Lucy Gordon: Włoska dziedziczka

– To nie okruszki – odszepnęła – tylko uczta. Wzięła go za rękę i otworzyła drzwi do sypialni.

– Chodź – pociągnęła go – opowiedz mi o tym.

Ostatni kawałek układanki trafił na swoje miejsce.

Leżąc cicho w łóżku, Baptista usłyszała, jak dwie osoby wspinają się po schodach, a potem oddalają korytarzem. Wreszcie para przystanęła przed pokojem Heather i Renata. Czujne ucho Baptisty podchwyciło szmer rozmów, potem otwieranie i zamykanie drzwi.

Uśmiechnęła się do siebie w ciemności. Miała rację. Kiedy wybije jej godzina, odejdzie w spokoju, bo jej syn odnalazł prawdziwą miłość.

Ale może nie nastąpi to tak szybko. Miała po co żyć, choćby dla dziecka, które nosiła pod sercem Heather. Może ona jeszcze nie wiedziała o tym, ale Baptista tak. Wnuk byłby wspaniały, lecz może lepsza okazałaby się mała dziewczynka, która zawładnie sercem ojca i jeszcze go czegoś nauczy o miłości.

Chociaż Renato już pokazał, że wie więcej o miłości, niż się jego żona i matka spodziewały. Kto mógłby przypuszczać, że to właśnie Renato zwróci jej Federica, że właśnie on ją zrozumie…?

Nieważne, ile czasu zostało, bo Fede odnalazł się! Obiecał codziennie ją odwiedzać. Będą siedzieć razem, rozmawiać, trzymać się za ręce.

To zawdzięcza Renato, którego ukochana kobieta wyleczyła z szorstkości i cynizmu.

Zdecydowanie błysnęło jej w oczach. Śmierć musi jeszcze poczekać. Jest tyle rzeczy do zrobienia. Z każdą chwilą czuła się coraz silniejsza…