Лилия Губайдуллина - Кайту

…Җаннарда ташландык хәтер бар.
Тулпарлар йөгәнләп,
Тузаннар тузгытып,
ашыгып кайтырлык
ахыр бар…

Син сөйлисең. Иренеңдә төтен тәме.
Һәм дыңгычлап тутырылган тынлык җирдә…
Сиңа кагылырга иртә әле.

Иртәгәләр, буш киштәләр тора
Берәм-берәм, тезелешеп миндә.
Яңа көннән ятьмә үреп,
Таңда ауга чыгам
Һәм очасы килә!

Киек бер кош булып,
Биек булып.
Томырылып
Табынасым килә.
Учак һәм үч исе сеңгән учларыңа
Кагыласым килә,
Табыласым килә.
Тулган айдан
Тансык тынлык өне зыңлап тора.
Сүзләр сынык-сынык.
Сак тынлыкка сыенып,
Таң сызыла әнә, сынап кына,

Санап кына йөрәк тибешеңдә
Тимер чаңы катыш ефәк назын,
Хәнҗәрләргә хәтер өргән чагым.
Учларымда – сиңа язган язым.

Апрель каны тамган карашыңда,
Төнге томан тулы күзләреңдә
Бүген – корбан төсе…
Җаным ятьмәсендә бәргәләнә
Төтен тәме сеңгән синең исем…

Бу дөнья бер тамчы дегеттән
Һәм сөттән яралган…

Тутырып карыймчы күзеңә, дөньялык!
Үкереп еларлык кырыс син
Һәм матур
Бүредәй уларлык.

Бер генә каерылып карыймчы!
Китәргә ашыгам, ашыгам…
Кап-кара бушлыктан зар булып,
Кәфендәй ак кәгазь каршында,
Күрешик Йөрәк-тау янында.
Син – уңга, мин – сулга аннары.
Соңгы кат ышанып,
соңгы кат алданыр язларың.

…Күзләрең зәп-зәңгәр икән бит,
Дөньяда калганым!..
Син – минем иң газиз ялганым,
Күкләрдән ялварып алганым…
Фәрештәм син минем!
Канатың ап-ак ла,
Нигә соң
Эзләрең каралган?..

…Бу дөнья, ахрысы,
Бер тамчы дегеттән яралган.

Өзгәләнгән күкләр үзәгенә
Ялгызлыгым бер ямаулык булыр…
Мин күчәсе кичтә дөньягызга
Ямансулап салкын апрель тулыр.

Ә сез йөгерерсез урам буйлап,
Кысыр гасырларны куа-куа.
Сез – исемсез пәйгамбәрләр нәселеннән.
Бу гасырга мең пәйгамбәр сыя…

Мин күчәсе кичтә, сәгать өчтә,
Язгы яңгыр елар үрсәләнеп.
Һәр тамчыда – тын ялгызлык эзе,
Кайтавазым булып өзгәләнер.

Зәңгәр күзле анам шул яңгырда
Кара күлмәгемне юып элер.
Күккә багып, миңа озак еллар,
Ерак юллар озын гомер теләр.

Ишетерме күкләр – офыкларда
Дулкынланыр рәшә, дәшеп мине.
Язгы җилләр өрфиядәй генә
Киптерерләр кара күлмәгемне…

…Пәйгамбәрләр исем теләнгәндә,
Гасырларның ялгыз бер язында
Канатларым ап-ак килеш кенә
Мин күчәрмен үле дөньягыздан…

Мин кайтырмын.
Килеп керермен дә
Тузан тулы бүлмәң уртасына,
Диварларга сурәт булып сарылырмын.
Миңа шулай бик килешә сыман.

Тын апрельнең тынчу бер кичендә
Котырыныр җирдә иләс карлар.
Син сөйлисең: «Бүген кайта алмыйм…»
Эндәшмимен. Аңлыйм, җаным. Ярар…

Мин барын да аңлап, тоеп яшим:
Көн карасын сызып кояш иңә,
Карлар эрер өчен килә җиргә,
Мин дә, ахры, ак кар булдым сиңа…

Тәрәзләрне тузан томаласа,
Әрнүләрсез генә торалмасаң,
Көн карасын ялгыз кыралмасаң
Чакыр мине. Мин кайтырмын…