Natalia Patratskaya - Szmaragdowy magik. Proza po polsku

– Vladimir, dlaczego wydałeś pieniądze? A jeśli moje buty są małe lub duże? – spytała Marina z niezadowoleniem, próbując butów. Buty były jej odpowiednie. Przekręciła torbę przed nią, ale nie miała żadnych skarg na torbę, już ją wybrała, ale nie mogła go kupić. «Czy jesteś tak bogaty, że kupujesz drogie prezenty dla wszystkich?»

– Czuję cię! – zawołał Władimir, wychodząc z mieszkania…

Marina usiadła przed lustrem i zajrzała w rysy twarzy. Czasami przestawiała włosy na ich końcach. Wstała od pufu i obejrzała talię ze wszystkich stron.

Jej werdykt był prosty: szara mysz. Tak, jest nieokreśloną dziewczyną. Nikt jej nie kocha i nie żałuje. Jest niewidzialną dziewczyną. «Dobra dziewczynka to mądra dziewczyna, cała ulica, kot i kot wiedzą o tym» – przypomniała sobie linijka z książki dla dzieci.

Pamiętała też cudowną bajkę, w której urocza wróżka uratowała dziewczynę od prozy dnia, posyłając ją do dynastii z dyń do księcia. Marina miała ciotkę, ale nie było wśród nich żadnych wróżek i nie było żadnej pomocy.

Oczywiście oglądała programy, w których migoczące gwiazdy były zrobione z szarych myszy na ekranie. Ale nikt nie weźmie jej w transferze, nikt nie przyśle lustrzanej przymierzalni, żeby pokazać figurę całemu światu, nikt nie zrobi z niej księżniczki na jeden wieczór. Chciała płakać, ale nie było łez.

Całkiem przypadkowo zauważyła dwa przyciski na drzwiach. Nigdy nie patrzyła na siebie tak dokładnie w starym lustrze przymocowanym do toaletki. Jednocześnie nacisnęła dwa przyciski. Nie, nie zmieniła się w księżniczkę.

Ale lustro! To się zmieniło. Na lustrze pojawiły się wzory mrozu. Marina miała wrażenie, że nad nią pojawiła się delikatna chmura zasłon. Nie Welon – wyraźne poszukiwanie pożądania. Chciała być piękna na dzisiejsze wakacje. Czas rozpłynął się, ale wciąż był sobą.

A kto tego potrzebuje? Nikt!

Współczucie dla jej osoby wśród chłopaków ostatnio nie było przestrzegane. Koledzy z klasy widzieli jej kolegów z klasy i nikt jej nie widział oprócz jej nauczycieli. Nawet dziewczęta z klasy nie obrażały się na nią, chociaż ciągle się kłócili i przeklinali między sobą.

Marina ponownie spojrzała w lustro, zanim podjęła ostateczną decyzję o makijażu, ale jej twarz zamazała się i zniknęła. Dotknęła jej twarzy. To było na miejscu, ale jak zastosować makijaż na twarzy, jeśli twarz nie jest w lustrze? Wyzwanie nie jest dla niej. Potem przekręciła palce przed lustrem, ale jej palce nie odbijały się w srebrnym szkle.

– Nie zgodziliśmy się! Płakała i cofnęła się od lustra.

Wnętrze pokoju nie odbijało się w lustrze. Marina mimowolnie zabrała puderniczkę, ale okazała się pilotem z kontrolą dotykową. Dziewczyna nacisnęła czerwony przycisk.

Lustro włączone. Okazało się, że jest to zwykły monitor. Roześmiała się nerwowo, ponieważ to lustro stało w tym miejscu przed jej narodzinami…

Zielona dioda świeciła na stole, pojawiły się przyciski klawiatury. Wzięła głęboki oddech i otworzyła pocztę. Pierwsza litera podała, że komputer jest programem do makijażu.

Otworzyła program iz wielką uwagą zaczęła badać jej twarz w licznych opcjach makijażu. Stała się nieznośnie smutna, kiedy doszła do wersji z czarnymi ustami i czarnymi obwódkami wokół oczodołów.

Po kolejnym wdechu otworzyła drugi list, w którym opisywała instalację programu z opcjami odzieży dla niej osobiście. Przed moimi oczami błysnęła postać w różnych ubraniach.

– Jaki jest pożytek z tych wszystkich ubrań? – dziewczyna płakała z jednego rodzaju magii lub prymitywnych zestawów.

Marina otworzyła trzeci list, w którym napisano, że może wybrać młodego mężczyznę. Oczywiście na monitorze byli młodzi ludzie. Usiadła na krześle i łzy spłynęły jej z oczu.

– Jaki jest film na mojej głowie? Zapytała z rozpaczą w głosie.

