех і слёзы замілавання, якія блішчаць у лагодных блакітных вочках. Усё гэта і яшчэ тысячу позіркаў і ўсмешак, паваротаў думкі і размовы — я ўзнавіў бы дакладна ўсё да драбніцы.

Пра тое, як містэр Браўнлоў дзень за днём працягваў узбагачаць розум свайго прыёмнага сына скарбамі ведаў і адчуваў усё большую прыхільнасць да яго па меры таго, як развівалася яго самасць і ўсё больш прарастала насенне тых якасцяў, якія ён хацеў у ім развіць. Як ён заўважаў у ім усё новыя рысы сябра сваёй маладосці, якія будзілі ў яго сэрцы старыя ўспаміны, ціхую меланхолію, але былі і прыемнымі ды заспакаяльнымі — успаміны пра тое, як два сіраты прайшлі праз выпрабаванні Лёсу, запомнілі яго ўрокі і не забыліся на міласэрнасць да іншых людзей, узаемную любоў і палкую ўдзячнасць да Таго, хто абараніў, захаваў іх. Пра гэтыя рэчы няма патрэбы гаварыць. Я сказаў, што яны былі па-сапраўднаму шчаслівыя, а без моцы пачуцця, без чалавечнасці ў сэрцы, без удзячнасці да Таго, чыім паролем мусіць быць міласэрнасць і чыёй найважнейшай якасцю ёсць Прыхільнасць да ўсяго, што дыхае, не можа быць дасягнута сапраўднае шчасце.

У алтары старой вясковай царквы знаходзіцца белая мармуровая дошка, на якой высечанае толькі адно слова — «Агнэс».

У гэтым склепе няма труны, і няхай пройдзе шмат, шмат гадоў, перш чым над гэтым імем з’явіцца яшчэ адно! Але калі душы памерлых усё-такі вяртаюцца на зямлю, каб наведаць месцы, ахінутыя іх любоўю, любоўю, якая існавала да іх смерці, любоўю тых, каго яны ведалі ў жыцці, — тады я веру, што цень Агнэс часамі лунае ў гэтым святым кутку. Веру, таму што гэты куток у Царкве, у Доме Божым, хоць яна і была пры жыцці слабай і заблытанай у памылках.

Слоўнік прыблізных беларускіх асацыятыўных псіхалінгвістычных адпаведнікаў некаторым знакавым прозвішчам з рамана Чарльза Дзікенса «Олівер Твіст»

Твіст ( Тwist ; to twist — круціць, сплятаць) — Курчэня; Круціла ; Вераціла

Бамбл( Bumble ; to bumble — блытаць; марнатравіць; заікацца; bum — задніца) — Маруда ; Азадчэня

Саўэрберы (Sowerberry; sower — сейбіт; Ьеггу — ягады) —

Пагост-Ягадзінскі ; Цвінтар-Ягадовіч

Крэкіт (Crackit; toсгаск — узломваць) — Ламавеня ; Лом-Узламніцкі

Мэн ( Mann ; верагодна, ад нямецкага «Мапп» — мужчына, муж) — Мужук ; Мужачко ; Мужачынская

Корні ( Согпеу ; соrnу — закарэлы, мазольны, шурпаты) — Шурпа

Грымуіг (Grimwig , grim — змрочны, жорсткі; wig — парык, валасы; wigging — разнос, «галавамыйка» ) — Хмурчык

Бэйц (Bates; bate — рошчына для хімічнай апрацоўкі скуры, але і шал, ятра) — Ёдка ; Вастрэйка

Чытлінг (Chitling , to chig — пляткарыць, але і, верагодна, to cheat — падманваць) — Брыхайла

Доўкінз (Dawkins; todawdie — марнатравіць час) — Лай-Лайдакоўскі

Клэйпол (Claypole; clay — гліна; глей; — pole — дышаль, аглобля) — Глінабайчук

Джайлз ( Giles ; gillie — слуга, пахалок) — Пахолкаў, Парабчынскі

Брытлз (Brittles; brittle — крохкі) — Зломак

Манкс (Monks; — манах, чарнец) — Чарнецкі