Федор Успенский - История Византийской Империи VI – IX вв. Том 2.

15Migne. Col. 441.

16Ibid. Col. 449: Ot δε κατά τόπον βασιλείς της Ινδικής.

17Gelzer. Bysant. Kulturgeschichte. S. 120.

18Πρόλογος ά. Col. 53.

19Cosimo Stornajolo. Le miniature. P. 16–17.

20"Οθεν ακριβώς κατέγραψα (Migne. Col. 441, 444).

21Migne. Col. 88: Ταύτα δε παραλαβών εκ τοδ 9είου ανδρός, ήτοι καί αυτής της πείρας, έσήμανα.

22Ibid. Col. 400.

23Kondacoff. Histoire de 1'art byzantin. P. 139–140.

1Codex Gregorianus, Hermogenianus, Theodosianus.

2Krueger. Hist, des sources du droit romain. P. 448; Diehl. Justinien. P. 248–267.

3lustiniani Novellae. Ed. Zachariae a Lingenthal//Bibl. Teubner. Nov. XVI. P. 93.

4Ουκ αυτό δίδωσι μόνον όσον προφάσει των καλουμένων έπενοήΟη σουφφραγίων. Const., XVI. Ρ. 95.

5Ibid. Ρ. 102: Και ούτως άρχοντες των υπηκόων ως αν πατέρες των υιών, άγατώντες μεν αυτούς ανεύθυνους οντάς…

6Ibid. P. 106.

7Nov. XXIII (24). Ρ. 152.

8Ibid. Ρ. 153: Έπιτρέψαντές τε αύτοΐς καί τα πολιτικά διοικεϊν καί τα περί των νόμων γράφειν.

9Ibid.: Τάξει δε χρήσ9αι μια ταξεωτών εκατόν.

10Ibid. Ρ. 157: Καί πάντα εξει τα της αρχής παράσημα.

11Ibid. P. 158: Και μήτε τάς πόλεις στασιάζεσΟαι συγχωρεϊν, μήτε τους κωμήτας άπαυ9αδιάζεσ9αι προς το δημόσιον.

12Nov. XXXI (28). Р. 191.

13Ibid. P. 192.

14Nov. XXXIII. P. 206.

15Nov. XLV(31). P. 277.

16Ibid. P. 200.

17Nov. XCVI. A. 538. P. 529.

18Diehl. L'Afrique byzantine. P. 117, 453.

19Nov. XCVI. P. 529: Oi παγάρχοι.

20Nov. XCVI. P. 545: Εν r) πυκττί άπεγράψατο τον του έξαγωγίου τίτλον εκφέροντα διαφόροις αίτίαις χίλιους χρυσούς ούτως. Точная цифра восстановляется на основании дальнейшего текста.

1Boecking. Dom. Ulpiani Fragmenta. Lipsiae, 1855.

2Savigny. Vermischte Schriften. II, 205 и след.; Mommsen. Syrisches Provinzialmass und Romischer Reichskadaster//B журнале «Hermes». Berlin, 1869. Ill, 429.

3Vermischte Schriften. 70. Обращение Сидония к Майориану: «Geryones nos esse puta, monstruumque tributum. Hie capita, ut vivam, tu mihi tolle tria».

4Ibid., 212–213. Моммсен (в «Hermes». III. 431) со всею решительностью стоит за идеальную гуфу: «Das iugum ist kein Flachenmass, sondern — die fur die Grundsteuer verwendete Einheit einer zu 1000 Goldstucken abgeschatzten Bodenflache, auf welche je nach den verschiedenen Bonitirungsclassen 5, 20, 40, 60 Jugera an Flachenraum entfielen».

5Bruns und Sachau. Syrisch-Romisches Rechtsbuch. Leipzig, 1880; Sachau. Syrische Rechtsbucher. Berlin, 1907–1908. I, 11.

6Первоначальный перевод и толкование этого места в издании Brunns und Sachau (§ 121. S. 37) подверглись некоторым дополнительным объяснениям в новом издании: Sachau. Syrische Rechtsbucher. S. 135.

7Marquardt. Romische Staatsverwaltung. II. S. 237.

8Подробности в моей статье: Следы писцовых книг в Византии//В «Журн. Мин. Нар. Просвещения». Янв. 1884.

9Novella CLI1 (128). Р. 276.

