Miguel de Cervantes y Saavedra - Don Kichot z La Manchy

To powiedziawszy, zsiadł na ziemię, zdjął szybko siodło i uzdeczkę z konia i klepiąc go po grzbiecie, rzekł doń, wzdychając:

– Ten, który stracił wolność, tobie ją powraca. O koniu! równie znamienity wielkimi czynami swymi, jak nieszczęśliwy w posępnym losie, idź, gdzie cię nogi poniosą. Poznają cię wszędzie, bo nosisz napisane na wzniosłym czole swoim, że nawet hipogryf Astolfa, ni sławny Frontin, tak drogo zapłacony przez Bragamanta, nie dorównałyby nigdy twojej lekkości i sile.

– Przeklęty bądź stokroć – w tym miejscu przerwał Sancho – ty, co pozbawiłeś mnie rozkoszy rozkulbaczenia mego osła i mnie by nie zabrakło przekleństw dla niego, ni słów pięknych na jego chwałę. Lecz z tym wszystkim, chociażby i był tu biedny osiołek, po cóż miałbym mu zdejmować siodełko, cóż on ma mieć wspólnego z wariacją zakochanych i desperatów, kiedy ja, pan jego, nie byłem ani jednym, ani drugim? Lecz powiedzcie mi, panie, czy moja podróż i wasze obłąkanie są już prawdziwe, a jeśli tak, to by było nieźle osiodłać tego Rosynanta znów, ażeby zastąpiwszy osła, ułatwił mi podróż i przyśpieszył powrót w tę stronę, gdyż jeśli przyjdzie mi iść piechotą, nie wiem, kiedy przybędę i kiedy powrócę, bo po prawdzie lichy ze mnie piechur.

– Rób jak chcesz, Sancho – odpowiedział Don Kichot – zdaje mi się, że masz słuszność, wreszcie dopiero za trzy dni pojedziesz. Zatrzymuję cię przez ten czas jeszcze, ażebyś widział, co czynię dla mojej damy i wiernie jej o tym doniósł.

– A cóż ja mogę więcej zobaczyć nad to, co już widziałem? – rzecze Sancho.

– Daleki jesteś od prawdy – odrzekł Don Kichot – potrzeba, ażebym rozdarł szaty, rzucił zbroję, ażebym zeskoczył ze skały na głowę i tysiąc podobnych a zadziwiających czynił rzeczy.

– Na miłość Boską, panie – rzecze Sancho – strzeż się pan skakać z wysoka, możesz uderzyć głową w takie miejsce, że od pierwszego razu skończysz pokutę, a według mego zdania, jeżeli te podskoki są konieczne, wypadałoby przestać (ponieważ tylko naśladujecie pokutę) na naśladowaniu i skakać w wodę lub na materace, a ja mimo to powiem pani Dulcynei, że się wasza wielmożność rzuciłeś głową na skałę ostrą i twardą jak żelazo.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.

truwer (z fr.) – w średniowieczu, w płn. Francji poeta i kompozytor tworzący poezję epicką (epikę rycerską) oraz lirykę miłosną. [przypis edytorski]

Benjumea, Nicolás Díaz de – jeden z dziewiętnastowiecznych krytyków literatury, którego neoromantyczna interpretacja dzieła Cervantesa oraz badania jego biografii wywarły znaczący wpływ na recepcję Don Kichota . [przypis edytorski]

przedstawiać żywszy interes – budzić żywsze zainteresowanie. [przypis edytorski]

w ostatnich czasach – sformułowanie to odnosi się do czasu powstania niniejszej przedmowy; dokładnie chodzi o rok 1872. [przypis edytorski]

el ilustrador del genero humano – ilustrator rodzaju ludzkiego. [przypis edytorski]

interes – tu: przedmiot zainteresowania. [przypis edytorski]

zamalgamować – złączyć. [przypis edytorski]

największy interes dzieła – tu: najbardziej interesujący aspekt dzieła. [przypis edytorski]

interes – dziś: zainteresowanie. [przypis edytorski]

hidalgo (hiszp.) – szlachcic. [przypis redakcyjny]

hidalgo – szlachcic. [przypis edytorski]

spisa – pika, lanca, dzida. [przypis edytorski]

świtka – sukmana; wierzchnia odzież wieśniaków lub drobnej szlachty. [przypis edytorski]

starunek (daw.) – staranie, dbałość. [przypis edytorski]

Feliciano de Silva (1491–1554)– popularny pisarz hiszp.; autor „sequeli” powieści rycerskich, m. in. Amadisa z Grecji . [przypis edytorski]

szram – dziś popr. szrama. [przypis edytorski]

kiereszunek – pokiereszowanie, uszkodzenie, zranienie. [przypis edytorski]

upornie – dziś popr. uporczywie. [przypis edytorski]

niewywczas – brak wypoczynku. [przypis edytorski]

na piękne – dziś: na dobre; całkowicie. [przypis edytorski]

Cyd Ruy Dias – Rodrigo (Ruy) Diaz de Vivar (ok. 1043–1099), zw. Cydem (z arab. El Cid : Pan), rycerz rodem z Kastylii, hiszp. bohater narodowy, brał udział w walkach chrześcijan o wyparcie Maurów z Półwyspu Iberyjskiego (czyli tzw. rekonkwiście). Do literatury i tradycji kultury europejskiej wszedł jako uosobienie cnót rycerskich, stając się bohaterem anonimowych ballad, średniowiecznego eposu rycerskiego Pieśń o Cydzie i dramatu Pierre'a Corneille'a Cyd , będącego najsłynniejszym z wymienionych dzieł. [przypis edytorski]

naddziadowie – pradziadowie, przodkowie. [przypis edytorski]

szyszak – rodzaj hełmu rycerskiego. [przypis edytorski]

qui tantum ossa et pellis fuit (łac.) – która była samą skórą i kośćmi. [przypis edytorski]

Babieka – a. Bawieka, koń Cyda. [przypis edytorski]

Rosynant (z hiszp. Rocinante rocin : szkapa)– wychudły, kościsty koń; końcówka (hiszp. -ante ) jest końcówką imiesłowową służącą do tworzenia przydomków, zwykle o charakterze nobilitującym, dystyngowanym. [przypis edytorski]

jakoś długo ani oko – jakoś długo nie było widać. [przypis edytorski]

nie wiada – nie wiadomo. [przypis edytorski]

amfitrion – gospodarz wydający ucztę, człowiek gościnny; od imienia króla Tyrynsu i Teb w mit. gr. [przypis edytorski]

kirys – zbroja płytowa osłaniająca korpus. [przypis edytorski]

pancerz – elementy elastyczne zbroi rycerskiej. [przypis edytorski]

skop – kastrowany baran a. kozioł. [przypis edytorski]