• Пожаловаться

James Patterson: Fiołki Są Niebieskie

Здесь есть возможность читать онлайн «James Patterson: Fiołki Są Niebieskie» весь текст электронной книги совершенно бесплатно (целиком полную версию). В некоторых случаях присутствует краткое содержание. категория: Триллер / на польском языке. Описание произведения, (предисловие) а так же отзывы посетителей доступны на портале. Библиотека «Либ Кат» — LibCat.ru создана для любителей полистать хорошую книжку и предлагает широкий выбор жанров:

любовные романы фантастика и фэнтези приключения детективы и триллеры эротика документальные научные юмористические анекдоты о бизнесе проза детские сказки о религиии новинки православные старинные про компьютеры программирование на английском домоводство поэзия

Выбрав категорию по душе Вы сможете найти действительно стоящие книги и насладиться погружением в мир воображения, прочувствовать переживания героев или узнать для себя что-то новое, совершить внутреннее открытие. Подробная информация для ознакомления по текущему запросу представлена ниже:

James Patterson Fiołki Są Niebieskie

Fiołki Są Niebieskie: краткое содержание, описание и аннотация

Предлагаем к чтению аннотацию, описание, краткое содержание или предисловие (зависит от того, что написал сам автор книги «Fiołki Są Niebieskie»). Если вы не нашли необходимую информацию о книге — напишите в комментариях, мы постараемся отыскать её.

Detektyw Alex Cross przybywa do mieszkania swojej zamordowanej partnerki i przyjaciółki, agentki FBI. Już wie, że za jej śmierć odpowiedzialny jest jego zaprzysięgły wróg, nieuchwytny psychopata, nazywający siebie Supermózgiem, który ma sumieniu wiele zbrodni. Prowadzone od dłuższego czasu śledztwo nie przyniosło dotąd rezultatów. Można przypuszczać, że ktoś celowo blokuje pracę policji…

James Patterson: другие книги автора


Кто написал Fiołki Są Niebieskie? Узнайте фамилию, как зовут автора книги и список всех его произведений по сериям.

Fiołki Są Niebieskie — читать онлайн бесплатно полную книгу (весь текст) целиком

Ниже представлен текст книги, разбитый по страницам. Система сохранения места последней прочитанной страницы, позволяет с удобством читать онлайн бесплатно книгу «Fiołki Są Niebieskie», без необходимости каждый раз заново искать на чём Вы остановились. Поставьте закладку, и сможете в любой момент перейти на страницу, на которой закончили чтение.

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

William wzruszył ramionami.

– Nikim. To tylko zwykły łup, nic więcej. Michael wydął usta.

– Dlaczego nie chcesz mi powiedzieć?

– Pan kazał mi milczeć i nie brać ze sobą kota. Michael nie pytał o nic więcej. Był bezgranicznie posłuszny Panu.

Pan mówi ci, jak myśleć, czuć i postępować. Pan nie uznaje nad sobą żadnej władzy. Pan gardzi ludzkim światem i ty też masz nim gardzić.

Przed sobą mieli najlepszy przykład wspomnianego „ludzkiego świata”. Pełny sztafaż: starannie przystrzyżony i często podlewany trawnik, niewielki staw, w którym pływały złote karpie koi, i ciąg tarasów, podchodzących aż pod ściany domu. Willa była ogromna – pewnie miała co najmniej dwanaście pokoi. I to wszystko dla dwojga ludzi. Jak można być tak rozrzutnym?

William podszedł od razu do frontowych drzwi. Michael kroczył tuż za nim. W wysokim holu zobaczyli kryształowy żyrandol i kręte schody do nieba.

Gospodarzy znaleźli w kuchni. Pichcili późną kolację. Pracą dzielili się równo, jak przystało na dobrych małżonków.

– Zabawa dla japiszonów – roześmiał się William.

– A to co?! – zawołał mąż i uniósł obie ręce. Był potężnej postury i miał ponad metr osiemdziesiąt wzrostu. W pierwszej chwili wyglądał jak kuchcik przy zlewie.

– Co wy tu, chłopcy, robicie? Wyjdźmy lepiej na zewnątrz.

