Максим Дзевенис - Польские сказки

Niemało leżało trupów rycerzy i koni wokoło szklanej góry; wielu konających, z połamanymi żebrami, boleśnie stękało. Był to cmentarz prawdziwy.

Już rok siódmy za trzy doby miał się skończyć, gdy w złotej zbroi rycerz nadjechał pod stromą górę. Rozpędził konia, wdarł się w pół góry z podziwem wszystkich, którzy patrzali, i wrócił szczęśliwie. Nazajutrz równo ze świtem znowu, gdy mu się pierwsza udała próba, rozpędza swego rumaka, stąpa po górze, jako po ziemi, iskry z podkowy błyskają; patrzą zdziwieni wszyscy rycerze – już blisko wierzchołka góry. Niedługo spojrzą znowu, aż on stoi pod jabłonią.

Wtem się wielki zrywa sokół(вдруг поднимается /в воздух/ большой сокол) , zaszumiał skrzydłem szerokim i uderzył konia w oczy(зашумел широким крылом и ударил коня в глаза) . Rumak parska(конь фыркает) , nozdrza wzdyma i najeża gęstą grzywę(ноздри раздувает и ощетинивает густую гриву) ; stanął dęba wystraszony(встал на дыбы, испуганный; stanąć dęba – встать на дыбы; dąb – дуб ) , nogi mu się oślizgują(ноги ему = у него поскальзываются; śliski – скользкий ) , pada nazad i z rycerzem porysował szklaną górę(падает назад и с рыцарем поцарапал стеклянную гору; nazad – уст. диал. назад; porysować – исцарапать, поцарапать ) ; a z rumaka i rycerza zostały jeno kości(а с = от скакуна и рыцаря остались только кости; jeno – книжн. только ) , co brzęczały w zbitej zbroi jako suchy groch w pęcherzu(что бренчали в разбитых латах как сухой горох в пузыре).

Wtem się wielki zrywa sokół, zaszumiał skrzydłem szerokim i uderzył konia w oczy. Rumak parska, nozdrza wzdyma i najeża gęstą grzywę; stanął dęba wystraszony, nogi mu się oślizgują, pada nazad i z rycerzem porysował szklaną górę; a z rumaka i rycerza zostały jeno kości, co brzęczały w zbitej zbroi jako suchy groch w pęcherzu.

Siódmy rok się jutro kończył(седьмой год /на/ завтра = на следующий день заканчивался) , aż nadchodzi żak urodny(как приходит статный школяр; żak – ист. школяр, бедный студент; urodny – уст. красивый; статный ) , młody, silny i wysoki(молодой, сильный и высокий) . Patrzy(смотрит) , jak rycerzy wielu łamie karki nadaremnie(как многие рыцари бесполезно ломают шеи) ; podchodzi pod śliską górę i bez konia się gramoli(подходит к скользкой горе и без коня карабкается; pod – под, к ) . Już od roku słyszał(уже от года = год слышал = услышал; od roku – уже год ) , będąc w domu jeszcze(будучи дома ещё) , o królewnie(о принцессе) , co zaklęta w złotym zamku siedzi(что, заколдованная, в золотом замке сидит) , na wierzchołku góry szklanej(на вершине стеклянной горы) . Poszedł przeto do lasu(поэтому он пошёл в лес) , zabił rysia i pazury ostre(убил рысь и когти острые) , długie przyprawił sobie na ręce i do dwóch nóg umocował(длинные, приделал себе на руки и к двум = к обеим ногам /их/ прикрепил; do – к; mocny – сильный; крепкий ).

Siódmy rok się jutro kończył, aż nadchodzi żak urodny, młody, silny i wysoki. Patrzy, jak rycerzy wielu łamie karki nadaremnie; podchodzi pod śliską górę i bez konia się gramoli. Już od roku słyszał, będąc w domu jeszcze, o królewnie, co zaklęta w złotym zamku siedzi, na wierzchołku góry szklanej. Poszedł przeto do lasu, zabił rysia i pazury ostre, długie przyprawił sobie na ręce i do dwóch nóg umocował.

Taką bronią opatrzony(снабжённый таким оружием; broń – оружие ) , darł się śmiało na garb szklany(карабкался смело на стеклянный горб) ; słońce było na zachodzie(солнце было на западе = день клонился к закату; zachód – запад; закат ) , żak w połowie drogi ustał(школяр на полпути остановился; ustać – перестать; остановиться; w połowie drogi – на полпути ) , zmęczony ledwie oddycha(усталый едва дышит) , pragnienie spiekło mu wargi(жажда спалила = иссушила ему губы; spiec – обжечь, сжечь, спалить; spieczone wargi – спёкшиеся губы ) ! Czarna chmura nadpłynęła(наплыла чёрная туча; nadpłynąć – приплыть, подплыть; наплыть; nadpłynęły chmury – наплыли тучи ) , próżno błaga i zaklina(тщетно молит и умоляет; błagać – умолять; zaklinać – заклинать; молить ) , by choć kroplę uroniła(чтобы она хоть каплю /вниз/ уронила) . Na próżno otwierał usta(напрасно открывал рот) ! Chmura czarna przepłynęła(туча чёрная проплыла; przepłynąć – проплыть ) , ani rosą nie zwilżyła warg spieczonych jak skorupy(даже росой не увлажнила губ спёкшихся, как скорлупы = скорлупа; ani – ни; даже и не; skorupa – скорлупа; wilgoć – сырость; влага ).

Taką bronią opatrzony, darł się śmiało na garb szklany; słońce było na zachodzie, żak w połowie drogi ustał, zmęczony ledwie oddycha, pragnienie spiekło mu wargi! Czarna chmura nadpłynęła, próżno błaga i zaklina, by choć kroplę uroniła. Na próżno otwierał usta! Chmura czarna przepłynęła, ani rosą nie zwilżyła warg spieczonych jak skorupy.

Pokaleczył krwawo nogi(изранил кроваво = в кровь он ноги; krwawy – кровавый ) , rękoma się jeno trzyma(держится только руками) . Słońce zaszło(зашло солнце) – patrzy w górę(вверх он смотрит) ; aby dojrzał jej wierzchołka(чтоб увидеть её вершины = вершину; wierzchołek – вершина ) , musiał tak zadzierać głowę(должен был так задирать голову; musieć – быть должным/вынужденным ) , że mu barania czapka spadła(что у него баранья шапка упала) . Spojrzy na dół(посмотрит вниз; dół – низ; na dół – вниз ) , jaka przepaść(какая пропасть) ! Tam śmierć pewna i niechybna(там смерть верная и неизбежная; pewny – надёжный, верный; niechybny – неизбежный, неминуемый ) ! Z przegniłych trupów smród wielki zaduszał oddech czysty(большой = сильный смрад от сгнивших трупов душил чистое дыхание = преграждал дыхание) , były to szczątki zuchwałej młodzi(были это останки дерзкой молодёжи; młódź – уст. молодёжь ) , co się darli jak on tutaj(что карабкались как он здесь).