Уладзімір Арлоў - Пяць мужчын у леснічоўцы

Дзяўчынцы, што нарадзілася ў сям'і князя Святаслава-Георгія і княгіні Сафіі, далі старажытнае полацкае імя Прадслава. Так звалі яшчэ бабулю ганарлівай Рагнеды. Паводле тагачаснага звычаю, атрыманае адразу па нараджэнні імя пасля хрышчэння магло змяніцца, але маленькая князёўна засталася Прадславаю.

Калі ў княжым хораме спраўлялі радзіны, невядома. У адной беларускай энцыклапедыі напісана - каля 1120 года, у другой - каля 1110-га, але абедзве даты вельмі прыблізныя. Параўнанне розных гістарычных дакументаў дазваляе толькі сказаць, што князь Святаслаў не мог наліць пад час той застоліцы хмельнага мёду свайму бацьку Ўсяславу. Чарадзей быў ужо ў лепшым свеце.

Князёўна з маленства чула паданні пра дзеда, пра Рагнеду-Гарыславу, што так і не скарылася Ўладзіміру Краснаму Сонейку, пра іншых славутых продкаў, чыё жыццё прайшло пад знакам адданасці Полацку. Пра іх апавядалі і запрошаныя бацькам настаўнікі - адукаваныя манахі, якія хутка навучылі Ўсяслававу ўнучку чытаць і пісаць. Падручнікамі служылі Святое Пісанне, жыціі святых...

Прыйдзе час, і сама яна зробіцца гераіняю жыція - апісання зямнога шляху і духоўных подзвігаў святога. Створыць яго ў канцы XII стагоддзя ў Полацку невядомы аўтар, манах ці ігумен аднаго з манастыроў. Найкаштоўнейшы помнік старажытнабеларускае літаратуры «Жыціе Еўфрасінні Полацкай» дойдзе да нас болей чым у сотні спісаў і будзе галоўнай крыніцаю біяграфічных звестак пра самую знакамітую палачанку.

Навука давалася Прадславе значна лягчэй, чым яе аднагодкам. Княжая дачка з малых гадоў вызначалася любасцю да кніжнага слова. У бацькоўскім доме апрача царкоўных кніг яна чытала «Ізборнікі» з выслоўямі і афарызмамі. «Александрыю» -перакладзены з грэцкае мовы раман аб подзвігах Аляксандра Македонскага, вострасюжэтную «Аповесць пра Акіра Прамудрага». З кожным годам кнігі, над якімі заседжвалася дзяўчынка ў сваёй святліцы, рабіліся больш глыбокімі і мудрымі.

Дзяцінства князёўны праходзіла, вядома, не толькі ў бацькавым хораме. Яе вабіла шматгалосае і шматмоўнае торжышча, дзе можна пачуць гусляра, убачыць выступленні «вясёлых людзей» - скамарохаў. На пасадзе Прадслава заходзіла да гандляроў і рамеснікаў. Пасля цесных курных хацін простага люду асабліва ўражвалі полацкія храмы і найперш Сафійскі сабор з яго дзівоснымі фрэскамі.

Ад карміліцы, нянек, ад маці яна чула абрадавыя песні, замовы і заклёны. У той час хрысціянска-паганскае дваяверства існавала на Полаччыне нават у княжым асяроддзі, значыцца, Прадслава добра ведала даўнейшых багоў. Яе юныя гады немагчыма ўявіць без гуканняў вясны, русалляў, купалляў і калядаў.

Дзяцінства тады было карацейшае, чым сёння. Мінулася княжай дачцэ дванаццаць гадоў - трэба збірацца замуж. Пагатоў, слава аб Прадславінай прыгажосці і розуме разнеслася «па ўсіх гарадах», і ў Полацак зачасцілі сваты.

Аднаго разу князь Святаслаў падняўся ў даччыну святліцу і загаварыў пра замужжа.

- Нявеста ты ўжо ў нас, князёўна.

- Гадамі - нявеста, - адказала Прадслава.

- Ці, можа, князі табе не па сэрцы?

- Не па сэрцы.

- Мо непрыгожыя?

- Прыгожыя, дык неразумныя.

- А калі і гожыя, і разумныя? - пытаўся князь.

- Дык душою слабыя.

- Забудзеш пра гэта сярод забаў і весялосці...

- Ведаю з кніг, што пасля забаў будзе... Першая забава - срэбралюбства. Чым болей багацця, тым сквапнейшае ды падлейшае робіцца любое стварэнне. Ад другой забавы абвісае цела, крывяцца косці, хвароба ў нутро запаўзае. Гэтая забава завецца дагаджэнне чэраву. Ад трэцяе забавы траціць чалавек нават слабы розум свой, забівае ў лютасці такога, як сам. Гэтая забава завецца блуд.

Князь глядзеў на дачку ўражана.

- Хіба ж няма ўцехі ў тым, каб княжычаў нарадзіць?

- Нараджаюцца княжычы, і ўсобіцы крывавыя між імі нараджаюцца, - сказала дзяўчынка.

- Што табе да мужчынскіх усобіц? Жыві за князем сваім, дзяцей гадуй.

- На меч упадзе мой князь, а дзяцей браты заб'юць.

- Дзе ж ты знойдзеш долю сваю, калі не за мужам?

- Ува мне доля мая.

- Як жа адна, без абароны мужавай жыць думаеш?

- Як трава без абароны расце...

- У каго ж розуму вучыцца будзеш, як не ў мужа?

- У кніг, што мудрасць сабралі, як пчолы мёд.

- Дзе ж сям'я твая будзе?

- Увесь свет - сям'я мая...

Так ці іначай адбывалася тая размова, але бацькі вырашылі выдаць Прадславу за сына нейкага багатага валадара. Княгіня Сафія рыхтавала пасаг, князь Святаслаў прыкідваў выгады ад шлюбу. Яны яшчэ не ведалі, што дачка цвёрда выбрала іншую пуцявіну.