Вадим Басов - Ошарашивающие приключения Вадима Басова на космодроме «Байконур» (1960—1963). Oszałamiające przygody Vadima Basowa na kosmodromie «Bajkonur» (1960—1963)

W 2008 r. Rosja przeprowadziła 27 startów rakiet nośnych, zajmując pierwsze miejsce na świecie pod względem liczby startów i przekraczając swój własny Wskaźnik za rok 2007. 19 startów z 27 wykonano z kosmodromu Bajkonur. Pozostałe osiem zostało wykonanych z kosmodromu Plesetsk w regionie Archangielskim (6 startów), bazy startowej «Jasnyj» w obwodzie Orenburskim (1 Start) oraz z poligonu «Kapustin Yar» w obwodzie Astrachańskim (1 Start).

Bajkonur jest jednym z trzech kosmodromów na świecie, który wraz z kosmodromami Cape Canaveral (w USA) i Jiuquan (w Chinach), ma na celu uruchomienie pojazdów z astronautami na pokładzie.

«Самой первой ракетой, которая испытывалась на полигоне, стала межконтинентальная баллистическая ракета Р-7, разработанная С. П. Королевым. К началу летных испытаний Р-7 на обширной территории полигона, по трассам полета и на полях падения головных частей был сформирован измерительный комплекс полигона. 15 мая 1957 года состоялся первый пуск ракеты Р-7. 4 октября 1957 года этой же ракетой был выведен на орбиту первый искусственный спутник Земли. 12 апреля 1961 года боевой расчёт полигона совместно с представителями предприятий промышленности подготовил и провёл запуск космического корабля „Восток“ с первым космонавтом Земли Юрием Гагариным на борту».

«Pierwszą rakietą testowaną na poligonie był międzykontynentalny pocisk balistyczny R-7, opracowany przez S. P. Korolowa. Na początku prób w locie R-7 na rozległym terenie poligonu, na trasach lotu i na polach opadania głowic powstał kompleks pomiarowy poligonu. 15 maja 1957 roku odbył się pierwszy start rakiety R-7. 4 października 1957 roku tą samą rakietą wyniesiono na orbitę pierwszego sztucznego satelitę Ziemi. 12 kwietnia 1961 roku obliczenie bojowe poligonu wraz z przedstawicielami przedsiębiorstw przemysłowych przygotował i przeprowadził uruchomienie statku kosmicznego «Wostok"z pierwszym kosmonautą Ziemi Jurij Gagarinem na pokładzie».

12 апреля 1961 года полигону в торжественной обстановке вручено Боевое Знамя. «Впервые в мире…» – эти слова не раз звучали на всю планету в адрес космодрома, когда Байконур осуществлял свои уникальные запуски и эксперименты.»

Выдержки взял с сайта: http://asemel.kz/stati/394-bajkonur

12 kwietnia 1961 roku poligonowi w uroczystej atmosferze wręczono sztandar bojowy. «Po raz pierwszy na świecie…» – te słowa wielokrotnie brzmiały na całą planetę pod adresem kosmodromu, kiedy Bajkonur wykonywał swoje unikalne starty i eksperymenty.»

Fragmenty pobrane ze strony: http://asemel.kz/stati/394-bajkonur

Есть такой рассказ у советского фантаста Александра Беляева. Да вон и фильм вышел. Там один деятель (в злобном заграничном мире, конечно), построил завод по откачке и сжижению воздуха. Отсосал почти весь воздух нашей планеты и потом людям в баллончиках продавал подышать. Ну это фантастика, – думал я раньше. Хрен вот! Нас, молодых новобранцев космодрома Байконур, гоняли убирать мусор из какого-то огромного подземного завода по отсосу и так недостающего в лёгких воздуха мощнейшей, в несколько этажей турбиной «АСТМА 7» (моё название). Воздух сжимался, становился жидким и делился на фракции азота и кислорода. Кислород откачивали для горения керосина в сопле ракет в космической пустоте, а азот выпускали на свободу, и мы им дышали. В голове рождался план побега отсюда. Ну а пока удрать не удавалось мы делали и лакомились самодельным мороженым. Покупали в занюханном ларьке на всю месячную зарплату (3 рубля 70 копеек) сгущенное молоко, разводили его с водой и ставили кастрюлю на покрывшийся толстым слоем снега резервуар с жидким кислородом. Это не я смекнул. У меня не хватало для этого кислорода в извилинах мозга. Но мороженное взбадривало схему переквалификации себя из подземного дворника в электромонтера войсковой части или, если повезёт, то лучше стать поваром. Только бы подальше отсюда.

Jest taka historia u Radzieckiego fantastyka Aleksandra Bielajewa. Film wyszedł. Jest jedna postać (oczywiście w złym świecie zagranicznym), zbudowała fabrykę do pompowania i skraplania powietrza. Wyssał prawie całe powietrze naszej planety, a potem sprzedawał ludziom w puszkach. Cóż, to fantastyczne-myślałem wcześniej. Cholera! My, młodzi rekruci kosmodromu Bajkonur, ścigaliśmy się, aby usunąć śmieci z jakiejś ogromnej podziemnej fabryki ssania i tak brakującego w płucach powietrza potężnej, w kilku piętrach turbiny" Astma 7»(moje imię). Powietrze kurczyło się, stawało się płynne i dzieliło się na frakcje azotu i tlenu. Tlen był wypompowywany do spalania nafty w dyszy rakiet w kosmicznej pustce, a azot wypuszczano na wolność, a my nim oddychaliśmy. W mojej głowie zrodził się plan ucieczki. W międzyczasie nie udało nam się uciec i zjedliśmy domowe lody. Kupiliśmy w zadymionym straganie za całą miesięczną pensję (3 ruble 70 kopiejek) skondensowane mleko, rozcieńczono je wodą i postawiono patelnię na pokryty grubą warstwą śniegu zbiornik z ciekłym tlenem. To nie ja to zrozumiałem. Brakowało mi tlenu w zakrętach mózgu. Ale lody wzbudziły schemat przekwalifikowania się z podziemnego woźnego do elektryka jednostki wojskowej lub, jeśli masz szczęście, lepiej zostać kucharzem. Lepiej, żeby było daleko stąd.

«Азотно-кислородный завод, производящий 6 тонн жидкого кислорода в час и 7,2 тонны в час жидкого азота, после каждого сбоя в подаче напряжения прекращает работу. Аварийные переходные процессы вызывают поломки оборудования. Очередной запуск оборудования и выход на производство жидких газов требует по технологическим причинам 12 часов. Беды, связанные с энергетикой, можно перечислять часами.»