Karras R.M. The Latin Vocabulary of Illicit Sex. P. 6–7; Karras R.M., Boyd D.L. “Ut cum muliere”. A Male Transvestite Prostitute in Fourteenth-Century London // Premodern Sexualities / Ed. by L. Fradenburg and C. Freccero. N.Y.;L, 1996. P. 101–116, здесь P. 104; Karras R.M. Common Women. P. 3, 16–17, 27, 115–118, 131–132. Интересно отметить, что тема неразрывной связи проституции и денег в английских средневековых источниках присутствовала лишь в агиографических текстах: авторы житий Марии Магдалины, Таис, Пелагии и других подобных святых стремились таким образом подчеркнуть перерождение своих героинь, обретение ими новых моральных качеств, далеких от стяжательства и разврата: Ibid. Р. 122–126; Karras R.M. Holy Harlots: Prostitute Saints in Medieval Legend // Journal of the History of Sexuality. 1990. Vol. 1 (1). P. 3–32.
Rossiaud J. Amours vénales. P. 39.
См. о нем: Baldwin J. W Masters, Princes and Merchants: The Social Views of Peter the Chanter and His Circle. Princeton, 1970. T. 1. P. 34–36; T. 2. P. 266–271; Evans G.R. Thomas of Chobham on Preaching and Exegesis // Recherches de théologie ancienne et médiévale. 1985. T. 52. P. 159–17Ö.
Подробнее об этом конфликте см.: Baldwin J.W. The Language of Sex. Fives Voices from Northern France around 1200. Chicago, 1994. P. 81–82.
Нужно отметить, что Томас Чобэм в целом являлся, как мы бы сейчас сказали, человеком широких взглядов. Мало того, что он весьма снисходительно относился к женщинам легкого поведения, он также, к примеру, выступал за браки священников, полагая, что так они легче смогут избежать греха разврата, которому предаются, пользуясь услугами все тех же проституток или незаконно сожительствуя на протяжении многих лет с любовницами: Courtemanche A. Morale sexuelle des clercs. P 363.
“Dicitur autem meretricium in muliere et scortatio in viro, quia sicut mulier dici-tur meretrix, ita vir dicitur scortator. Unde et eadem penitentia que debetur mere-trici videtur deberi scortatori” (Thomae de Chobham Summa confessorum / Ed. by F 4Broomfield H Analecta Medievalia Namurcensia. T. 25. LouvainjP., 1968. P. 346).
“Si enim aliqua in occulto se venderet/non ideo diceretur meretrix. Et iterum si tantum uni se venderet, non ob hoc nomen meretrix haberet” (Ibid. P. 347).
“Notandum autem si qua se multis exponit pro explenda libidine et alia pre inopia, prior deterior est, et tarnen non iniungitur ei sollemnis penitencia, quia non profitetur publice meretricium suum. Ipsa autem professio inducit sollemnem penitentiam” (Ibid.). Влияние идей Томаса Чобэма ощущается, в частности, в тексте английского молитвенника XIV в., предлагавшего рассматривать проститутку (meretrix) как «женщину, которая отдает себя любому, никому не отказывает и получает за это денежное вознаграждение» (Fasciculus Morum. A Fourteenth-Century Preachers Handbook / Ed. by S. Wenzel. University Park, 1989. Book 7. Chap. 7. P. 669).
См. прим. 20, 24.
См. выше: Глава 5.
Boswell J. Op. cit. Р. 292–293; Goodish М. The Unmentionable Vice. P. 77. Следует также отметить, что и в английской церковной практике обвинения в гомосексуализме встречались крайне редко. В частности, от XV в. до нас дошли всего два таких случая: одно было рассмотрено в Лондоне, другое — в Йорке (Wunderli R. London Church Courts and Society on the Eve of the Reformation. Cambridge (Mass.), 1981. P. 83–84; Karras R.M., Boyd D.L. Op. cit. P. 112, n. 4). Архивы лондонских церковных судов от XIV в., к сожалению, не сохранились: Ibid. Р. 102.
“Qui quidem Johannes Britby inde allocutus fatebatur quod ipse per vicum regium de Chept die dominica inter horas supradictas transiens, dictum Johannem Rykener vestitu muliebr ornatum, ipsumque mulierem fore suspicantem ftierat assecutus, petens ab eo, tanquam г muliere, si cum ea libidinose agere possit” (Boyd D.L., Karras R.M. Op. cit. P. 481).
Догадаться о том, что перед тобой мужчина, а не женщина, при физическом контакте было не всегда просто, учитывая позу, в которой чаще всего должнс было (при нежелании проститутки забеременеть) происходить подобное соитие: Rossiaud J. Amours vénales. P. 193–195, 198–199.
См., к примеру: Karras R.M., Boyd D.L. Op. cit.; Karras R.M. Common Women P. 77; Dinshaw C. Getting Medieval. Sexualities and Communities, Pre- and Postmodern. Durham, 1999. P. 107–108; Normington K. Gender and Medieval Drama Cambridge, 2004. P. 57–59; Beattie C. Gender and Femininity in Medieval England h Writing Medieval History / Ed. by N.L. Partner. L., 2005. P. 153–170.
См. о нем: Poirel D. Alexandre de Halès // Dictionnaire des lettres françaises. P. 45–46 Cullen C.M. Alexander of Hales H A Companion to Philosophy in the Middle Ages > Ed. by J.J.E. Gracia and T.B. Noone. Oxford, 2002. P. 104–108.
Alexander Halensis. Summa theologica / Ed. Collegium s. Bonaventurae. Quaracchi 1924–1948. T. 1–4.
Ibid. T. 3. Lib. II. Pars. II. Quest. Ill: De ornatu corporis. Cap. II: Utrum peccatum sit viris habere vestimenta muliebria. P. 477–478.
“Nonne legitur de Debbora, quae ivit ad praeliufn? Et praesumitur quod in armis mil-itaribus, quae ad viros pertinent. Pari ratione, ex causa aliqua posset vir veste muliebri indui, ut si quaereretur ad mortem et per hoc occultaretur, vel si faceret officium quod mulieri competeret” (Ibid. P. 477).
“Ad quod dicendum quod non pertinet ad honestatem viri veste muliebri indui: utrique enim sexui diversa indumenta natura dédit. Unde, si homo uteretur ex con-suetudine veste muliebri, nisi in aliquo casu necessitatis, peccaret” (Ibid.).
Гай Светоний Транквилл. Жизнь двенадцати цезарей / Пер. М.Л. Гаспарова. М., 1993. С. 165. Кн. 4. § 52. Сочинение Светония было хорошо известно в средневековой Европе, начиная уже с Эйнхарда: Сидоров А.И. Отзвук настоящего. Историческая мысль в эпоху каролингского возрождения. СПб., 2006. С. 60–99.
Читать дальше
Конец ознакомительного отрывка
Купить книгу