Stanisław Lem - Luna nokto

Blopp: Por kio mi devus aspektigi vin frenezulo? Kion mi per tio povus akiri?

Mills: Vi mem bone scias.

Blopp: Ne. Vere, ke ne scias. Mi dirus eĉ, ke vi kondutas malĝentile…

Mills: Mi kondutas tute normale. Tio signifas — afable.

Blopp: Bone. Vi kondutas tute normale. Se vi deziras, mi povas eĉ dekfoje ripeti tion. Doktoro Mills kondutas tute normale, normale, normale, normale, normale, normale. Ĉu mi kontentigis vin? Mi diris nur: ni supozu, ke vi kondutas malĝentile kaj ke tio estas registrita. Kion mi per tio akiros?

Mills: Ĉu vi efektive deziras, ke mi rakontu?

Blopp: Tamen jes. Mi petas vin pri tio.

Mills: Bone. Kion vi havas tie en la poŝo?

Blopp: En kiu? En tiu ĉi mi havas naztukon, ŝlosilojn de mia aŭto kaj dozmezurilon. En la alia mi havas ĵetonon por aŭtomato kaj notlibreton. Tio estas ĉio, vi mem vidas.

Mills: Vi havas tie ankoraŭ ion. Ion pezan, kio etendigas vian poŝon. Kunmeteblan tranĉilon, ĉu ne?

Blopp: Estas vi, kiu havas tranĉilon, sed ne mi. Vi mem ĝin montris al mi en la bazo — ĝin donis al vi via filo unu tagon antaŭ la starto. Sur ĝi estas via monogramo. Vi tenas ĝin en la poŝo, sed penas tion prezenti tiel, kvazaŭ mi ĝin havas.

Mills: Ĉar vi havas ĝin. Vi ĝin prenis por malfermi botelon da kokakolo. Per ĝi oni povas malfermi botelojn. Ĝi kuŝis sur la tablo apud la mikroskopo, kaj vi prenis ĝin.

Blopp: Ĉu mi prenis vian tranĉilon?

Mills: Jes. Mi mem vidis. Homo, kiu spertas pri uzado de mikroskopo, tute de devas fermi alian okulon. Mi ekzamenis preparaĵon, sed vidis per la alia okulo, kiel vi prenis la tranĉilon.

Blopp: Kiam?

Mills: Tio okazis hodiaŭ tagmeze. Post la tagmanĝo. Ne ŝajnigu, ke vi ne memoras.

Blopp: Interese, kiucele mi bezonus vian tranĉilon, se en la malvarmigilo sur la supra breto kuŝas universala malfermilo por konservaĵoj?

Mills: Mensogo! Ne kuŝas, kaj mi ne permesos al vi, ke vi ĝin tuj tien subĵetu!

Blopp: Tio estas blankfadene kunkudrita, mia kara. Se mi povas subĵeti la malfermilon por boteloj en la malvarmigilon, tio signifas, ke mi scias, kie ĝi estas. Se mi scias, kie ĝi estas, do por kia diablo mi bezonas vian tranĉilon?

Mills: Sed vi ĝin havas. Mi vidas, kiel etendiĝas via poŝo.

Blopp: Kaj mi vidas, ke vi furioziĝas. Estas nur du eblecoj. Aŭ vi halucinas, aŭ kalumnias, ĉar mi nek havis ian tranĉilon, nek plu havas. Se mi dezirus ĝin preni, tiam mi unue demandus vin, kaj tio estus registrita sur la bendo. Kaj matene mi ja ne povis scii, ke vespere de ni forfluos oksigeno. Mi ne estas aŭguranto. Mi ne havas pretekston kaŝiĝi por preni vian tranĉilon, kiam vi rigardis en la mikroskopon. Ĉu vi vidas, kiom valoras via konkludo? Faru al vi malvarman bandaĝon sur la kapon.

Mills: Kia perfido! Oni imagu, ke iam mi konsideris vin honesta homo. Sed oni jam avertis min antaŭe. Jam antaŭnelonge. Ankoraŭ en la bazo. Vi rapide faris la karieron. Irante sur kadavroj.

Blopp: Tio nomiĝas manovro por deflankigi atenton. Mian karieron lasu en trankvilo. Vi ĉiam uzas la saman skemon de insinuo. Unue estis magnetofono, poste la glaso, kaj nun la tranĉilo. Mi ne scias, ĉu vi havas manion de persekuto, sed tiel aŭ alie vi fariĝis danĝera. Mi devas vin ligi.

Mills: Ne proksimiĝu al mi! Ĉu vi aŭdas?!!

Blopp: Mi ne proksimiĝus al vi, eĉ se vi mem tion volus. Mi ne estas stulta. Tio estas gambito?

Mills: Kia gambito? Vi diras absurdaĵon.

