Poul Anderson - Zaklęty miecz

Wsiadł z nimi do łodzi, żeby przypilnować, by dobrze wykonali jego polecenie. A tymczasem Mananaan Mac Lir zabrał Fredę i ciało Skafloka, aby zająć się pierwszym i uczcić drugie. Kiedy Imryk wrócił, poszedł powoli wraz z Leeą do Elfheugh, gdyż zbliżał się już zimowy poranek.

Tu kończy się saga o Skafloku Wychowanku Elfów.

Zbiory islandzkich sag (wszystkie przypisy w tej książce są dziełem tłumacza) .

Królowa Elfów.

W roku 878 n.e.

„Kraina Duńczyków” (Danelaw) — wschodnie obszary Anglii zasiedlone przez Wikingów w IX i X wieku n.e.

Główczyzna — suma, którą płacono jako rekompensatę panu lub krewnym zabitego.

Odyn — najwyższy bóg w mitologii skandynawskiej, Egir — władca mórz, Thor — bóg piorunów, pogody i zbiorów, Freyer — bóg płodności, pokoju i pomyślności.

Starożytni kapłani celtyccy. Sprawowali też funkcje sędziów, lekarzy i magów.

Asowie — główny lud skandynawskich bogów. Drugim byli Wanowie.

Runy — tu: litery, znaki o magicznym charakterze.

Jotunheim — ojczyzna olbrzymów w mitologii skandynawskiej. Gerda córka Gymira — olbrzymka, która została żoną Freyra.

Grecki bóg pasterzy i myśliwych.

Boginka leśna.

Lands End — najdalej wysunięty na południowy zachód przylądek w Kornwalii.

Bajeczny potwór morski.

Zatopione miasto u wybrzeży Bretanii.

Służebnice Odyna, które wybierały poległych w walce bohaterów, żeby zabrać ich do Walhalli, raju wojowników.

Norny — bogowie losu w mitologii skandynawskiej.

Grendel — potwór, którego zabił Beowulf, bohater średniowiecznej angielskiej sagi o tej samej nazwie.

Chowaniec (familiar) — w angielskiej demonologii ludowej demon — utrzymanek czarownicy, który przybrał postać zwierzęcia.

Trombita (lur hora) — przypominający trąbkę instrument z brązu w kształcie litery S.

Pozycja jeżowa tu: najeżona bronią, włóczniami itp.

Kathajski — chiński. Kathay to dawna nazwa Chin.

Tyr — w mitologii skandynawskiej bóg wojny, prawa i sprawiedliwości.

Asgard — w mitologii skandynawskiej siedziba bogów.

Wiwerny — dwunogie skrzydlate smoki.

Garm — w mitologii skandynawskiej demoniczny pies strzegący wejścia do krainy umarłych, Fenris — potworny wilk, syn olbrzymki Angurbody i boga ognia Lokiego.

Znak Thora.

Kathaj — Chiny (por. str. 90), Cipangu — Japonia.

Ghule — demony, które bezczeszczą groby i żywią się trupami.

Sidhowie — irlandzcy Elfowie. Przewodzili im Tuatha De Danaan, Plemię Bogini Danu, dawni bogowie Irlandii.

Midgard — w mitologii skandynawskiej środkowa część wszechświata zamieszkały przez ludzi.

W mitologii skandynawskiej bitwa między bogami a Jotunami i ich sprzymierzeńcami, po której miał nadejść Ragnarök, zagłada bogów i całego wszechświata.

Wendlandia — kraje słowiańskie.

Tir-nan-Og — Kraina Młodości, leżący na zachód od Irlandii ziemski raj, w którym mieszkali Sidhowie.

Leprechaunowie — sidhańscy szewcy, a zarazem stróże ukrytych skarbów.

Piktlandia — dzisiejsza Szkocja, Piktowie — jej pierwotni mieszkańcy.

Weyland — w mitologii skandynawskiej bóg kowali.

Elektrum — stop złota i srebra.

Wikingowie rozcinali pokonanym wrogom plecy i wyciągali płuca na zewnątrz w taki sposób, że przypominały ptasie skrzydła. Nazywali to „orłem”.

Galeon — ozdoba na dziobie statku, najczęściej posąg.

Św. Patryk (ok. 389 — 461 r. n.e.) w roku 432 n.e. rozpoczął działalność misyjną w Irlandii.

Fomorowie — jednookie, jednonogie potwory, pierwotni mieszkańcy Irlandii.

Milezjanie — synowie Mila, legendarni przodkowie dzisiejszych Irlandczyków.

Cu Chulain — mityczny bohater irlandzki, syn Luga Dlugorękiego, kochanek Fand.

Eryn — dawna nazwa Irlandii.

Asa Loki — bóg zła i kłótni, uosobienie ognia, ojciec wilka Fenrisa, władczyni zaświatów Hel i Jormungandra, potwornego węża otaczającego swym cielskiem ziemię, zaliczany do bogów Asgardu. Utgard–Loki — jego odpowiednik w Jotunheimie, uosobienie niszczycielskiego pożaru.

Garm — w mitologii skandynawskiej demoniczny pies strzegący wejścia do krainy umarłych, Fenris — potworny wilk, syn olbrzymki Angurbody i boga ognia Lokiego.

Tzn. Oriona.

Surt — w mitologii skandynawskiej ognisty olbrzym, który ma spalić świat.

Kromlechy i menhiry — zabytki z okresu neolitu. Menhir — pojedynczy nie ociosany blok kamienny, ustawiony na sztorc, kromlech — krąg monolitów otaczający dolmen, grobowiec złożony z dwóch lub więcej płyt kamiennych ustawionych pionowo i przykrytych wielkim płaskim blokiem.

Ran — w mitologii skandynawskiej małżonka Egira, władcy mórz, chwytająca żeglarzy w sieci.

Yggdrasil — w mitologii skandynawskiej wiecznie zielony jesion podtrzymujący wszechświat.