Harlan Coben - Krótka piłka

Здесь есть возможность читать онлайн «Harlan Coben - Krótka piłka» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию без сокращений). В некоторых случаях можно слушать аудио, скачать через торрент в формате fb2 и присутствует краткое содержание. Жанр: Триллер, на польском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале библиотеки ЛибКат.

Krótka piłka: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Krótka piłka»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Od kuli ginie była gwiazdka tenisa, dwudziestoczteroletnia Valerie Simpson. Przed śmiercią próbowała bezskutecznie umówić się z Myronem Bolitarem. Głównym podejrzanym jest klient Myrona, utalentowany czarnoskóry tenisista, Duane Richwood, który prawdopodobnie rozmawiał z Valerie dzień przed morderstwem. Prowadząc prywatne dochodzenie, Myron i jego przyjaciel, zblazowany psychopata Win Lockwood, wpadają na ślad zabójstwa popełnionego sześć lat wcześniej w ekskluzywnym klubie tenisowym.

Krótka piłka — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Krótka piłka», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

– Bardzo dziękuję, pani Elright.

– Lucindo. I jeszcze jedno, Myronie. Wyświadcz mi pewną grzeczność.

– Jaką?

– Kiedy dowiesz się, co naprawdę przydarzyło się Curtisowi, opowiedz mi o tym.

33

Myron i Jessica pojechali do New Jersey na kolację do Baumgarta. Jadali tam co najmniej dwa razy w tygodniu. Ten lokal był przedziwnym miejscem. Przez pół wieku był popularną knajpką z rodzaju tych, w których okoliczni mieszkańcy jadają lunch, a Johnny zabiera Mary po lekcjach. Przed ośmioma laty lokal został wykupiony przez chińskiego emigranta, Petera Li, który zrobił z niego najlepszą chińską restaurację w okolicy – nie usuwając fontanny z wodą sodową. Nadal można było zasiąść na wysokim stołku przy ladzie, wśród chromów, mikserów i moczących się w gorącej wodzie łyżek do lodów. Można było zamówić koktajl mleczny za kilka groszy albo frytki z kurczakiem á la generał Tso. Kiedy po raz pierwszy zamieszkali razem, Myron i Jess przychodzili tu co najmniej raz na tydzień. Teraz, gdy znowu byli razem, powrócili do tego zwyczaju.

– Śmierć Alexandra Crossa – powiedział Myron. – Nie mogę przestać o niej myśleć.

Zanim Jessica zdążyła odpowiedzieć, pojawił się Peter Li. Myron i Jess nigdy nie składali zamówienia. Peter wybierał za nich.

– Koralowe krewetki dla pięknej pani – rzekł, stawiając przed nią talerz – i kurczak po seczuańsku Baumgarta z bakłażanem dla mężczyzny niegodnego pełzać u jej stóp.

– To było dobre – zauważył Myron. – Bardzo zabawne.

Peter skłonił się.

– W mojej ojczyźnie uważano mnie za człowieka o ogromnym poczuciu humoru.

– Twoja ojczyzna musi być wesołym miejscem. – Myron spojrzał na swój talerz. – Nienawidzę bakłażanów, Peter.

– Tego zjesz i poprosisz o dokładkę – obiecał Peter. Uśmiechnął się do Jess. – Smacznego.

Odszedł.

– W porządku – powiedziała Jess. – Co z tym Alexandrem Crossem?

– Właściwie nie chodzi o Alexandra, lecz o Curtisa Yellera. Wszyscy mówią, że był wspaniałym chłopakiem. Matka nie widziała za nim świata, kochała go, wręcz uwielbiała. A zachowuje się tak, jakby nic się nie stało.

– Czasem smutku nie da się opisać – powiedziała Jessica. – Czasem ból trwa bez końca.

Myron zastanowił się.

– Nędznicy?

Obecnie grali w „zgadnij z czego to cytat”.

– Owszem, ale kto to powiedział?

– Valjean?

– Nie, przykro mi. Mariusz.

Myron pokiwał głową.

– Tak czy inaczej – rzekł – to kiepski cytat.

– Wiem. Usłyszałam go w radiu, kiedy jechałam samochodem – powiedziała. – Może jednak pasuje do tej sytuacji.

– Smutek, którego nie da się opisać?

– Właśnie.

Upił łyk wody.

– A więc twoim zdaniem to ma sens, że matka zachowuje się tak, jakby nic się nie stało.

Jessica wzruszyła ramionami.

– Minęło sześć lat. Co według ciebie powinna zrobić? Załamywać ręce i wybuchać płaczem za każdym razem, kiedy się pojawisz?

– Nie – odparł Myron – ale można by oczekiwać, że zechce wiedzieć, kto zabił jej syna.

Jeszcze nie dotknąwszy swoich krewetek, Jessica wyciągnęła rękę i nabiła na widelec kawałek kurczaka Myrona. Nie bakłażana. Kurczaka.

– Może ona już to wie – powiedziała.

– Co, sądzisz, że ją też przekupili?

Jess wzruszyła ramionami.

– Może. Jednak nie to cię naprawdę męczy.

– Ach tak?

Jess energicznie żuła. Nawet sposób, w jaki przeżuwała, był urzekający.

– Widok Duane’a w pokoju hotelowym z matką Curtisa Yellera – odparła. – O to ci chodzi.

– Musisz przyznać, że to bardzo niezwykły zbieg okoliczności.

– Czy masz jakąś teorię? – zapytała.

Myron zastanawiał się chwilkę.

