Мұхаметжан Сералин - Гүлкәшима

Қамыстай саусағында алтын балдақ,
Жеңілтек мінезі жоқ, пиғыл салмақ.
Шын пиғылы жеңілдікті қолайламас,
Жүрмес бергі тілмен пендені алдап.

Осындай бір сұлуды көрді көзім,
Бозбала жəне бойдақ жүрген кезім,
Қиялым қызға кеткен секілденді,
Бермесе ғашық отына Тəңірім төзім.

Көрдім де ол сұлуды болдым ғашық,
Ғашықтық минут сайын барады асып.
Əуейілік, əлеуметім, жаман екен,
Сол үйден шыға алмадым қадам басып.

Сусындап өз жөніме жүріп кеттім,
Қош айтып, бəйбішеге амандасып.
Бала екен дəрежесі қыздан артық,
Түбінде ырыстыға болар нəсіп.

Қош айтып бəйбішеге жүріп кеттім,
Басы осы бізге жұққан қайғы-дерттін.
Саф көңілім судай таңық болған-ды енді,
Не қылса, хүкімі күшті құдіреттің.

Не қылса, құдіреттің хұкімі күшті,
Көрсеткен пəндесіне түрлі істі.
Қапа боп көнілім алаң келе жатсам,
Бір адам жол үстінде жолығысты.
Айтыстық сəлем беріп, аман-есен,
Жігіт екен жолыққаным тілге шешен.
Орынсыз, құрбыларым, бола қалмас,
Сөйлескен сөзімізді баян етсем.

Бұл жігіт жолда қарсы душар келеді,
Сұрадым аты-жөні мынау болды.
Тамыр аулап Бестөбеден келеді екен,
Мекені Жақсысызда Құдайқұл-ды.

Жолығып ат-жөнімді айта тұрдым,
Жігітпен бірер мезгіл кеңес құрдым.
Ол-пұлды біле-тұғын көрінген соң,
Манағы қыз жайынан сөз сұрадым.

Кейінгі жолда ауылға түстім, – дедім,
Шеткі үйден сусын қымыз іштім, – дедім.
Бойжеткен сол үйде бір сұлу көріп,
Қап ауызын ғашықтықтың шештім, – дедім,

Көрген соң білдім үйдің байың, – дедім,
Мал менен мүкəммəлге сайын, – дедім,
Жасырмай білсең құрбым, баяндай көр,
Ол қыздың затын, атын, жайын, дедім.

– Күйеуге берген қыз ба, бермеген бе,
Жел өсек қыз соңынан ермеген бе.
Кеткен соң көңілім қатты сұрап тұрмын
Айып етпе беймаза етіп тергегенге.

Қай жерде мекен еткен ата-анасы,
Қаншаға келіп еді қыз шамасы.
Ол сұлу мұнан былай ойға түссе,
Тамшылар етегіме көздің жасы.

Сұрадым осылайынша қыздың жайын,
Қалдырмай айтқан сөзін баяндайын.
Іштегі ғашықтығым барады асып,
Ол жігіт қыздың жайын айтқан сайын.

– Достияр Қарасуды орын қылған,
Медетбай дегеніне дəулет қонған.
Сен түскен үй иесі – сол Медетбай,
Жалғыз қызы Гүлкəшима асылы нұрдан.

Үш ұлдың ортасында жалғыз өзі,
Өзі ақын, өзі молда, артық туған.