Amanda Mariel - Greyson Kontu

Elizabeth, tüm acı dolu yılları boyunca Charlotte'a arka çıkmıştı ve kız kardeşinin yaşadıklarını çok iyi biliyordu. Charlotte aklındaki soru işaretlerinden dolayı kardeşini suçlama gereği duymadı. Aslında, Charlotte da bu durumdan çok rahatsızdı. “Evlenecek bir kısmet bulmaya kararlıyım.”

“Biliyorum, canım.” Elizabeth kolunu Charlotte’un omzuna attı. “Ama Lord Grayson’dan yardım istemeye emin misin?”

“Ondan başka yardımını isteyebileceğim düzgün birisi yok ki.” Charlotte neşeyle gülümsedi. Üzgün ve zoraki bir gülümseme yerine neşeli görünmek istemişti. “Şimdi odadan çıkar mısın? Baloya hazırlanmam gerekiyor da. Neticede, bu geceden beklentim yüksek.”

Elizabeth usulca sarıldı kardeşine. “Akşam gözüm üzerinde olacak.”

Tabii ki Damien de dahil olmak üzere birçok önemli insan görecekti Charlotte. Elizabeth'in odadan çıkmasını izlerken, düşünceleri yüzünden söz geçiremediği kalbini pır pır etti. Damien onunla dans eder miydi? Yeni balo elbisesinde çarpıcı olduğunu düşünür müydü?

Kukumav kuşu gibi başını sallayarak, içini çekti. Kalbini kırmıştı Damien. Damien ona yardım ettiği sürece daha önce yaptıklarını ve kendi hakkında düşündüklerini görmezden gelecekti.

Damien, diğer yeni gelin gibi duran evde kalmış kızlarla birlikte bir köşede oturan Charlotte'u izledi. Bütün gece balo salonunun dekorasyonunda kullanılmış saksıdaki süs bitkisi gibi orada oturdu durdu. Fazla uğraşmadığı için uygun bir kısmet bulamamıştı. Ne bir meraklı bakış ne sıcak bir gülümseme… Diğer konuklarla muhabbet etmeye tenezzül bile etmemişti.

Bir zamanlar birlikte olduğu bu şen şakrak hatuna ne olmuştu? Soluk renkli balo elbisesinde çok şık görünüyordu, ama o muhteşem gülüşü ve parıldayan gözleri uçup gitmişti. Charlotte, balo salonunu göz alıcı gülümsemeleri ve baş döndürücü kahkahalarıyla aydınlatıyordu. Şimdi ise ışıksız bir oda kadar kasvetli bir şekilde otururken ışığı sönüp gitmiş gibiydi. Bir yığın beyefendinin ona yaklaşmaması hiç de tesadüf değildi. Sıkılmış bir yüz ifadesi ve gergin mizacından dolayı ortamdaki en çekici hanımefendi olmasına rağmen oldukça katı ve ulaşılamaz bir hatun izlenimi veriyordu.

Yeterince gözlemledikten sonra Damien mum ışığı ile aydınlanmış salonu baştan başa dolaştı. Charlotte'un bir kısmet bulmasına yardım etseydi, onu o sandalyeden kalkmaya zorlaması gerekecekti. Kalabalığı yarıp bir yığın insanın ve evde kalmış kızların arasından sıyrılarak iki kadeh şampanyayı bir uşağın elinden kaptığı gibi soluğu Charlotte'un yanında aldı.

Hala kendisine tapan bu utangaç hanımefendinin yanına yaklaştı ve kadehlerden birini Charlotte’un eline tutuşturdu. "Hadi iç bunu."

Soluk mavi gözlerini kocaman açtı Charlotte."

İçmek istemiyorum."Damien, kadehini dudaklarına götürdü ve ve bir dikişte tüm şampanyayı içip gözlerini Charlotte'a dikti. "Hadi iç şunu."

Charlotte bir anlığına ona Damien'e baktıktan sonra bir dikişte içkisini bitirdi. Bardağı Damien'e doğrultarak, “Şimdi mutlu oldun mu?” Dedi.

“Hayır.” Charlotte'un elini tutarak onu sandalyesinden kaldırdı.

“Bütün gece bu şekilde oturarak kimsenin dikkatini çekemezsin.”

“Peki ya bir kişi bile benimle olmak istemezse nasıl bir çözümün olacak?”, Damien onu köşesinden çekerken hala söyleniyordu. “Kimsenin başına silah dayayıp benimle birlikte olmaları için zorlayamam ya.”

“Onları suçlamıyorum.” Damien dans pistinde durdu ve Charlotte'u kollarına aldı.

Charlotte ona baktı. "Bu ne anlama geliyor şimdi?"

“Bütün gece o sandalyeye yapışıp kalmıştın.”

Текст предоставлен ООО «ЛитРес».

Прочитайте эту книгу целиком, купив полную легальную версию на ЛитРес.

Безопасно оплатить книгу можно банковской картой Visa, MasterCard, Maestro, со счета мобильного телефона, с платежного терминала, в салоне МТС или Связной, через PayPal, WebMoney, Яндекс.Деньги, QIWI Кошелек, бонусными картами или другим удобным Вам способом.