– Pani mecenas? – William wskazał palcem na kobietę. Miała niewiele po trzydziestce, krótko obcięte blond włosy i wystające kości policzkowe. Smukła, o małych piersiach. – Sprawia nam pani kłopoty. – Uśmiechnął się. – Przyszliśmy na kolację.

– Ja też jestem prawnikiem – wtrącił dominujący samiec. – Nikt was tu nie zapraszał. Wynocha stąd! Słyszeliście? Natychmiast jazda za drzwi!

– Groziłaś Panu. – William wciąż zwracał się do kobiety. – To on nas tu przysłał.

– Arthurze… dzwonię na policję – odezwała się wreszcie do męża. Była bardzo zdenerwowana. Jej drobne piersi poruszały się w szybkim rytmie pod cienką koszulą. William spostrzegł w jej dłoni telefon komórkowy. Chyba go wyciągnęła sobie z tyłka, pomyślał i bardzo go to rozśmieszyło.

W jednej chwili znalazł się tuż przy niej. Michael równie zręcznie poradził sobie z mężem. Obaj bracia byli niewiarygodnie szybcy i silni. Wiedzieli o tym.

Warknęli głośno. Niemal zawsze w ten sposób straszyli ofiary.

– Mam pieniądze! Boże! Nie róbcie nam krzywdy! – głośno zawodził mąż, zupełnie jak baba.

– Wsadź sobie forsę w dupę – powiedział William. – Taki z niej dla nas pożytek. Tylko nie pomyśl czasem, że jestem psychopatą lub innym pospolitym durniem.

Wbił zęby w różową szyję szamoczącej się z nim kobiety. Od razu przestała walczyć. Ot, tak – zwyczajnie – już była jego. Spojrzała mu prosto w oczy i zwiotczała. Łza pociekła jej po policzku.

William nie podniósł głowy, póki nie zaspokoił głodu.

– Jesteśmy wampirami – szepnął do zamordowanej pary.

Rozdział 12

Drugiego dnia pobytu w San Francisco znalazłem się w niewielkim biurze Jamilli Hughes, w Pałacu Sprawiedliwości. Przejrzałem zeznania świadków i opis miejsca zbrodni w parku Golden Gate. Musiałem przyznać, że to dobra, fachowa robota. Byłem pod wrażeniem.

Samo morderstwo zadziwiało jednak swą tajemniczością. Nikt jeszcze nie wpadł na żaden dobry pomysł. Nikt nie podsunął rozwiązania. Przynajmniej o tym nie słyszałem. Wiedzieliśmy jedynie tyle, że dwoje młodych ludzi zginęło tragiczną śmiercią w przeokropny sposób. Ostatnio takie przypadki zdarzały się coraz częściej.

Koło południa zadzwonił mój telefon.

– Tylko sprawdzam, czy wszystko w porządku, Alex – odezwał się Supermózg. – Dobrze ci idzie w San Francisco? Piękne miasto. Chciałbyś w nim zostać trochę dłużej? A może w nim umrzeć? Jak się miewa inspektor Hughes? Podoba ci się? Ładna, prawda? Na pewno w twoim typie. Próbowałeś już ją przelecieć? Lepiej się pospiesz. Tempus fitgit.

Odłożył słuchawkę.

Wróciłem do pracy. Zagrzebałem się w niej po uszy na ładne parę godzin. Zanotowałem mały postęp.

Tuż po czwartej stanąłem przy oknie i – rozmawiając z Kyle’em – patrzyłem na ulicę. Zaczynały się godziny szczytu. Całkiem łagodnie, w stylu San Francisco. Kyle wciąż tkwił w Quantico, ale sercem i duszą był oddany sprawie.

Człowiek z jego pozycją zawsze mógł zażądać, aby go ną bieżąco włączono w dochodzenie. Tak też było i w tym przypadku. Znów mieliśmy pracować razem. Liczyłem na to.

Kątem oka zauważyłem jakieś poruszenie. Jamilla podeszła do mojego biurka. Wkładała skórzaną kurtkę, mocując się z drugim rękawem. Dokąd się wybierała?

– Poczekaj, Kyle – rzuciłem do słuchawki.

