Ирина Кротова - Эсперанто с Юлио Баги. Рассказы

Lia azena Mo ŝ to Marko longe rigardas al la la ŭ vente turni ĝ anta kortbirdo kaj lia mieno esprimas melankolian meditadon pri alveno de la velki ĝ o . Jen la kampo flaviĝas, la collongaj herbetoj sekiĝas. Nur la kardoj pompas sukplene. Post paso de kelkaj tagoj verŝajne blanka neĝo kovros ĉion. Lia azena moŝto jam travivis kelkfoje tian kruelan periodon. Lia sungloriga orelfenda himno neniam helpis. Li preskaŭ perdis jam sian kredon pri dieco de la Suno. Ankaŭ nun Marko pesimiste rigardas al la proksima estonteco. Kion fari? La vivo similas al tiu multpromesa brila koko de la preĝejturo. Ĝi turnas sin tien kaj reen, igas konjekti baldaŭan forflugon aŭ ĝojplenan kikerikadon, sed la samloka turniĝado neniam ĉesas kaj la ĝojkrio ĉiam forestas.

Marko indigne ekskuas sian grandan kapon (возмущённо встряхивает своей большой головой: indigni – возмущаться ) kaj ekiras rezigne por paŝti sin (и идёт отрешённо пастись: rezigni – отрекаться ). Li zorge flaras ĉie (он старательно нюхает везде: zorgi – заботиться, ухаживать ). Vere (право, в самом деле), satiĝi estas neeble ĉi tie (насытиться невозможно здесь: sata – сытый ). Eĉ la provo por manĝeti tiujn sensukajn sekiĝantajn herbojn (даже попытка закусить этими несочными засыхающими травинками: manĝi – есть , кушать ) ne estas inda (не стоит /усилий/). Ili facile senhaŭtigus lian delikatan moŝtan nazon (они легко ободрали бы: «лишили кожи» его деликатный вельможный нос: haŭto – кожа ). Jen aflikte (вот досадно: aflikti – огорчать , удручать )! Marko paŝetadas al apudvoja ŝtonego (семенит к придорожному валуну: pa ŝ i – шагать ) por froti sian jukantan nazon al ĝi (чтобы потереть свой зудящий нос о него: «к нему»: juki – зудеть , свербеть ) kaj per lamenta "iiaa!" esprimi sian ĉagrenon (и жалобным «ииаа!» выразить свою досаду: lamenti – жаловаться , причитать ).

Kardo (чертополох), iom izolita ĉe la najbara ŝtono (немного изолированный = немного в стороне у соседнего камня), kompate alparolas Markon (сочувственно обращается к Марку: kompati – жалеть, сочувствовать ).

Marko indigne ekskuas sian grandan kapon kaj ekiras rezigne por pa ŝ ti sin . Li zorge flaras ĉ ie . Vere , sati ĝ i estas neeble ĉ i tie . E ĉ la provo por man ĝ eti tiujn sensukajn seki ĝ antajn herbojn ne estas inda . Ili facile senha ŭ tigus lian delikatan mo ŝ tan nazon . Jen aflikte ! Marko pa ŝ etadas al apudvoja ŝ tonego por froti sian jukantan nazon al ĝ i kaj per lamenta " iiaa !" esprimi sian ĉ agrenon .

Kardo , iom izolita ĉ e la najbara ŝ tono , kompate alparolas Markon .

– He, azena Moŝto, vi ŝajnas vagadi malgaje (эй, /ваше/ ослиное превосходительство, вы, кажется, бродите в тоске: «кажетесь бродить грустно»: gaja – весёлый ); kio do estas al vi (что же с вами: «что же есть к вам»)?

– Kiii-ooo (чтооо)? Mi multe laboris kaj nun mi malsatas (я много работал и теперь я голодаю). Kiii-ooo? Mia estro (мой хозяин: «начальник») promesante riĉan regalon (обещая обильное угощение: ri ĉ a – богатый; обильный ) sendis min ĉi tien (послал меня сюда). Skandalo (безобразие: «скандал»: skandala – сканд а льный; неприличный, возмутительный ). Kiii-aaa paŝtejo (кааакооое пастбище: pa ŝ ti – пасти )! Ĉu eble satiĝi ĉi tie (возможно ли насытиться здесь)? Jen enigmo (вот загадка)! Eĉ tiom da manĝinda herbo (даже столько аппетитной: «достойной съедения» травы), kiom sufiĉus ŝtopi dentkaveton (сколько хватило бы заткнуть дупло в зубе: dento – зуб , kavo – яма, углубление ), ne plu estas (больше нет)!

La kardo komprene jesadis (чертополох понимающе кивал: kompreni – понимать, jes – да, jesi – отве ти ть утвердительно ) dank' al la helpo de la monta venteto (благодаря помощи горного ветерка: danki – благодарить ).

– He , azena Mo ŝ to , vi ŝ ajnas vagadi malgaje ; kio do estas al vi ?