Jack Mars - Her Yol Mübah

Bir dakika geçmeden öksürmeye başladı. Dizlerinin üzerine çökmüştü. Daha sonra ellerini de yere koydu, öksürüyordu. “Ciğerlerimde bir şey var,” demişti. “Çıkaramıyorum.” Nefessiz kalmış, hava almak için savaşıyor gibiydi. Bu ses korkunçtu.

Ezatullah ona doğru yürüdü ve onu kafasının arkasından vurdu.

“İnan bana, ona iyilik yaptım.” demişti.

Şimdi, kamyonetleri bir tünelden geçiyordu. Tünel, uzun, ince ve karanlıktı, turuncu tünel ışıkları, kayıp gidiyordu. Işıklar Eldrick’in başını döndürüyordu.

“Bu arabadan inmeliyim!” diye bağırdı. “İnmeliyim! İnme…”

Ezatullah arkasını döndü. Silahını çıkarmıştı. Eldrick’in başına doğrulttu.

“Sessiz ol! Telefondayım.”

Ezatullah’ın kesikli yüzü kıpkırmızı olmuştu. Terliyordu.

“Beni de Bibi gibi öldürecek misin?”

“İbrahim benim arkadaşımdı.” dedi Ezatullah. “Ona acıdığım için öldürdüm. Seni susturmak için öldürürüm.” Silahın namlusunu Eldrick’in kafasına dayamıştı.

“Vur. Umurumda değil.” Eldrick gözlerini kapattı.

Gözlerini tekrar açtığında, Ezatullah arkasını dönmüştü. Hala tüneldelerdi. Işıklar çok geliyordu. Bir bulantı dalgası geçti Eldrick’in içinden, derinliklerden gelen bir spazm her yanını sarmıştı. Midesi kasıldı ve boğazında asit hissetti. Öne doğru eğildi ve ayakkabılarının arasına kustu.

Birkaç saniye geçti. Pis koku yüzüne doğru vurmuştu, perişan haldeydi.

Ah Rabbim, sessizce yalvardı. Lütfen al şu canımı.

Saat 05:33

Doğu Harlem, Manhattan’ın ilçesi

Luke nefesini tuttu. Yüksek sesler pek sevdiği şeyler değildi, ve oldukça berbat yükseklikte bir ses geliyordu.

Harlem’deki eski ve bakımsız bir apartmanın ruhsuz ve kasvetli ışığının altında tamamen hareketsiz durdu. Silahı kılıfından çıkarmıştı, sırtı duvara yaslanıyordu. Hemen arkasında, Newsam tamamen aynı şekilde duruyordu. Önlerinde, bu dar koridorda, kasklı ve yelekli yarım düzine özel tim elemanı apartmandaki bir evin kapısının iki tarafına dizilmişlerdi.

Apartmanda ölüm sessizliği vardı. Toz parçacıkları havada asılı kalmışlardı. Dakikalar önce kapının arkasında patlayıcı olup olmadığını kontrol etmek için sondaj kameralı bir robot kullanılmıştı. Olumsuzdu. Şimdi robot geri çekilmişti.

İki özel tim elemanı ağır bir koçbaşıyla kapıya yaklaştı. Elle sallanan, manuel tarzda olanlardandı, her bir memur iki taraftaki saplardan tutuyordu. Hiç ses çıkarmadılar. Özel tim lideri yumruğunu kaldırdı. Baş parmağını kaldırdı.

Bu bir.

Orta parmak. İki.

Yüzük parmağı…

İki adam arkaya doğru gerildi ve koçbaşını salladılar. BAM!

Kapı içeriye doğru resmen patladı ve kapıyı açanlar geri çekilmişti bile. Diğer dördü içeriye doluştular, aniden bağırmaya başladılar, “Yere yat! Yere! YERE YAT!”

Apartman koridorunda bir yerde, bir çocuk ağlamaya başladı. Kapılar açıldı, bazı sakinler kafalarını çıkardılar, sonra geri girdiler. Buralarda olan şeylerden biriydi bu. Bazen polisler gelir ve bir komşunun kapısını kırıp içeriye girerlerdi.

Luke ve Ed, özel tim daireyi güvenli hale getirene kadar yaklaşık otuz saniye beklediler. Luke’un tahmin ettiği gibi, beden oturma odasında yerde yatıyordu. Onunla pek ilgilenmedi.

“Temiz?” dedi takım lideri. “Bu yatan muhtemelen sizin şüpheliniz.”

“Teşekkürler.” dedi, Luke.

Adam omuz silkti ve başka yöne çevirdi kafasını.

Ed bedenin yanına diz çöktü. Yanında parmak izi tarayıcısı taşıyordu. Parmakların üçünden iz aldı.

“Ne düşünüyorsun, Ed?”

