Лилия Губайдуллина - Кайту

Кайтып киләм. Мин кайтасы юллар
Офыкларга барып тоташа.
Япа-ялгыз кайтам. Аерылып,
Яулык изәп кала юлдашлар.

Юлым урау. Төссез урамнарга
Зәңгәр томан булып сарылам.
Кара тузан сарган тәрәзләргә
Ак канатым белән кагылам.

Мин фәрештә түгел. Фәрештәләр
Керсез, серсез була торгандыр.
Мин адәми заттан. Адәмнәрнең
Яши белми яши торганы.

Кара шәлем иңнәремә яптым,
Сагыш тузаннарын кактым да
Дөнья урамына аяк бастым.
Дөнья – минем аяк астымда.

Шыгыр-шыгыр. Ачы хисләр калды,
Таныш йөзләр калды тапталып.
Кәгазь көле оча, утта дөрли
Хаталанып язган хатларым.

Сагынырлык булсын дигән идем.
Язылырлык булсын учыма.
Кара күбәләктәй кәгазь көле
Бәргәләнә, шаша, очына…
Сагынырмын…

Кысан урамнарда
Апрель җиле йөри адашып.
Ябык йөрәкләргә ишек кага:
Ул – юлдашым минем, җандашым.

Тышауланган алаша күк дөнья,
Томырылып чапкан чагымда…
Офыкларга кайтып килешләрем,
Кемнәр чыгар каршы алырга?
Кемнәр килер озатып калырга?..

Мин җавапсыз калмам. Шау имәннәр
Кочагында изри изге көннәр.
Кылганнарны тарый вакыт җиле,
Кемнәр килә җиргә, китә кемнәр?

Мин җавабын эзлим бу гомернең.
Мин азагын эзлим юлларымның.
Чалгы чыңы сөйли болын өнен,
Чал кылганнар көйли кырлар моңын…

Яланаяк кына, сайлап кына
Өзә барам зәңгәр чәчкәләрне.
Арыш серкәләнә, көн уртасы,
Тургай моңы чәчри чәрдәкләнеп.

Адым саен, һәр сулышым саен
Күк-Тәңредән миңа җавап иңә.
Табаннарга камыл кадалса да,
Тугарылып, бер чабасы килә.

Мин җавапсыз калмам. Бәгыремдә
Яңа мәңгелек җыр бөреләнә.
Үткәннәрнең кайтавазын җыя,
Чорлар чылбырына үрелә дә.

Мең яшисе, мең яшисе килә,
Сорау төеннәрен сүтәр өчен,
Бабалары нигезендә оныгымны
Чыр китереп мунча кертер өчен…

Мең чыбыркы ысылдавы җилдә
Хәрабәләр һәйкәл булган илдә.
Таң атышлый гына кояш бата…