Arthur Doyle - La ses Napoleonoj

“Precipe li ja havis la perlon, kaj tiumomente kiam ĝi estis ĉe li, la polico postkuris lin. Li iris en la fabrikon kie li laboris, kaj li sciis ke li havis nur iomete da tempo por kaŝi ĉi tiun valoregan aĵon, kiun la polico perserĉe certe trovus. Ses gipsaĵoj pri Napoleono malsekiĝis en la koridoro. Unu el ili ankoraŭ mola. Tuj Bepo, kiel lertulo, fosis etan kavon en la malseka gipso, enmetis la perlon, kaj per kelkaj penoj kovris la aperton denove. Estas bonega kaŝejo. Neniu iam ajn eltrovis ĝin. Sed oni malliberigis Bepon dum unu jaro, kaj dume la statuojn oni disvendis trans Londono. Li ne povis scii, kiu el ili enhavis lian trezoron. Nur per rompado li povis scii. Eĉ per agito li sciis nenion, pro tio ke la malseka gipso ŝajne algluiĝis sin al la perlo – kiel, efektive, okazis. Sed Bepo ne malesperis, kaj li penis serĉi per konsiderindaj inĝenieco kaj persisto. Pere de kuzo dungata ĉe Geldero, li trovis la detalistojn, kiuj aĉetis la statuojn. Li sukcesis dungiĝi ĉe Morso Hudsono, kaj tiele spuris tri el ili. Sed tie li ne trovis la perlon. Tiam pere de itala dungato, li sukcesis eltrovi kie estas la ceteraj. La unua estis ĉe Harkero. Tien lia kamarado spuris lin. Tiu traktis Bepon responsa por la perdo de la perlo, kaj Bepo ponardis lin dum sekvanta barakto.”

“Se li estis komplico, kial li bezonas fotografon?” mi demandis.

“Por spuri lin, se li deziras enketi pri li de alia. Estas memklare. Nu, post la murdo, mi kalkulis ke Bepo pli probable rapidigos ol malrapidigos sian agadon. Li timis ke la polico eltrovos lian sekreton, kaj do li hastis antaŭ ol oni anticipos lin. Kompreneble mi ne povas scii ĉu li trovis la perlon en la statuo de Harkero. Mi ne povas certe konkludi ke fakte estas perlo, sed laŭ mi li evidente serĉis ion, ĉar li portis la statuon post aliaj domoj por detrui ĝin en la ĝardeno lumata per stratlampo. Ĉar la statuo de Harkero estis unu el tri, la sorto estas precize kiel mi diris – du ŝancoj kontraŭ unu, ke la perlo estis interne. Restis du statuoj, kaj estis evidente ke unue li provis tion en Londono. Mi avertis la enloĝantojn de la domo, por eviti duan tragedion kaj tie ni akiris la plej bonan rezulton. Tiutempe, kompreneble, mi certas ke li serĉis la perlon de la Borĝioj. La nomo de la mortiginto ligis unu evento al la alia. Restis nur sola statuo – tio en Ridingo – kaj la perlo devas esti tie. Mi aĉetis tion antaŭ vi de la posedanto – kaj jen ĝi kuŝas.”

Dummomente ni sidis silente.

“Nu,” diris Lestrado. “Mi traktis iom multe da kazoj, s-ro Holmso, sed mi neniam sciis pri tia bona entrepeno. Ni ne estas ĵaluzaj pri vi ĉe Skotlandjardo. Ne, sinjoro, ni fieras pri vi, kaj se vi venos morgaŭ, ne estas viro de la plej maljuna inspektoro ĝis la plej juna konstablo, kiu ne ĝoje manpremis vin.”

“Dankon,” diris Holmso, “Dankon!” kaj dum li forturnis sin ŝajnis al mi ke lin oni influis pli preskaŭ per pli mola homa emocio ol mi antaŭ sciis. Postmomente li estis la akra kaj praktika pensulo denove. “Metu la perlon en la monŝrankon [10] Kompreneble Holmso sekurigis la perlon por transdoni al la vera posedanto. Li (kaj ankaŭ Vatsono kaj Lestrado) ne estis ricevantoj de priŝtelaĵoj. , Vatsono, kaj donu al mi la paperojn pri la falsada kazo de Konko-Singeltono. Ĝis la revido, Lestrado, se vi havos alian etan problemon, mi ĝoje, se eble, helpos al vi.”

Multaj notoj eltiritaj el The Annotated Sherlock Holmes (La prinotita Ŝerloko Holmso), William S. Baring-Gould.

Idée Fixe [france] psikologia obsedo.

Centra Gazetara Sindikato – Efektive ekzistis Centra Novaĵa Agentejo [Central News Agency]. Al tiu Joĉo la Tranĉanto [Jack the Ripper] poŝte sendis du sensaciajn notojn en septembro kaj oktobro 1888.

Kamden-Doma Vojo [Camden House Road] tia strato ne ekzistas en Londono. Eble Vatsono intencis Kamden-Montetan Vojon [Camden Hill Road].

Fakte tia okazis aprilon 1902 en Glasgovo. Mortis 21 homoj. Ĉi tiu rakonto unue aperis en 1904.

Stepnio [Stepney] estas unu el la plej grandaj Londonaj municipoj.

“Kiel oni irante de Keningtono ĝis Stepnio devas pasi sinsekve tra ĉi tiaj kvartaloj?” demandis s-ro James Edward Holyroyd. “Ili estas sur la norda riveroflanko. Estis pli rekte pasi super Londono-Ponto kaj vojaĝi sudflanke.”

“Kiel tion faris s-ro Harkero?” oni devas demandi. Du kolumnoj konsistas el proksimume du mil vortoj. S-ro Harkero devas verki du horojn, tiam sendi trans Londono al Flit-strato [Fleet Street – la Londona gazetara distrikto], kaj oni devas multobligi por ses-sep ĵurnaloj. Tamen li sukcesis eldoni sian raporton, kaj eĉ inkludi la alineon de Holmso.

Safronmonteto [Safron Hill] tiel nomita pro tio ke antaŭe safronon oni kultivis en la ĝardeno de la tiea Elio-Domo [Ely House], la malnova palaco de la Episkopo de Elio, konstruita en 1388 de Episkopo Arundel.

En la tempo de Holmso, 12 pencoj = 1 ŝilingo, 20 ŝilingoj = 1 pundo.

Kompreneble Holmso sekurigis la perlon por transdoni al la vera posedanto. Li (kaj ankaŭ Vatsono kaj Lestrado) ne estis ricevantoj de priŝtelaĵoj.