Omuz silkti. “Ken Bryant’ın izlerini önceden polis veri tabanından bu cihaza yüklemiştim. Bir eşleşme olursa birkaç saniye içinde öğreneceğiz. Bu arada, çok belirgin boğazlanma ve bağlanma izleri, ve şişkinlik var. Beden hala biraz sıcak. Ölüm sertliği gelmiş, ama tam olarak değil. Parmaklar maviye dönüyor. Bence hastanedeki güvenlik görevlileri gibi bağlanarak ve boğularak, aşağı yukarı 8 ila 12 saat önce öldürülmüş.”

Luke’a doğru baktı. Gözleri parlıyordu. “Eğer şüphelinin pantolonunu benim için indirmek istersen, rektal ısı ölçümü yapabilirim, zaman ne kadar kesin olursa o kadar iyi.”

Luke gülümsedi ve başını salladı. “Hayır, teşekkürler. Sekiz ile on iki saat gayet iyi. Sadece şunu bilmek isterim: o mu?”

Ed tarayıcıya baktı. “Bryant? Evet. Bu o.”

Luke telefonun çıkardı ve Trudy’yi aradı. Hattın diğer ucunda, telefon çaldı. Birinci, ikinci ve üçüncü kere çaldı. Luke apartmanın bunaltıcı ve sıkıcı solukluğuna, kasvetine bakındı. Oturma odasının mobilyaları eskiydi ve döşemeleri yırtıktı, dolgu malzemesi kanepenin kollarından fırlıyordu. Eski püskü bir kilim yerde uzanıyordu, boş yiyecek kutuları ve plastik çatal bıçaklar masanın üstüne yayılmıştı. Kalın ve siyah perdeler pencerelere sabitlenmişti.

Trudy’nin sesi geldi, keskin, müzik gibiydi. “Luke,” dedi. “Ne kadar oldu? Yarım saat?”

“Kayıp hademe ile ilgili konuşmak istiyorum.”

“Ken Bryant,” dedi Trudy.

“Evet. O artık kayıp değil. Newsam ve ben onun dairesindeyiz. Kimliğini belirledik. Sekiz ila on iki saat önce ölmüş. Güvenlik görevlileri gibi, boğularak.”

“Tamam.” dedi.

“Bu adamın banka hesaplarına erişmeni istiyorum. Muhtemelen işyerinden gelen direkt bir havale var. Oradan başla ve araştırmaya devam et.”

“Hmm, bunun için bir mahkeme emrine ihtiyacım var.”

Luke duraksadı. Çekingenliğini anlıyordu. Trudy iyi bir memurdu. Genç ve hırslıydı. Kuralları çiğnemek umut vaat eden birçok kariyeri yok etmişti. Ama her zaman değil. Bazen de kuralları çiğnemek çok adımlı terfilere yaramıştı. Her şey hangi kuralları hiçe saydığınıza, ve sonucun ne olduğuna bağlıdır.

“Swann seninle birlikte mi?” dedi Luke.

“Evet.”

“O zaman mahkeme kararına ihtiyacın yok.”

Trudy cevap vermedi.

“Trudy?”

“Buradayım.”

“Bu kararı mahkemeden istemek için yeterli zamanımız yok. Tehlikede olan hayatlar var.”

“Bryant bu dosyada bir şüpheli mi?”

“Dosyayla alakası olan önemli biri, muhtemel bir şüpheli. Her neyse, o ölü. Haklarını ihlal ettiğimiz doğru olamaz.”

“Bu senden gelen bir emir mi, Luke?”

“Bu doğrudan bir emirdir.” dedi. “Bu benim sorumluluğumda. Hatta daha da ileri gidip, işinin buna bağlı olduğunu söylüyorum. Ya dediğimi yaparsın ya da disiplin sürecini başlatırım. Anlaşıldı mı?”

Bir çocuk gibi aksi ve öfkeli şekilde söyledi. “Peki.”

“Güzel. Hesaba girdiğinde, sıradışı bir hareket için bakın. Oraya ait olmayan bir para. Yatırılan veya çekilen yüksek miktarlarda para. Banka havaleleri. Yatırım veya birikim hesapları, bunlara bak. Burada hademelik yapan eski bir hükümlüden bahsediyoruz. Çok parası olmamalı. Eğer varsa, nereden geldiğini bilmek istiyorum.

“Tamam, Luke.”

Duraksadı. “O plakalar ne durumda?”

“Olabildiğince hızlı gidiyoruz.” dedi Trudy. “Beşinci Cadde, 96. ve 94. Sokak ve mahallenin diğer birkaç yerindeki kameraların gece kayıtlarına eriştik. 196 aracı takibe aldık, bunların 46’sı öncelikli. Ana merkezimiz 15 dakika içerisinde ilk raporu elime ulaştıracak.”

Luke saatine baktı. Zaman daralıyordu. “Tamam, iyi iş. Olabildiğince hızlı şekilde orada olmaya çalışacağız.”