Wood I.N. The Merovingian Kingdoms. R 182.
Bergmann W. Die Formulae Andecavenses, eine Formelsammlung auf der Grenze zwischen Antike und Mittelalter // Archiv für Diplomatik. 1978. Jg. 24. S. 1–53.
Glasson E. Histoire du droit et des institutions de la France. P., 1888. T. 2. Époque franque. P. 243; Fahlbeck P.E. La royauté et le droit royal franc durant la première période de l’existence du royame (486–614). Lund, 1883.
Glasson E. Histoire du droit. T. 2. P. 245. Или «германским»: Viollet P. Histoire des institutions politiques et administratives de la France: en 31. P., 1890. P. 199.
Grig. Tour. Hist. 5; 26, 28.6; 37.9; 13, 14.10; 19.
Glasson E. Histoire du droit. T. 2. P. 246.
Ibid.
Viollet P. Histoire des institutions politiques et administratives de la France. P. 223.
Fahlbeck P.E. La royauté et le droit royal franc durant la première période de l’existence du royame (486–614). P. 52, 125; Glasson E. Histoire du droit. T. 2. P. 264.
Glasson E. Histoire du droit. T. 2. P. 248.
Ibid. T. 2. P. 273.
Ibid. T. 2. P. 249.
Ibid. T. 2. P. 253.
Grig. Tour. Hist. 5; 18. 7; 16; Glasson E. Histoire du droit. T. 2. P. 258.
Fouracre P. “Placita” and the Settlement of Disputes in Later Merovingian Francia // The Settlement of Disputes in Early Medieval Europe / Ed. by W. Davies, P. Fouracre. Cambridge, 1986. P. 23–43.
Bergmann W. Untersuchungen zu den Gerichtsurkunden der Merowingerzeit // Archiv für Diplomatik. 1976. Jg. 22. S. 49; Fouracre P. “Placita”. P. 30.
Fouracre P. “Placita”. P. 30.
Classen P. Kaiserreskript und Königsurkunde: Diplomatische Studien zum Problem der Kontinuitat zwischen Altertum und Mittelalter. Thessalonike, 1977. S. 153, 184–187.
Fouracre P. “Placita”. P. 25.
Bergmann W. Untersuchungen. S. 49.
KaserM. Das romische Privatrecht. Bd. 2. S. 18–19.
Classen P. Kaiserreskript und Konigsurkunde. S. 153, 184–187.
Jones A.H.M. The Decline of the Ancient World. Burnt Mill, 1966. P. 182. Аркадий: Cth.1.2.11 “Rescripta ad consultationem emissa vel emittenda, in futurum his tantum negotiis opitulentur, quibus effusa docebuntur”; Гонорий: CTh 10.10.22 “Divi patris nostri statuta rénovantes aeterna lege sancimus officium palatinum quinquaginta auri libras de suis facultatibus exigi, si prius allegari divalia rescripta permiserit, quam delator in iudido fuerit constitutus”. CJ 1.19.7 “Rescripta contra ius elicita ab omnibus iudicibus praedpimus refutari, nisi forte aliquid est, quod non laedat alium et prosit petenti vel crimen supplicanti indulgeat”
Honoré T. The Making of the Theodosian Code // Zeitschrift der Savigny-Stiftung für Rechtsgeschichte, Romanische Abteilung. 1986. Jg. 103. S. 133–222.
Wormald P. Lex scripta and verbum regis: Legislation and Germanie Kingship, from Euric to Cnut // Early Medieval Kingship / Ed. by RH. Sawyer, I.N. Wood. Leeds, 1977. P. 138.
Esders R. Romische Rechtstradition und merowingisches Königtum: zum Rechtscharakter politischer Herrschaft in Burgund im VI. und VII. Jahrhundert. Gottingen, 1997. S. 288–290.
Eckhardt K. Lex Salica, 100 Titel-Text. Weimar, 1953. S. 41–45.
Lot E., Pfister C., Ganshof F.L. Histoire du Moyen Âge. P., 1928. T. 1. Les destinées de l’Empire en Occident de 395 à 888. P. 309.
Gerberding R. The Rise of the Carolingians and the “Liber Historiae Francorum”. Oxford, 1992. P. 198.
Wood I. The Code in Merovingian Gaul // The Theodosian Code: Studies in the Late Imperial Law of Late Antiquity / Ed. by J. Harries, I. Wood. L, 1993. P. 161–177.
Bergmann W. Untersuchungen. S. 49.
DM. 79, 137, 141.
Passsio Leudegarii I // MGH Scriptores Rerum Merovingicarum. Bd. 5. Passiones vitaeque sanctorum. Hannover, 1910. P. 282–322.
Passio Praiecti // MGH Scriptores Rerum Merovingicarum. Passiones vitaeque sacntorum. Hannover, 1910. P. 212–248, 23–24.
Fouracre P. “Placita”. P. 42–43; Fouracre P.J. Merovingians, Mayors of the Palace and the Notion of a “Low-Born” Ebroin // Historical Research. 1984. Vol. 57. № 135. P. 14.
DM. 93.
Ibid.
Ibid. 95.
Grig. Tour. Hist. 10; 19.
Jones A.H.M. The Decline of the Ancient World. P. 141.
DM. 126.
Kaser M. Das römische Privatrecht. S. 308–312; Kamps W. Lemphytéose en droit grec et sa réception en droit Romain // Recueils de la société Jean Bodin. 1938. T. 3. La tenure. P. 121; Simon D. Das frübyzantinische Emphyteuserecht // Symposion 1977: Vortràge zur griechischen und hellenistischen Rechtsgeschichte (Chantilly, 1–4 June 1977) / Hrsg. von J. Modrzejewski, D. Liebs. Kôln, 1982. S. 376.
DM. 149.
Fouracre P. “Placita”. Р. 35; Rosenwein В.Н. Negotiating Space. P. 93.
DM. 75.
Grig. Tour. Hist. 8; 39.
Demandt A. Geschichte der Spätantike: Das römische Reich von Diokletian bis Justinian 284–565 n. Chr. München, 1998. S. 297–299.
Passsio Leudegarii I. 24. Codex Theodosianus II, 8, 19 = Breviarium Alarici II, 8,2.
DM. 135.
Diplomata Karolinorum = Die Urkunden der Karolinger. Pippini, Carlomanni, Caroli Magni Diplomata / Hrsg. von A. Dopsch [u. a.]. München, 1979. (MGH). № 1.
DM. 136, 143, 153, 155, 156, 157.
DM. 149; EwigE. Die fränkische Teilreiche. S. 214; Levillain L. Les comtes de Paris à l’époque franque // Le Moyen Âge. 1941. T. 50. P. 139–140.
Semmler J. Saint-Denis. S. 88; Ewig E. Die fränkische Teilreiche. S. 214.
DM. 149.
Читать дальше