Вадим Грушевский - Исландские сказки / Íslensk ævintýri

Enn gengur karlsson lengi, lengi, þangað til hann kemur fram á fjarskalega háa hamra. Þar sest hann niður til að éta og segir um leið : „Baulaðu nú, Búkolla mín, ef þú ert nokkurs staðar á lífi.“

Þá heyrir hann, að kýrin baular undir fótum sér. Hann klifrast þá ofan hamrana og sér í þeim helli mjög stóran. Þar gengur hann inn og sér Búkollu bundna undir bálki í hellinum. Hann leysir hana undir eins og leiðir hana út á eftir sér og heldur heimleiðis.

Þegar hann er kominn nokkuð á veg(долго ли, коротко ли шёл он: «когда он прошёл довольно пути») , sér hann(как видит) , hvar kemur ógnarstór tröllskessa á eftir sér(что преследует его чудовищно огромная великанша; ógnarstór – громаднейший; ógn – страх; ужас ) og önnur minni með henni(и другая поменьше с ней) . Hann sér(глядит он) , að stóra skessan er svo stórstíg(что громадная великанша такими шажищами несётся; stórstígur – делающий большие шаги; stíga – шагать; stígur – тропинка ) , að hún muni undir eins ná sér(и вот-вот его догонит).

Þegar hann er kominn nokkuð á veg, sér hann, hvar kemur ógnarstór tröllskessa á eftir sér og önnur minni með henni. Hann sér, að stóra skessan er svo stórstíg, að hún muni undir eins ná sér.

Þá segir hann(тогда говорит он) : „Hvað eigum við nú að gera, Búkolla mín(что нам теперь делать, Букотла моя) ?“

Hún segir(она говорит) : „Taktu hár úr hala mínum(выдерни волосок у меня из хвоста; hár – волос; hali – /коровий/ хвост ) , og leggðu það á jörðina(и положи его на землю) .“

Hann gjörir það(он так и сделал: «делает») . Þá segir kýrin við hárið(тогда говорит корова волоску) : „Legg ég á(околдую я; leggja e-ð á e-n – околдовать кого-л. чем-л. ) , og mæli ég um(заклинаю я; mæla um … að – призывать сверхъестественные силы совершить что-л. ) , að þú verðir að svo stórri móðu(чтоб превратился ты в такую большую реку; móða – река ) , að ekki komist yfir nema fuglinn fljúgandi(чтоб только птица /летящая/ смогла через тебя перелететь: «перейти»; nema – кроме, за исключением, помимо; fugl – птица; fljúga – летать ) .“

Í sama bili varð hárið að ógnastórri móðu(в ту же секунду превратился волосок в бурную: «большущую» реку).

Þá segir hann: „Hvað eigum við nú að gera, Búkolla mín?“

Hún segir: „Taktu hár úr hala mínum, og leggðu það á jörðina.“

Hann gjörir það. Þá segir kýrin við hárið: „Legg ég á, og mæli ég um, að þú verðir að svo stórri móðu, að ekki komist yfir nema fuglinn fljúgandi.“

Í sama bili varð hárið að ógnastórri móðu.

Þegar skessan kom að móðunni(когда великанша подбежала к реке) , segir hún(говорит она) : „Ekki skal þér þetta duga, strákur(этим не обойдёшься, парень) . Skrepptu heim, stelpa(сбегай домой, девица; skreppa – сходить, сбегать, отлучиться; stelpa – девушка ) ,“ segir hún við minni skessuna(говорит она великанше поменьше) , „og sæktu stóra nautið hans föður míns(и принеси большого быка от моего отца) .“

Stelpan fer og kemur með ógnastórt naut(девица побежала и возвращается с огромным быком) . Nautið drakk undir eins upp alla móðuna(бык тут же всю реку и выпил).

Þegar skessan kom að móðunni, segir hún: „Ekki skal þér þetta duga, strákur. Skrepptu heim, stelpa,“ segir hún við minni skessuna, „og sæktu stóra nautið hans föður míns.“

Stelpan fer og kemur með ógnastórt naut. Nautið drakk undir eins upp alla móðuna.

Þá sér karlsson(вот видит стариков сын) , að skessan muni þegar ná sér(что великанша вот-вот его нагонит) , því hún var svo stórstíg(ведь такими шажищами бежит).

Þá segir hann(тогда говорит он) : „Hvað eigum við nú að gera, Búkolla mín(что же нам делать теперь, Букотла моя) ?“

„Taktu hár úr hala mínum, og leggðu það á jörðina(выдерни у меня из хвоста волосок и положи его на землю) ,“ segir hún(говорит она).

Hann gerir það(так он и сделал) . Þá segir Búkolla við hárið(тогда говорит Букотла волоску) : „Legg ég á, og mæli ég um(заколдую-заклинаю) , að þú verðir að svo stóru báli(чтоб превратился ты в большой костёр) , að enginn komist yfir nema fuglinn fljúgandi(чтоб никто не смог сквозь тебя пройти, если только не птица летящая) .“

Og undir eins varð hárið að báli(и тут же превратился волосок в костёр).

Þá sér karlsson, að skessan muni þegar ná sér, því hún var svo stórstíg.

Þá segir hann: „Hvað eigum við nú að gera, Búkolla mín?“

„Taktu hár úr hala mínum, og leggðu það á jörðina,“ segir hún.

Hann gerir það. Þá segir Búkolla við hárið: „Legg ég á, og mæli ég um, að þú verðir að svo stóru báli, að enginn komist yfir nema fuglinn fljúgandi.“

Og undir eins varð hárið að báli.

Þegar skessan kom að bálinu(когда великанша подбежала к костру) , segir hún(говорит она) : „Ekki skal þér þetta duga, strákur(не обойдёшься ты этим, парень; duga – оказываться годным, годиться; быть достаточным, хватать ) . Farðu og sæktu stóra nautið hans föður míns, stelpa(поди и принеси большого быка от моего отца, девица) ,“ segir hún við minni skessuna(сказала она великанше поменьше).

Hún fer og kemur með nautið(вот побежала она и возвращается с быком) . En nautið meig þá öllu vatninu(а бык выпустил из себя всю воду; míga – мочиться; vatn – вода ) , sem það drakk úr móðunni(которую он выпил из реки) , og slökkti bálið(и потушил костёр; slökkva – тушить ).