Kritzeck J. Peter the Venerable and Islam. Princeton: Princeton University Press, 1964. Xiv, 301 p.
Marraccio L. Alcorani textus universus ex correctioribus Arabum exem- plaribus summa fide, atque pulcherrimis characteribus descriptus, eademque fide, ac pari diligentia ex Arabico idiomate in Latinum translatus; appositis unicuique capiti notis, atque refutatione: his omnibus praemissus est pro- dromus totum priorem tomum implens, in quo contenta indicantur pagina sequenti, auctore Ludovico Marraccio e congregatione Clericorum Regu- larium Matris Dei, Innocentii XI gloriosissimae memoriae olim confessario. Patavii, Ex Typographia Seminarii, 1698.
Marracci L. Prodromus ad Refutationem Alcorani. In quo per quatuor praecipuas verae Religionis notas Mahumetanae Sectae falsitas ostenditur: Christianae Religionis veritas comprobatur. In quatuor Partes divisus: Authore Ludovico Marraccio e Congregatione Clericorum Regularium Matris Dei, Innocentii XI. Gloriosissimae memoriae olim Confessario. Romae, Typis Sacrae Congregationis de Propaganda Fide, 1691.
Muñoz F.G. Epistula Saraceni [et] Rescriptum Christiani, Disputatio Saraceni et Christiani // Thomas D., Mallet A. (eds.) Christian-Muslim Relations. A Bibliographical History. Volume 3 (1050—1200). Leiden: Brill, 2011. Pp. 479-482.
Le Coran. Traduit de l'arabe, accompagné de notes, précédé d'un abrége de la vie de Mahomet, tiré des écrivains orientaux les plus estimés. Traduction par Claude-Étienne Savary. Première partie. Paris: G. Dufour, Libraire, 1821. Xvi, 160, 252 р.
Lutheri M. Alcoranum Præfatio // Bibliander Th. (ed.) Machumetis Saracenorum principis, eiusque successorum vitae, ac doctrina, ipseque Alcoran. Basileae: Ex officina Ioannis Oporini, 1543.
Pons N.P. Alchoranus latinus quem transtulit Marcus canonicus Toletanus: estudio y edición crítica. Madrid: Consejo Superior de Investigaciones Cientificas, 2016. CLXX, 464 p.
Ricœur P. Le paradigme de la traduction // Esprit. No. 253 (6), Juin 1999. Pp. 8-19.
Roth U. Juan of Segovia's Translation of the Qur'an // Al-Qantara, XXXV 2, julio-diciembre 2014. P. 555-578.
Starczewska K.K. Latin translation of the Qur'an commissioned by Egidio da Viterbo // Christian-Muslim Relations A Bibliographical History. Vol. 6. Western Europe (1500—1600). Leiden: Brill, 2016. Pp. 417-418.
Starczewska K.K. Latin Translation of the Qur'an (1518/1621): Commissioned by Egidio da Viterbo. Critical Edition and Case Study. Wiesbaden, Harrassowitz Verlag, 2018. Cxxiv, 828 p.
Tottoli R. Ludovico Marracci // Christian-Muslim Relations. A Bibliographical History. Volume 9. Western and Southern Europe (1600—1700). Leiden: Brill, 2017. Pp. 791-800.
Лучицкая С.И. «Печать пророков»: образ Мухаммада в Corpus Tholetanum // Вестник РГГУ. Серия: «История. Филология. Культурология. Востоковедение». 2018. № 3 (36). С. 264-282.
Определение «полноценный» указывает на то, что в исламском мире была долгое время распространена традиция «подстрочных» переводов Корана, а также тафсиров , которые могли содержать перевод значительной части текста Корана; однако данные переводы не обозначались и не осознавались в качестве самостоятельных произведений и наделялись только вспомогательным статусом.
Ricœur P. Le paradigme de la traduction // Esprit. No. 253 (6), Juin 1999. Pp. 8-19.
Høgel Ch. An early anonymous Greek translation of the Qur'an. The fragments from Niketas Byzantios' Refutatio and the anonymous Abjuratio // Collectanea Christiana Orientalia 7, 2010. Pp. 65-119.
Bozbin H. Translations of the Our'an // Encyclopedia Of The Our'an. Vol IV. Leiden-Boston: Brill, 2004. P. 344.
Kritzeck J. Peter the Venerable and Islam. Princeton: Princeton University Press, 1964. P. 14.
Catlos B.A. Kingdom of Faith. A New History of Islamic Spain. New York: Basic Books, 2018. Ch. XXII. Golden Ages.
Подробнее о Corpus Tholetanum см.: De la Cruz Palma Ó., Hernández C.F. Lex Mahumet pseudo-prophete que arabice Alchoran, id est collectio preceptorum, vocatur, ‘The law of the pseudo-prophet Muhammad, called in Arabic the Qur'an, which is a collection of rules’ // Thomas D., Mallet A. (eds.) Christian-Muslim Relations. A Bibliographical History. Volume 3 (1050—1200). Leiden, Boston: Brill, 2011. P. 511.
О представлении в нем личности пророка Мухаммада см. работы: Лучицкая С.И. «Печать пророков»: образ Мухаммада в Corpus Tholetanum // Вестник РГГУ. Серия: «История. Филология. Культурология. Востоковедение». 2018. No 3 (36). С. 264-282.
D’Alverny M.-Th. Pierre le Vénérable et la légende de Mahomet // A Cluny. Fêtes et Cérémonies liturgiques en l'honneur des saints Abbés Odon et Odilon. Congrès scientifique de juillet 1949. Dijon: Société des Amis de Cluny, 1950. Pp. 161-170.
D’Alverny M.-Th. Deux traductions latines du Coran au Moyen Age // Archives d'histoire doctrinale et littéraire du Moyen Age. Vol. 16 (1947—1948). P. 71.
Muñoz F.G. Epistula Saraceni [et] Rescriptum Christiani, ‘The letter of a Saracen [and] the reply of a Christian'; Disputatio Saraceni et Christiani , ‘Disputation of a Saracen and a Christian'; ‘The Apology of al-Kindi’ // Thomas D., Mallet A. (eds.) Christian-Muslim Relations. A Bibliographical History. Volume 3 (1050—1200). P. 480.
De la Cruz Palma Ó., Hernández C.F. Lex Mahumet pseudo-prophete que arabice Alchoran, id est collectio preceptorum, vocatur, ‘The law of the pseudo-prophet Muhammad, called in Arabic the Our'an, which is a collection of rules’. P. 511.
Ibid.
Цит. по: Лучицкая С.И. «Печать пророков»: образ Мухаммада в Corpus Tholetanum. С. 269.
Iogna-Prat D., Tolan J. Summa totius haeresis ac diabolicae sectae Saracenorum siue Hismahelitarum, ‘Sum of the entire heresy or demonic sect of the Saracens or Ishmaelites’; Summa totius haeresis Saracenorum , ‘Sum of the entire heresy of the Saracens’ // Thomas D., Mallet A. (eds.) Christian-Muslim Relations. A Bibliographical History. Volume 3 (1050—1200). P. 606.
Лучицкая С.И. «Печать пророков»: образ Mухаммада в Corpus Tholetanum. С. 268.
Там же. С. 276.
Fück J. Die arabischen Studien in Europe. Leipzig, 1955. S. 6, 67.
Elmarsafy Z. Translations of the Our'an: Western Languages // The Oxford Handbook of Our'anic Studies. Oxford: Oxford University Press, 2020. P. 542.
Читать дальше