Иоанн Франциск да Потенца прибыл в Стокгольм в 1520 г. в качестве папского легата для решения вопроса о виновных в кровавой резне. Olaus Magnus . [Vita Joannis], p. 116.
Gustaf I Registratur, t. Ill, s. 287.
Olaus Magnus . [Vita Joannis], p. 119.
Hjärne H. Bidrag till Olai Magni Historia, s. 20.
Ibid., s. 20.
Buschbell G . Briefe von Johannes und Olaus Magnus…, s. 41 (письмо к Кристофоро Мадруццо от 15/11 1545 г.).
Granlund J . Efterskrift, s. 575.
Gustaf I registratur, t. VIII, s. 362 (письмо Олауса Магнуса от 20/111 1532 г.).
Hjärne H . Bidrag till Olai Magni Historia, s. 5.
Granlund J . Efterskrift, s. 577.
Olaus Magnus . [Vita Joannis], p. 133.
Historia, lib. I, cap. 15; Gustaf I Registratur, t. IX, s. 376, 385, 391.
Olaus Magnus . [Vita Joannis], p. 134.
Martin J . Deux confesseurs de la foi au XVI-e siécle Johannes et Olaus Magnus, archevéques d'Upsal. — Université catolique å Lyon. N. s., 1908, t. 58, p. 603.
Ambrogio T . Introductio in chaldaicam linguam, syriacam atque armenicam, et decern alias linguas. Papiae, 1539, p. 101.
Historia, lib. I, cap. 36.
Olaus Magnus . [Vita Joannis], p. 139–140.
Ibid., p. 140.
Hjärne H . Bidrag till Olai Magni Historia, s. 6; Historia, lib. XIX, cap. 27.
Hjärne H . Bidrag till Olai Magni Historia, s. 6.
Ibid, s. 5.
Granlund J . Efterskrift, s. 579; Hjärne H . Bidrag till Olai Magni Historia, s. 5.
Goes D. a. Deploratio Lappianae gentis. — In: Goes D. a . Fides, religio, moresque Aethioporum sub imperio Pretiosi Joannis… Lovanii, 1540.
Лозинский С. Г. История папства. M., 1961, с. 287–290.
Kyrkohistorisk årsskrift, 1910, 11 årg., s. 140–141 (письмо Олауса Магнуса к Яну Дантышеку от 13/VI 1539 г.).
Olaus Magnus . [Vita Joannis], p. 164–165.
Лозинский С. Г . История папства, с. 287–290.
Olaus Magnus . [Vita Joannis], p. 146–147.
Hjärne H . Bidrag till Olai Magni Historia, s. 7–8.
Olaus Magnus . [Vita Joannis], p. 161–162, 178–179.
Ibid., p. 178; Granlund J . Efterskrift, s. 578–579.
Автор истории Тридентского собора, современник Олауса Магнуса, Паоло Сарпи сообщает следующее: «Еще там (на съезде, — E.С .) было два архиепископа, которые получили титул par honneur, один — Олаус Магнус, архиепископ Упсальский из Швеции, и Роберт Венансес, шотландец, архиепископ из Армагама в Ирландии, который, хотя и имел несчастный вид, был светским человеком и заслуживал лучшей должности. Оба содержались в Риме на пенсию папы уже несколько лет и были посланы в Тридент для создания публики и чтобы служить министериями легатам» ( Sarpi Р . Histoire du Concile de Trente. 3е ed. Amsterdam, 1699, p. 127).
Historia, praef.
Hjärne H . Bidrag till Olai Magni Historia, s. 10.
Gomarra F. L. de . Histoire générale des Indes Occidentals et terres neuouvertes. Paris, 1580, p. 5.
Hildebrand H . Minne af Olaus Magnus, s. 258.
Ibid., s. 260.
Hjärne H . Bidrag till Olai Magni Historia, s. 22.
Nordsröm J. När skrev Olaus Magnus sin «Historia de gentibus septentrio-nalibus»? — Lychnos, 1943, s. 267.
Ahlenius K . Olaus Magnus och hans framställning af Nordens geografi. Uppsala, 1895, s. 56.
Hagberg K . Inledning. — In: Olaus Magnus. Historia om de nordiska folken. Upsala, 1963, s. 20–23.
Joannes Magnus . Historia metropolitanae ecclesia Upsalensis, p. 115–179.
Hjärne H . Bidrag till Olai Magni Historia, s. 1–9.
Ibid., s. 2–4.
Ibid., s. 2–5; Grape H . Olaus Magnus. Svensk landflykting och nordisk kulturapostel i Italien. Stockholm, 1961, s. 125; Bildt C . Olai Magni sista hvilorum. — Historisk tidsskrift, 1922, s. 130. Долгое время считали, что Олаус Магнус, как указывал И. Мессений, умер в 1558 г. Ряд энциклопедий называет годом его смерти 1562-й. Однако дату смерти Олауса Магнуса точно установил в 1891 г. итальянский архивариус А. Бертолотти по документам, хранящимся в Ватиканском ар е. Посмертная опись имущества Олауса Магнуса датирована 2 августа 1557 г. (см.: Bertolotti A . Olao Magno arcivescovo d'Upsala, р. 128). В 1957 г. в связи с 400-летием со дня смерти Олауса Магнуса на его могиле в церкви Санта Мария дель Анима в Риме был поставлен памятник, а в Швеции выпущена медаль, посвященная этому событию (см.: Grape Н . Olaus Magnus, s. 3).
Hjärne H . Bidrag till Olai Magni Historia, s. 20.
Ibid., p. 1.
Багров Л. С . История географической карты. Очерк и указатель литературы. Пг., 1917, с. 48; Замысловский Е. Е . С. Герберштейн и его историко-географические сведения о России. СПб., 1884, с. 93–115; Салищев К. А . Основы картоведения. М., 1962, с. 29; Рыбаков Б. А . Русские карты Московии. М., 1974; Ahlenius К. 1) Olaus Magnus och hans framställning af Nordens geografi. Stockholm, 1895, s. 25–41; 2) Till kännedom om Skandinaviens geografi och kartografi under 1500-talets senare halft. Uppsala, 1900, s. 117; Bagrow L. History of carto-graphy/Rev. a. enl. by R. S. Skelton. Cambrige, 1964, p. 166–167; Lelewel J. Géographie du Moyen Age. Bruxelles, 1852, t. 1, p. LXJOCV–LXXXVI.
Читать дальше