– Nie.

Jessica nadziała na widelec drugi kawałek kurczaka.

– Mógłbyś zapytać Duane’a – zasugerowała.

– Pewnie. Mógłbym po prostu powiedzieć: „O rany, Duane, śledziłem cię trochę i zauważyłem, że sypiasz ze starszą babką. Zechcesz mi o tym opowiedzieć?”.

– No tak, to może być problem – przyznała. – Oczywiście, mógłbyś podejść do tego z innej strony.

– Deanna Yeller?

Jessica skinęła głową. Myron skosztował kurczaka, zanim Jess spałaszowała wszystko.

– Warto spróbować. Chcesz pójść ze mną?

– Spłoszyłabym ją – odparła Jess. – Podrzuć mnie do mojego mieszkania.

Skończyli posiłek. Myron zjadł nawet bakłażana. Był niewiarygodnie smaczny. Peter przyniósł im deser czekoladowy z rodzaju tych, które tuczą od samego patrzenia. Jess pochłonął go z apetytem. Myron powstrzymał się. Przejechali z powrotem przez most Jerzego Waszyngtona, przez Hudson i zachodnimi brzegiem. Podwiózł ją do jej apartamentu przy Spring Street w Soho. Nachyliła się do niego.

– Przyjedziesz później? – zapytała.

– Jasne. Włóż ten kusy strój francuskiej pokojówki i czekaj.

– Nie mam stroju francuskiej pokojówki.

– Och.

– Może kupimy jakiś rano, a do tego czasu znajdę coś odpowiedniego.

– Cudownie – rzekł Myron.

Jess wysiadła z samochodu. Weszła schodami na drugie piętro. Jej apartament zajmował połowę tej kondygnacji. Przekręciła klucz w zamku i otworzyła drzwi. Zapaliła światło i drgnęła na widok wyciągniętego na jej kanapie Aarona.

Zanim zdążyła się poruszyć, drugi mężczyzna – ubrany w siatkową koszulkę – zaszedł ją od tyłu i przyłożył lufę do skroni. Trzeci – czarnoskóry napastnik – zamknął drzwi i zasunął rygiel. On też miał w ręku broń.

Aaron uśmiechnął się.

– Cześć, Jessica.

34

W samochodzie Myrona zadzwonił telefon.

– Halo.

– Bubusiu, tu twoja ciotka Clara. Dzięki za referencje.

Clara właściwie nie była jego ciotką. Ona i wuj Sidney byli po prostu starymi przyjaciółmi jego rodziców. Clara studiowała z matką Myrona. Teraz polecił jej usługi Rogerowi Quincy’emu.

– Jak ci idzie? – zapytał Myron.

– Mój klient prosił, żebym przekazała ci ważną wiadomość – powiedziała Clara. – Nalegał, abym jako jego adwokat potraktowała to polecenie priorytetowo.

– Jaką wiadomość?

– Pan Quincy powiedział, że obiecałeś mu autograf Duane’a Richwooda. Chciałby, żeby to nie był tylko autograf, ale zdjęcie z autografem. Kolorowe, jeśli to nie za duży kłopot. Z jego imieniem. I pięknie ci dziękuje. Nawiasem mówiąc, czy powiedział ci, że jest miłośnikiem tenisa?

– Zdaje się, że o tym wspominał. Zabawny facet, no nie?

– Do upojenia. Do łez. Aż mnie boki bolą ze śmiechu. Jakbym reprezentowała Jackiego Masona.

– I co o tym myślisz? – spytał Myron.

– Jako prawnik? Ten facet to kompletny świr. Jednak to, czy jest winien morderstwa, a co ważniejsze, czy prokurator potrafi tego dowieść, to inna para kaloszy.

– Co na niego mają?

– Poszlakowe nic. Był na turnieju. Wielkie rzeczy, tak samo jak tysiące innych ludzi. W przeszłości wyprawiał różne dziwne rzeczy. I co z tego? O ile mi wiadomo, nigdy nikomu nie groził. Nikt nie widział, żeby do niej strzelał. Żadne badania nie wykazały jego powiązania z bronią lub tą torbą z dziurą od kuli. Jak już powiedziałam, poszlakowe nic.

– Jeśli to ci coś da – rzekł Myron – ja mu wierzę.

– Uhm. – Clara nie powiedziała, czy ona wierzy mu, czy nie. To nie miało żadnego znaczenia. – Porozmawiamy później, przystojniaku. Uważaj na siebie.

– Ty też.

Rozłączył się i zadzwonił do Jake’a. Szorstki głos oznajmił:

Читать дальше
Тёмная тема
Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Krótka piłka»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Krótka piłka» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё непрочитанные произведения.


Harlan Coben - Don’t Let Go
Harlan Coben
Harlan Coben - W głębi lasu
Harlan Coben
Harlan Coben - Motivo de ruptura
Harlan Coben
Harlan Coben - Tiempo muerto
Harlan Coben
Harlan Coben - Play Dead
Harlan Coben
Harlan Coben - Caught
Harlan Coben
libcat.ru: книга без обложки
Harlan Coben
Harlan Coben - The Innocent
Harlan Coben
Harlan Coben - Just One Look
Harlan Coben
Harlan Coben - Bez Skrupułów
Harlan Coben
Harlan Coben - Tell No One
Harlan Coben
Harlan Coben - Jedyna Szansa
Harlan Coben
Отзывы о книге «Krótka piłka»

Обсуждение, отзывы о книге «Krótka piłka» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.

x