10Υπέρ εκάστου ίούγου, ή ίουλίων η κεντουρίων — чтение второго термина весьма сомнительно.

11Nov. XXI (17). P. 137.

12Nov. XXI. A. 535. P. 145: άπαν όσον απορον της επαρχίας έστϊ, τοϋτο ταΐς εκείνων κτήσεσιν επιζήσεις — это место допускает разные толкования. Очевидно, речь идет об επιβολή.

13Zachariae a Lingenthal. Geschichte des griechisch-romischen Rechts. III. Aufl. S. 229 squ.

14Выражения όμόκηνσα и όμόδουλα не могут считаться разъясненными. Nov. CLII. Р. 279.

15Панченко Б. А. О «Тайной истории» Прокопия. С. 140–143.

16Zachariae. Op. cit. S. 232.

17Общее значение вопроса оценено, между прочим, в статье г. Бороздина, помещенной в журнале «Термес», № 4 и 5 за 1909 г.

18Самое капитальное сочинение: Mitteis. Zur Geschichte der Erb-Pacht im Alterthum//Abhandl. Sachs. Ges. der Wissensch. XX. Leipzig, 1901; Pauly. Real-Ekcyclop. V, 2. S. 2514; Энциклопедич. словарь Брокгауз-Ефрон. Т. 80. Ст. 785.

19Novella XV (7). P. 75.

20Ibid. P. 85: Επί τούτοις έμφυτευτικήν συγγραφήν εις αυτόν γίνεσ amp;αι κατά το σχτ\μα…

21Nov. CXLVI1I (120). Ρ. 246.

22Ibid. Ρ. 247: Επί τινι ποσότητε ταΰτα εις έμφύτευσιν διδόναι.

1Gfrorer. Byzantinische Geschichten. II. S. 361–362.

2Acta Sanctorum. Octobris. T. IV. Miracula.

3§ 166: Ό των αυτών Σκλαβίνων εξαρχος, τοΰνομα Χάτζων. Acta SS. § 169; Tougard. § 46. Acta SS., § 177; Tougard. Acta SS., § 180; Tougard § 52. § 35.

Acta SS. Oct. IV. § 185. P. 173; Tougard. § 65. P. 148. Tougard. § 76.

9Ibid. § 110.

10Erben. Regesta. № 1; Migne. Patrol. Lat., LXXVII. Col. 1092: DeSclavorum gente, quae vobis valde imminet, affligor vehementer et conturbor; affligor in his, quae iam in vobis patior, conturbor quia per Istriae aditum iam Italiam intrare coeperunt.

11Theophanes. Ed. de Boor. P. 300: Ηράκλειος δε ό βασιλεύς ευ ρε παραλελυμένα τα της πολιτείας 'Ρωμαίων πράγματα' την γαρ Εύρώπην οι "Αβαρες ήρήμωσαν και την Άσίαν οι Πέρσαι. — Общественный факт, что авары воевали вместе со славянами.

12Pauli Diac. IV. 40: Hoc anno Sclavi Histriam interfectis militibus la-crimabiliter depraedati sunt.

13Isidori Hispalensis episcopi Chronicon//Migne. Patr. Lat. LXXXIII. Col. 1056: Heraclius quintum agit imperii annum. Cuius initio Sclavi Graeciam Romanis tulerunt, Persae Syfiam et Aegyptum.

14Eand. Anecdota Syriaca, Thomas presbyter. Vol. I. Eugduni Bat. 1862. P. 115: Slavi Cretam ceterasque insulas invasere.

15Pauli Diaconi. Hist Eongobard. IV. P. 44//Mon. Germ. Hist., Scriptores rerum Eangob, et Ital., ed. Bethmann et Waitz. Hannov., 1878. P. 135: Venientes Sclavi cum multitudine navium non longe a civitate Seponto castra posuerunt.

16В высшей степени пикантное место дают «Acta SS.», § 190: Τους 9αλαττίους πλοτήρας τους έπΐ παρακρμιδη καρπών εν ττ(βασιλευούσή άνιόντας πόλει πάμπολλους έκπορΟήσαντες, από τε των νήσωγ καί της στενής δαλάττης και των έπΐ το Πάριον και Προκόννησον τόπους και αυτούς τους είς το τελωνείον άμα των πλοείμων αΐχμαλωτίσαντες…