Баянғали Әлімжанов - Дариға қыз

Қасым:Ә-ә, иә, жоқ…енді, жалғыз өзім жүре бергем жоқ…ә-ә,иә, жағалауда ойға шомып отырдым!

Әже:Сонда, таңға дейін жападан жалғыз жар басында ойға батып, айға қарап отырдың ба, құлыным?

Қасым:Иә, енді қиялдап… ай- жұлдызбен сырласып…

Әже:Ай-жұлдызға қарап, жападан-жалғыз шоқиып отыра беретін ит-құс болып кеттің бе, ботам?!

Қасым:Судың сылдыры да тамаша екен!

Әже:О, несін айтасың! Сонда, судан бір сұлу шолп етіп шыға келер ме екен деп телміріп отырған шығарсың, ә, шолпан туғанша?

Қасым:Ой, әже… Хе-хе-хе! ( қысыла күліп, айранын іше береді.)

Әже:( Босаған кесені қайтып ала беріп:) Оның аты кім?

Қасым:Дариға!

Әже:Дариға! О, Дариға! Аты әйбат екен!

Қасым:Ой, әже…мен байқамай айтып қойдым – ау! Түу-у, сен тура кы-гы-былар сияқтысың…

Әже:Е-е, құлыным-ау сол, кемпірлердің быды-быдысының жанында кы-гы-бы деген не, тәйірі! Бұл әлгі сенен кітап аламын деп сылтауратып кеп жүрген бадырақ қыз ба?

Қасым:Бадырақ емес, бота көз ғой!

Әже:Иә, иә, ботадай, ботадай…Келе – келе түйедей болып кетер…Ал, енді оны маған қашан әкеп бересің?

Қасым:Бүгін!

Әже:Әбеу, көтек!

Қасым:Жарайды онда, ертең яки арғы күні…қашан әкел десеңіз, сонда алып келейін!

Әже:Әй, тоқта, тоқта, сабыр ет! Саған тіпті бәрі оп-оңай боп кетті ғой! Бір апта тоса тұр, тым болмаса. Пенсиямды алып, оны-мұны әкеп қояйын. Дұрыстап қарсы алайық… әйтпесе әлгі бадырағың…жоқ, ойбай, ботагөзің танысамын деп келіп, талып қап жүрмесін…бір жарымаған жалмауыз… қурап отырған…қаусаған кемпір екен деп!

Қасым:Әже, әй, әжетайым менің! Қыздан бұрын өзің талып қалма! Келінді алдын ала әкеліп таныстыратын мен орыс емеспін ғой! Мен оны біржола алып келемін!

Әже:Ә-ә! Не дейсің, әй!

Қасым:Келін әкеп беремін деймін!

Әже:Келіні несі, әй? Былай…кішкене…бірер жыл дос болып жүре тұрмайсың ба?

Қасым:Жүре тұруға болмай қалды! Бірер жыл күтіп тұратын емес!

Әже:Е-е, онда бірер жыл күте алмайтын, күтпейтін қызды алып не керек…жалынышты адам құсап…

Қасым:Әже, қалай түсіне қоймайсың? Қыз күтуін күтеді ғой! Сенің тентек шөберең күтетін емес деймін!

Әже:Астапыралла! Не дейсің? Шөбере дейсің бе? О, құдая, тәуба! Ол қайда енді?

Қасым:Қайдасы несі? Келе жатыр аяңдап…жыл аяғына дейін жетіп те қалар жаныңа…

Әже:( Әрі қуанып,әрі қорқып, әрең-әрең.) О, алла! Рас естідің бе, құлағым!? Өшкенім жанып, өлгенім тірілді ме шынымен! Ерте кеткен қос мұңлығым қайтып келер ме еді бүгін, көрер ме еді бұл қуанышты! ( Күрсініп, ерте қайтқан баласы мен келінін еске алып, көзін сүртеді. Серпіліп: ) Әлі ертерек емес пе, әжесінің баласы?! Он жетіге де толған жоқсың!

Қасым:( Жорта бұртиып:) Болмайды! Үйленбесем болмайды, әжетай! Егер осы қызды қазір алып бермесең, мүлде үйленбей қоямын!

Әже:Өй, құлыным-ау сол, ала ғой, енді, ала бер!

Қасым:( Еркелеп, құшақтап:) Әжетайым менің! Әжетайым!

Әже:Құлыным менің, әжесінің баласы, күнім менің!

Қасым:( Шығуға ыңғайланып:) Мен барып Дариғаны қуантып келейін…әжем рұқсат берді деп…\ Шыға береді.\

Әже:Байқап жүрші, қалада маза жоқ. Дүрбелең көбейіп тұр! Құдай сақтасын!\ Қасым жүре тыңдап, шығып кетеді. Әже оңаша қалып, күрсінеді:\ О, алла, бергеніңе шүкір! Дариға, Дариға! ( күрсініп:) Дариға сол қыз!

Ереуілге шыққан жұрттың айқай-шуы алыстан жаңғырығып естіледі.

Алаңнан алыстау бір көшеде Қасым телефонмен сөйлесіп келе жатыр.

Қасым:Әлө! Дариға! Дариға жаным! Әжетайым рұхсат берді ғой!

Дариға: (телефоннан:) О-о! Шын айтасың ба,Қасым?!

«Аттан! Аттан! Алға! Алға! «және «Тоқтаңдар! Тоқтатыңдар! «деген дауыстар күшейе келе, топырлаған аяқ дыбысы, сынған шыны, даңғырлаған, күңгірлеген, азан-қазан үрейлі үндер кернеп кетеді жер көкті.

Кенет дыбыс күшейткіштен қатал бұйрық естіледі: Атыңдар!

Атыс басталады.

Алаңнан шыңғырған адамдар дауысы естіліп қалып жатыр…

Қасым атыс даусына бір елең етеді де, мән бермей, сөйлей береді.

Қасым:Шын болғанда қандай! Менің әжем керемет, ғажайып кісі! Әлі көресің өзің де… Мен саған жеткенше асығып келемін! Сені қуантып, сені бір сүйгенше жанұшырып келемін…