Robert Sheckley - Łapy z daleka!

— Nigdy nie przypuszczałem, że to on narobi bigosu w naszym statku! — skomentował Agee.

Podjęli dalsze badania pokładu. Przemieszczając się w stronę rufy, odkryli kolejną pułapkę. Drzwi ładowni zostały sprytnie powiązane z niewielkim silniczkiem do rozruchu przyrządów. Gdyby ktokolwiek ich dotknął, natychmiast rąbnęłyby o ścianę. Człowiek, który znalazłby się pomiędzy ścianą a skrzydłem drzwi, zostałby zmiażdżony.

Znajdowały się tu także inne, prowizoryczne konstrukcje, których przeznaczenia nie można było w żaden sposób odgadnąć.

— Czy możemy to wszystko naprawić? — spytał Barnett.

Agee wzruszył ramionami.

— Większość naszych narzędzi znajduje się na pokładzie „Siłacza II”. Przypuszczam, że zdołalibyśmy załatać nasz statek w ciągu roku. Ale nie wiem, czy nawet połatany kadłub wytrzymałby jakikolwiek lot.

Wyszli na zewnątrz. W tym samym momencie kosmolot obcego wystartował z równiny.

— Co za potwór! — skomentował Barnett, patrząc na przeżarty kwasem kadłub swego statku.

— Nigdy nie można przewidzieć, co zrobi kosmita — odparł Agee.

— Dobry kosmita to martwy kosmita — oznajmił Victor.

„Siłacz I” był teraz dla nich tak samo niezrozumiały i niebezpieczny, jak „Siłacz II”.

A „Siłacz II” odleciał.