– Musimy jechać do San Luis Obispo – oznajmiła Jamil la. – Ekshumują tam jakieś ciało. To chyba ma coś wspólnego z naszym śledztwem.

Powiedziałem Kyle’owi, że muszę kończyć rozmowę. Życzył mi udanych łowów. Jamilla zwiozła mnie windą do garażi w podziemiach Pałacu Sprawiedliwości. Im dłużej ją obserwowałem w pracy, tym bardziej mi się podobała. Z entuzjazmem podchodziła do najtrudniejszych zadań. Detektywi na ogół już po paru latach tracą dawny zapał i wpadają w rutynę Ona była zupełnie inna. „Próbowałeś już ją przelecieć? Lepiej się pospiesz”.

– Zawsze jesteś taka nagrzana? – zapytałem, kiedy wsiedliśmy do niebieskiego saaba i pognaliśmy w stronę autostrady sto jeden.

– Na ogół zawsze – odpowiedziała. – Lubię swój zawód To ciężki kawałek chleba, ale ciekawy. Mówię zupełnie szczerze. Nie tęsknię za przemocą.

– Zwłaszcza w tej sprawie. Ciarki mnie przechodzą, kiedy widzę te wiszące ciała.

Zerknęła w moją stronę.

– A propos różnych zagrożeń… Zapnij pasy. Przed nami autostrada, a ja lubię szybką jazdę. To moje hobby. Niech cię nie zwiedzie karoseria saaba.

Nie żartowała. Tablice wskazywały, że do San Luis Obispo mamy niecałe trzysta osiemdziesiąt kilometrów. Przez większą część drogi lało jak z cebra. O wpół do dziewiątej wieczorem byliśmy już na miejscu.

– W jednym kawałku – zauważyła Jamilla i łobuzersko mrugnęła okiem, gdy skręcaliśmy z autostrady w stronę miasteczka.

Wokół nas roztaczał się sielski krajobraz. To właśnie tu ekshumowano zwłoki młodej dziewczyny. Zmarła z upływu krwi, zanim została powieszona.

Rozdział 13

San Luis Obispo było miasteczkiem studenckim. Bardzcj ładnym, przynajmniej na pierwszy rzut oka. Znaleźliśmy Hi guera Street i skierowaliśmy się w stronę Osos. Mijaliśmj miejscowe sklepy, ale także kawiarnię Starbucks, księgarni) Barnes & Noble i Firestone Grill. Jamilla powiedziała mi, i każdą porę dnia da się tutaj rozpoznać po prostu po zapachui Popołudniami, nad Marsh Street, wisiał dym z wędzarni, a nocą, w okolicach browaru SLO, unosił się aromat słodu i jęczmienia.

Na posterunku czekała na nas detektyw Nancy Goodes. Byhj drobną ładną kobietą o mocno opalonej skórze, całkowicie pochłoniętą śledztwem. Prócz ekshumacji zajmowała się mor dem popełnionym na dwóch studentach Politechniki Kalifornijskiej. Z pozoru to nie pasowało do naszej obecnej sprawy ale któż to mógł wiedzieć na pewno? Nancy – jak wszyscy w wydziale zabójstw – nie użalała się na brak zajęć.

– Otrzymaliśmy zezwolenie na wykopanie ciała – powiedziała nam w drodze na cmentarz. Dobrze, że przestało padać i wieczór był ciepły, dzięki wiatrom wiejącym znad Santa Ana

Читать дальше

Шрифт:

Сбросить

Интервал:

Закладка:

Сделать

Похожие книги на «Fiołki Są Niebieskie»

Представляем Вашему вниманию похожие книги на «Fiołki Są Niebieskie» списком для выбора. Мы отобрали схожую по названию и смыслу литературу в надежде предоставить читателям больше вариантов отыскать новые, интересные, ещё не прочитанные произведения.


Отзывы о книге «Fiołki Są Niebieskie»

Обсуждение, отзывы о книге «Fiołki Są Niebieskie» и просто собственные мнения читателей. Оставьте ваши комментарии, напишите, что Вы думаете о произведении, его смысле или главных героях. Укажите что конкретно понравилось, а что нет, и почему Вы так считаете.