Blake Pierce - Eens begeerd

"Mooie auto," zei ze.

Hij glimlachte.

"Wat doet een leuke meid zoals jij zo laat nog buiten?" vroeg hij. "Is het niet al bedtijd?”

"Misschien wil je me instoppen," zei ze glimlachend.

Haar tanden vielen hem op als opmerkelijk schoon en recht. Inderdaad, ze zag er opmerkelijk gezond uit. Dat was vrij zeldzaam hier op straat, waar de meeste meisjes "tweakers" waren, in verschillende stadia van meth-verslaving.

"Ik vind je stijl mooi," zei hij. "Zeer chola."

Haar glimlach werd wijder. Hij kon zien dat ze het als een compliment opvatte dat ze een Latina-gangbanger werd genoemd.

"Wat is je naam?" vroeg hij.

"Socorro.”

Ah, "socorro," dacht hij. Spaans voor "hulp".”

"Ik durf te wedden dat je geweldige socorro biedt," zei hij met een grijns op zijn gezicht.

Haar diepbruine ogen grijnsden terug. "Je ziet eruit alsof je misschien wat socorro kan gebruiken op dit moment.”

"Misschien kan ik dat wel", zei hij.

Maar voordat ze konden beginnen met het regelen van de voorwaarden, parkeerde een auto op de plek vlak achter hem. Hij hoorde een man roepen uit het raam van de chauffeur.

"Socorro!" schreeuwde hij. "Vente!”

Het meisje ging rechtop staan met een nogal onbevredigende show van verontwaardiging.

"¿Porqué?" schreeuwde ze terug.

"Vente aquí, ¡puta!”

De man ontdekte een spoor van angst in de ogen van het meisje. Dit kon niet komen doordat de man in de auto haar een hoer had genoemd. Hij gokte dat de man haar pooier was, die haar controleerde om te zien hoeveel geld ze tot nu toe had binnengebracht vanavond.

“¡Pinche Pablo!” Ze mompelde de universele belediging onder haar adem. Toen liep ze naar de auto toe.

De man zat daar en vroeg zich af of ze nog steeds zaken met hem wilde doen. Hoe dan ook, hij vond het niet leuk. Wachten was niet zijn stijl.

Zijn interesse in het meisje verdween plotseling. Nee, hij zou zich niet met haar bemoeien. Ze had geen idee hoe veel geluk ze had.

Trouwens, wat deed hij in een sloppenwijk als deze? Zijn volgende slachtoffer zou een eleganter slachtoffer moeten zijn.

Chiffon, dacht hij. Hij was Chiffon bijna vergeten. Maar misschien heb ik haar gewoon bewaard voor een speciale gelegenheid.

Hij kon wachten. Het hoefde niet vanavond te zijn. Hij reed weg, glunderend over zijn show van zelfbeheersing, ondanks zijn enorme verlangens. Hij vond dat een van zijn beste persoonlijke kwaliteiten.

Hij was tenslotte een zeer beschaafde man.

De drie jonge vrouwen in de verhoorkamer zagen er niet uit zoals Riley had verwacht. Ze bekeek ze een tijdje gewoon door het eenrichtingsraam. Ze waren smaakvol gekleed, bijna als goed betaalde secretaresses. Haar werdverteld dat hun namen Mitzi, Koreen en Tantra waren. Natuurlijk was Riley er zeker van dat dat niet hun echte namen waren.

Riley betwijfelde ook of ze zich zo acceptabel kleedden toen ze aan het werk waren. Werkend voor ongeveer 250 dollar per uur, hadden ze zeker geïnvesteerd in uitgebreide garderobekasten om tegemoet te komen aan de fantasieën van allerlei klanten. Zij waren collega's van Nancy "Nanette" Holbrook bij Ishtar Escorts. De kleren die Nancy Holbrook droeg toen ze werd vermoord, waren duidelijk minder goed. Maar, dacht Riley, toen ze niet echt aan het werk waren, wilden de vrouwen er respectabel uitzien.

Hoewel prostituees een rol hadden gespeeld in een aantal van de zaken die Riley in het verleden had onderzocht, was dit de eerste keer dat ze zo direct met hun samenwerkte. Deze vrouwen waren zelf potentiële slachtoffers. Het kunnen zelfs potentiële verdachten zijn, hoewel vrijwel alle moorden van dit type door mannen zijn uitgevoerd. Riley was er zeker van dat deze vrouwen niet het soort monsters waren waarop ze in haar werk jaagde.

Het was later op de zondagmiddag. Gisteravond hadden Riley en Bill zich gevestigd in hun aparte en comfortabele hotelkamers niet ver van het FBI-gebouw. Riley had April gebeld, die in een hotel was in Washington, DC voor het geschiedenisuitje. April was giechelig en blijf, en had haar moeder gewaarschuwd dat ze niet echt tijd had voor telefoontjes. "Ik sms je morgen," zei April, schreeuwend boven het tienergeroep in de achtergrond.

Riley vond dat er vandaag al te veel tijd verspild was. Het had het grootste deel van de dag gekost om de prostituees op te pakken en binnen te halen. Riley had Special Agent in Charge Elgin Morley verteld dat ze alleen met de vrouwen wilde praten zonder mannen erbij. Misschien zouden ze meer open zijn bij een andere vrouw. Nu wilde ze hen een paar minuten ongezien observeren en beluisteren voordat ze ze echt zou ondervragen. Via de spreker kon ze hun gesprek horen.

Hun stijlen en persoonlijkheden waren kenmerkend. Korte, blonde, buxom Mitzi toonde een bepaald beeld van het meisje hiernaast, passend bij een kleine stad.

"Heeft Kip je al een aanzoek gedaan?" vroeg Mitzi aan Koreen.

"Nog niet," zei Koreen met een samenzweerderige glimlach. Ze was een slanke brunette met iets van de gratie van een ballerina. "Ik heb het gevoel dat hij een ring heeft gekocht, dat wel.”

"Wil hij nog steeds vier kinderen hebben?" vroeg Mitzi.

Koreen liet een hoge, zangerige lach los. "Ik heb hem kunnen ompraten om het bij drie te houden. Maar tussen jou en mij, hij krijgt er maar twee.”

Mitzi begon ook te lachen.

Tantra gaf Koreen een duwtje. Ze was een grote Afrikaans-Amerikaanse met een dondere huid. Ze leek de glamoureuze houding van een supermodel te hebben aangenomen.

"Zorg er maar voor dat hij er niet achter komt wat je voor de kost doet," zei Tantra.

Alle drie de vrouwen lachten hartelijk. Riley was verbaads. Deze drie prostituees hadden het over het hebben van gezinnen, net als gewone vrouwen in een schoonheidssalon. Was dit soort normaliteit echt weggelegd voor hen? Ze kon zich niet voorstellen dat zoiets mogelijk was.

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.