Blopp: Ja ĉiumomente vi povas ĉion turni, samkiel faris tion ĝis nun. Unue vi uzis tion, ke mi rigardis la magnetofonon. Poste, kiam la glaso falis el viaj manoj, vi uzis tion kontraŭ mi, kriante, ke estas mi, kiu disbatis ĝin. Sekva estas la tranĉilo, via tranĉilo, kun via monogramo. Do, evidente, se vi volus, ke mi proksimiĝu al vi, sub ajna preteksto, tio estus kaptilo. Ĉu diri, kion kaj kiel vi al vi pripensis? Kriante, ke mi ĵetas min sur vin, vi eltirus la tranĉilon por min murdi. La bendo en Houston ripetus vian krion, kaj vi rakontus, ke vi sukcesis elŝiri de mi la tranĉilon. Ke vi agis laŭ necesa defendo! Tial vi priplektas min per suspektoj. La tuta kateno de krimaj pruvoj! Sed mi disŝiris ĝin. Vi nenion al mi faros!

Mills: Kia sensenca deliro! Ja estas vi, kiu diris antaŭ momento, ke vi volas min ligi.

Blopp: Mi ne diris, ke mi volas. Mi diris, ke mi devas, ĉar vi estas danĝera. Vi uzis tion tujmomente, kriante, ke mi ne proksimiĝu al vi. Sed mi eĉ ne ekmoviĝis de la loko. (facila krako)

Mills: Blopp malfermis la tranĉilon!

Blopp: Estas vi, kiu ĝin malfermis. Prenis el la poŝo kaj malfermis. Vi subtaksas la nuntempan teknikon de surbendigado. Ekspertizo konfirmos, de kiu flanko aŭdiĝis la krako de malfermata tranĉilo — ĉu de mia, ĉu de via! (Iliaj voĉoj lasas kompreni, ke ili ambaŭ iras — eventuale rigardas unu la alian kaj ĉirkaŭiras la ejon, kiel reciproke observantaj luktistoj sur areno).

Mills: Ne proksimiĝu al mi! Staru surloke!

Blopp: Mi ne povas stari surloke, ĉar vi iras al mi kun tranĉilo. Mi devas retiriĝi!

Mills: Estas mi, kiu devas retiriĝi, aĉulo!

Blopp: Mills ne estas stulta. Li komprenas, ke demaskis sin malferminte la tranĉilon, ĉar tiu krako venis de lia flanko. Tial li ekiris al mi, kaj mi devas retiriĝi. Tiamaniere Mills penas malebligi solvon de la situacio. Ni plenumas la tutan ĉirkaŭiron.

Mills: Vi mensogas! Nur duonon de ĉirkaŭiro!

Blopp: Denove la sama taktiko. Mills havas tranĉilon, sed mi estas senarmita. Tial mi prenos de la tablo geologian martelon (facila bruo). Kaj kion vi nun elpensos?

Mills: Sur la tablo forestis la martelo!

Blopp: Bonvolu. Ne estis martelo. Do kion mi prenis de sur la tablo?

Mills: Nenion! Frapis la tablon per fingroj! Vi preparas ian novan perfidon!

Blopp: Vi havas la tranĉilon kaj mi la martelon. Via avantaĝo malgrandiĝis. Pro tio mi proponas… oh! (metala sonfrapo) Mills ĵetis kontraŭ min oksigenan balonon!

Mills: Mensogo! Ĝi kuŝis kaj vi piedbatis ĝin!

Blopp: Mills, lasu la alian balonon en trankvilo!

Mills: Mi levis ĝin. Mi prenis ĝin, ĉar devas min iel defendi!

Blopp: Pro tio ankaŭ mi devas (leĝera sono. Paŝoj, ekspiroj, krio, bruo de renversata tablo).

Mills kaj Blopp (samtempe): Mills atakis min! Blopp atakis min! (silento).

Blopp: Mi lastan fojon penas enmeti peceton de racio en tiun frenezadon. Se ni plue kondutos samkiel antaŭe, ni pereos ambaŭ. Ni pritaksu nin reciproke. Mi en efektivo estas pli juna kaj pli forta, tamen, kiam vi malfortiĝos, vi rigliĝu de interno en via kabino kaj barikadigu la pordon. Evidente, mi faru la samon, se mi malfortiĝos la unua. Provu pensi logike. Se vi barikadiĝos en la kabino, al vi certe nenio minacos de mia flanko, vi simple baldaŭ sufokiĝos pro manko de oksigeno. Ankaŭ mi, same. Ni ambaŭ sufokiĝos, kaj antaŭ la morto turmentiĝos ĝis sveno. Ĉu tio speciale interesas vin?

Mills: Do, kion vi volas?

Blopp: La samon, kiel antaŭe.

Mills: Ke ni lotumu?

Blopp: Jes.

Mills: Mi ne kredas, ke tio estas honesta propono. Tio estas via nova artifiko!

Blopp: Ŝajnas, ke sole mia propono, kiun vi konsideros kiel honesta, estus tio, ke mi pendumu min antaŭ viaj okuloj, ĉu? Je tio ne kalkulu. Mi diras: ni lotumu!

Mills: Nu, kion do… rakontu, kiel vi tion imagas…