Nad ekranem pojawiło się światło, słychać mechaniczny głos:

– Marina, wybierz makijaż, ubrania i młody człowiek.

– Nie oferuj mi samochodu? Zapytała sarkastycznie.

– Samochód jest dołączony do zestawu, który wybierzesz.

– Świetnie! – wykrzyknęła dziewczyna i roześmiała się: nie miała nic do stracenia, a oferta była więcej niż kusząca.

Marina szybko wybrała zestaw bzu, makijaż, prawie natychmiast wcisnęła przycisk obok faceta i odwróciła się w kierunku okna.

Kiedy odwróciła głowę w stronę ekranu, zobaczyła swoje odbicie w lustrze. Widziała kontury twarzy, ale przypominała twarz pięknego prezentera koncertu, który spacerował wtedy na ekranie telewizyjnym.

Widziała swoją sylwetkę w sukni wiodącej, a obok niej stał młody człowiek, z którym prowadziła koncert. Dziewczyna zrozumiała cały humor sytuacji. Okazało się, że piękno z ekranu telewizora weszło do jej pokoju ze swoim partnerem.

Tak więc w pokoju były już dwie osoby: Marina i pewien Włodzimierz.

– Horror! Czy powinienem iść na uroczysty wieczór? Wszyscy pomyślą, że jestem bliźniakiem słynnego piękna, że nie mam własnego gustu! Że znalazłem bliźniaka swojego chłopaka! – zawołała Marina.

«Czas na wybór wygasł», powiedział Vladimir mechanicznym głosem.

A lustro stało się zwykłą kratą na starym stole.

– Marina, idziemy do klubu? – zapytał Vladimir.

– Idziemy do klubu. Vladimir, masz samochód?

– Prawdopodobnie tam. Wyjdźmy na zewnątrz – zobaczymy.

Przy wejściu do wejścia młodych ludzi czekała limuzyna najnowszego modelu, gdy się pojawiły, drzwi otworzyły się lekko, a klucz się zachwiał.

Wsiedli do samochodu, odjechali i dotarli do klubu, gdzie Marina została pomylona z podwójnym pięknem tak sławnym, że na widok jej uśmiechu przemknął przez lśniące twarze publiczności. Pytanie brzmi: kto potrzebuje koncertu z Mariną?

Dziewczyna zaczęła prosić o przedstawienie głosu celebryty. Vladimir uśmiechnął się do wszystkich. Został powitany. A ona? Marina dostała się do serialu, ale nie posiadała zdolności parodii. Pozostało grać wybraną rolę. Wkrótce publiczność spojrzała w drugą stronę. Zapomnieli o tym.

Nie zapomnij jej Vladimir. Uśmiechnął się:

– W porządku. Przeszłam przez podobną sytuację. I jesteś piękna.

– Naprawdę? Co powinienem tu zrobić? Zapytała zdezorientowana.

– Pójdź za mną. Mamy stolik na dzisiejszy wieczór. Oglądaj. Sam zrozumiesz, że wszystko jest proste i kosztowne w tym samym czasie. Nie martw się.

Marina spojrzała na stół, na widownię, którą sprzedawano na stołach. Ponownie spojrzała na chłopca i spojrzała na sałatkę. Dziwny smak jedzenia oderwał się od smutnych myśli. Wpadła w trans. Nagle uświadomił sobie, że wszystko, co jej się przydarzyło w ciągu ostatniej godziny, było tylko bajką i nic nie mogło pokazać ludziom jej ponurej twarzy. Odruchowo się uśmiechnęła i otwarcie spojrzała w kierunku Serezy.

Nie było go!

Spojrzała na publiczność i zobaczyła kartonowe postacie. Ona sama siedziała wśród tekturowych postaci z twarzami i postaciami celebrytów. Otworzyło się okno. Wiał zimny wiatr. Kartony zachwiały się i jeden po drugim upadł na podłogę. Próbowała wstać, ale nie mogła – przykleiła się do krzesła, więc wstała z krzesłem i odeszła.

Dziewczyna próbowała oderwać krzesło od ubrania. Nie działa. Zdjęła sukienkę z krzesła i znalazła się w koszulce i rajstopach. Z sufitu rozległ się śmiech. Nie śmiała się. Buty przykleiły się do podłogi. Zostawiła je na podłodze i poszła boso do drzwi, które same się otworzyły.

Wiatr potargał włosy. Spojrzała w lustro, znajdujące się przed opuszczeniem klubu. Marina zobaczyła siebie! To była ona sama, a nie prototyp słynnego piękna. Zajrzała do garderoby, gdzie wisiał jej płaszcz. Włożyła płaszcz i wyszła z klubu. Nie mogła tego znieść i odwróciła głowę: budynek zapadł w ciemności. Poszła na stronę domu.