Змітрок Бядуля - На Каляды к сыну

— Ідзі, ідзі! Канца няма жабракам гэтым!

— Пусцеце… Я да сына свайго іду, да Лаўрука!

— Да Лаўрука?! да сына?! да Лаўрэнція Кіпрыянавіча?!

— Ага! ага! Я маці яго.

Той змерыў яе з ног да галавы, пакуль яна расказвала, што яна з вёскі да Лаўрука на Каляды прыйшла, і з усмешкай пусціў у кухню.

Тут сабраліся слугі і давай шушукацца і распытвацца.

Тым часам адчыніліся дзверы з другой стараны ды ўвайшоў малады пан у чорным сурдуце [9] Сурд у т — мужчынская двухбортная вопратка з доўгімі поламі, якая цесна аблягае цела. …

— Лаўручок мой! Сынок! — як непрытомная кінулася да яго Тэкля… — Роднен…

Ён раптам пачырванеў, паглядзеў на слуг ды хрыпла крыкнуў:

— Чаму вы пускаеце ў пакой розных жабрачак шалёных?! Ідзі! Ідзі! — звярнуўся ён да яе глуха, адрывіста. — Ідзі, старушка! Я цябе… не знаю…

— А сынок мой, а Лаўручок ты мой! Маткі сваёй не пазнаеш?! Гэта ж…

Ён бразнуў дзвярамі і пайшоў у пакоі…

Той самы лёкай выправадзіў яе за дзверы…

Як зышла з маляваных сходаў, як апынулася на шумным тратуары каля варот, яна сама не памятала… Ачухалася толькі тады, калі той самы лёкай яшчэ раз выйшаў да яе і торкнуў ёй у скурчаныя ад холаду пальцы нейкія бумажкі…

— Ад пана!..

Яна нават не чула, як з яе акалелых пальцаў выпаў гасцінец роднага, доўгажаданага сына. Некалькі трохрублёвых прыліплі да макраватага тратуара…

Паляс о ўшчык — ляснік.

Пр ы зба — невысокі, звычайна земляны насып уздоўж сцяны хаты, зроблены для ўцяплення памяшкання.

Ас э сар — судовая службовая асоба, засядацель.

Куцц я — урачыстая вячэра напярэдадні Каляд.

Хат у лачка — невялікі клунак рэчаў, звязаных у хустку, які звычайна носяць за спінай.

Ат о пкі — старыя зношаныя чаравікі, боты.

Рам і знік — фурман нанятага экіпажа-карэты ці вазка.

Гарадав ы — ніжні чын гарадской паліцыі ў царскай Расіі.

Сурд у т — мужчынская двухбортная вопратка з доўгімі поламі, якая цесна аблягае цела.