СтаВл Зосимов Премудрословски - Brjálaður einkaspæjari. Fyndinn einkaspæjara

– Og það áhugaverðasta, «hélt boðberinn áfram,» … einn kennari frá Irkutsk var aðdáandi Nikolai Vasilyevich Gogol og skreytti verk sín einfaldlega, sérstaklega verkið «NOS». Allt mitt líf sparaði ég peninga í ferð til Leningrad (nú Sankti Pétursborgar), þar sem minnismerki var komið fyrir með löngu nefi á koparplötu, svipað og Gogolevsky. En Perestroika truflaði allar áætlanir; hún fjárfesti allan sparnað sinn í OJSC MMM og eins og milljónir sparifjáreigenda var eftir með kleinuhring. Eftir að hafa hitnað og orðið fyrir umfangsmiklu hjartadrepi byrjaði hún aftur að spara peninga í ferð til Sankti Pétursborgar og jafnvel í leyni, dulbúin sig, safnaði tómum flöskum og dósum á nóttunni í sorp tunnur og meðfram gangstéttum. Og langþráði draumurinn rættist á tíu árum. Hún kom til höfuðborgarinnar hetja Pétursborgar. Og eftir að hafa komist að því á fyrirspurnaskrifstofunni þar sem eftirsóttu og langþráðu minnismerkið er staðsett, flýtti hún sér með hluti á almenningssamgöngum með þremur flutningum, hvers vegna með millifærslur? Það var bara að Moskvichka sat í upplýsingaborðinu og Muscovites, ólíkt Pitertsev, elskar að senda hina leiðina, eins og í þetta skiptið. Þegar hún var komin fimm klukkustundum eftir langþráðan stað leit hún í kringum sig og fann ekkert svipað og ákvað að spyrja eftirlitsferðaforingjana í grenndinni sem horfði árvekni á farfugl farandverkafólksins sem ætlaði að rífa ömmurnar frá þeim:

«Kæru,» kallaði hún þá, einn þeirra svaraði og snéri sér að henni, «geturðu sagt mér hvar minnisvarðinn um NOS Gogol er staðsettur?»

– Og hér, – starfsmaður brenglaði höfuðið, – einhvers staðar hér. – og benti á beran vegg og ofanarel: frá veggskjöldinum voru aðeins göt á veggnum og óstöðvuð stencil, á stærð við stolna plötu með kúptu manna nefi. Amma lést strax vegna hjartaáfallsröskunar. Við þetta lauk flutningi okkar. Allt það besta. Að

Ottila drakk annað glas og fór að sofa. Í myrkrinu við rúmið tók hann af sér og klifraði upp til að sigrast á hlið konu sinnar, sem hrjóta í kæfu. Hún hreyfði sig ekki einu sinni. Þegar hann klifraði yfir konu sína og var á milli veggsins og konu sinnar, var hann agndofa með hrotur og vindur frá vörum yndislegs helmings. Ottila andaði djúpt andann af lofti og lyfti upp efra bringuna, aðeins stærri en höfuðið, festi höfuðið aftan í höfðinu á syfjaðri háls konu sinnar. Hann lagði eyrað á það neðra og huldi efra eyrað með efri bringunni. Hroturnar hurfu og hann daus eins og barn, í hlýju og þægindi.

Um morguninn vaknaði hann krullaður upp á koddann. Það var engin kona. Hann fór á þvottahúsið og þvoði sig klæddur í fullum klæðaburði. Hann fór að dyrum að innganginum að Strongpoint, tók handfangið og… Dyrnar opnuðust frá honum í þessum aðstæðum og gusaði, um þessar mundir ýtti hann á hurðarhandfangið og dró Ottila inn í rými Strongpoint, eins og án þyngdar lofthjúps. Hann flaug inn og brotlenti í Mount Wife. Bumban með brjóstin var kodduð og kastaði kringlunni aftur.

– Hvað ertu? Izoldushka!? – Hann spurði hissa á flugu og eftir það fann hann fyrir sársauka aftan á höfði sér og sló á gólfið.

– Þurrkaðu fæturna, ég þvoði þar. hún gelta og hélt áfram að mopa gólfið, beygði í mjóbakinu, aftur að honum. Lögreglumaðurinn fór um rassinn á henni, þurrkaði fæturna, skoddi inniskó með kanínuörum og kom inn á skrifstofuna. Það fyrsta sem hann gerði, klifraði upp í stól, gekk síðan að símanum á borðinu og dró hann að brún hans. Hann tók upp símann, settist á brún borðsins og setti hann á eyrað. Hann hringdi í síma yfirmanns síns og hristi fæturna, beið og taldi pípana.

– Ullah! – heyrt hinum megin við vírinn eftir fimmtugasta tóninn.

– Félagi Marshal? Þetta kallar herra Klop herra.

– Ahhhh… er það þú? – Félagi Marshall var ekki ánægður, – hvernig eru hlutirnir á nýjum stað? Þú hringdir ekki í langan tíma, þú byrjaðir að gleyma því hver e… ú… um, nærir þér.

– Nei, hvað ertu, Eximendius Janis oglu Snegiryov. Það var einfaldlega engin ástæða til að trufla aldraða höfuðið til einskis.

– Baska, segirðu, dvergur?

– Úh… nei, því miður, farðu af stað.

– Ókei, við skulum reikna það út síðar, um siðareglur undirmanna og eigenda. Jæja, hvað hefur þú, eitthvað mikilvægt?

– Já!!!

– Hvað ertu að æpa, Pygmy er ekki rússneskur?

– Því miður, já.

– Allt í lagi, við tölum líka um takmarkanir hljóðs viðunandi tíðni símtala, samþykktar í fyrsta lestri á löggjafarsamkomunni í Moskvu og Rússlandi. Og hvað um þig, Sneak Bug? Og komdu hratt, ég er seinn á fundinn.

– Horfðir þú á í gærkveldi næsta tölublað Símaver?

– Nei, ég er með DiViDishka. Og hvað?

– Í Pétursborg var minnismerki um Nös stolið.

– Og hvað?

– Ég vil kanna þetta mál, ef þú leyfir mér, Ó, herra Marshall.

– Hvað annað, enginn hefur sagt mér, tala skýrari. Hvaða minnismerki hafði nefið skorið af?

– Jæja, með Gogol..

– Nef Gogols skorið af?

– Nei, Gogol á sögu um FNL.

– Og hvað?

– Til heiðurs þessari sögu var reistur minnismerki í Pétursborg og henni var stolið. Og ég veit nokkurn veginn hver gerði það.

– Heimilislaus eða hvað? Enginn annar. Hann er kopar. Og hvað viltu frá mér?

– Takast á við þetta fyrirtæki, skothylki.

– Vertu upptekinn, hvað er málið? En aðeins í frítíma þínum.

– En ég mun þurfa kostnað, ferðakostnað, máltíðir, hótelgistingu, leigubílaferðir.

– M-já. Nauðsynlegt var að byrja á þessu. Þetta er bara til að komast til Sankti Pétursborgar, þú getur líka farið með héruðina með lest, Bomzhovskoe málinu, svo hótelið hefur ekkert með það að gera. Þú getur breytt því á stöðinni eða í versta falli við heimilislausa í kjallaranum. Með þeim munt þú eta. Og í borginni og á fæti er hægt að ganga með markið af Pétursborg. Það eru engir peningar í fjárhagsáætluninni fyrr en ég er búinn að byggja sumarhúsið. Jæja, skilurðu mig?

– Og frá sjóðsskrifstofunni hjá Strongpoint mínum? Ég valdi svolítið hér um sektir frá sameiginlegum bændum.

– Og mikið?

– Já, það er nóg í fyrsta skipti.

– Allt í lagi. Taktu það af reikningnum. Ef þú leysir vandamálið mun ég endurgreiða kostnaðinn við sölukvittanir, en nei?! Það er ekki fyrir mig að ákveða, því peningarnir eru opinberir.

– Gott, Eximendius Janis oglu Snegiryov. Auðvitað hef ég lítinn tíma en ég mun koma með eitthvað. – Ottila lagði símann niður og lá ánægður á borðinu, handleggirnir útvíkkaðir.

– Hérna er það, nýtt fyrirtæki! Nú munu þeir komast að því um mig á Petrovka 38.

Hurðin klikkaði og ómældar víddir Isolde Fifovna, helsta helmings hans, birtust.

– Ætlarðu að borða? – spurði hún hógvær, – og veltir ekki á borðið, ég þurrkaði það líka.

– Ég mun borða morgunmat hérna!

– Hvað þýðir það HÉR? Er ég eins og þjónustustúlka eða eitthvað? Farðu í eldhúsið og borðaðu eins og allir. Ég mun ekki bera.

– Ég vildi gjarnan, en Marshall ætti að hringja í mig.

– Marshal? Ég myndi segja það. Bíddu síðan. Sonurinn mun koma með það sem eftir er. Og farðu af borðinu, Sherlock Holmes… Hahaha … – hún hló og fór inn í seinni hluta skálans.

Útidyrahurðin klikkaði og Incephalopath korporal birtist í dyrunum.