Адам Глёбус - Дамавiкамерон

Можа, я ненармальная, i трэба лекавацца?

Але я не ведаю, да каго звярнуцца, бо мой любiмы адбiтак у люстэрку толькi задае пытаннi. Дзе ж адказ?

Зрэшты, не трэба чытаць мой лiст па тэлевiзii, бо ведаю: секс сам-насам найпрыемнейшы ў свеце занятак. А калi хто супраць, дык толькi таму, што нiчога не разумее ў асалодзе.

Бог з вамi.

Бывайце.

Дамавiк назiраў за жанчынаю з цёмнага кута. Тая сядзела за пiсьмовым сталом i складала лiст у рэдакцыю папулярнага часопiса. Настольная лямпа ярка асвятляла аркушы, вырваныя са школьнага сшытка. Дамавiк чытаў:

"Прывiтанне, часопiс "АВС"!

Маё iмя — Анжэлiка. Мне дваццаць два гады. Працую сакратаркаю. Але асноўны занятак — прастытуцыя".

Жанчына спынiлася, перачытала напiсанае, закрэслiла iмя "Анжэлiка" i вывела "Ірына". Дамавiк немаведама нашто падмiргнуў. Жанчына пакусала тронак шарыкавай асадкi, закрэмзала "Ірына" i выпiсала "Галiна". Але i "Галiна" не ўтрымалася на перапэцканым месцы, бо замест яе з'явiлася грувасткае, як старажытны Рым, iмя Кунiгунда. Дамавiк у непаразуменнi пацiснуў плячыма. Лiст пiсаўся далей:

"Сваё дзявоцтва я страцiла ў трынаццаць. Наш клас завезлi ў працоўны лагер. Тут i пазнаёмiлася з дзяўчынаю са старэйшага класа. Яна гуляла з хлопцамi i не хавала гэтага, прынамсi, i ад мяне. Шмат разоў i мне прапаноўвалi пагуляць — заняцца сексам, але я ўсё адмаўлялася, пакуль старэйшая сяброўка не сказала, што я дэбiлка, бо секс — гэта зусiм не балюча, а наадварот — вельмi прыемны занятак, да якога раней цi пазней, а прыходзяць усе нармальныя людзi. Я пагадзiлася пайсцi з хлопцамi, iх было двое аднакласнiкаў сяброўкi, i яны мелi вопыт у такiх справах. Пасля той прагулянкi мы ўтраiх уцякалi з лагера кожную ноч.

А калi я вярнулася ў горад, дык хлопцы з майго двара нейкiм чынам даведалiся пра лагерныя прыгоды. Напэўна, нехта высачыў нас. Хлопцы пачалi падпiльноўваць мяне ў пад'ездзе, некалькi разоў спрабавалi згвалцiць, бо я адмаўлялася iсцi, як кажуць, у ложак. Аднаго разу яны сказалi, што больш не будуць мяне дамагацца, i прапанавалi за гэта выпiць вiна. У сутарэннi мы сядзелi на скрынях i пiлi горка-салодкi "Вермут". Я напiлася так, што страцiла прытомнасць, як кажуць, да адключкi. Хлопцы мяне цалкам распранулi i згвалцiлi, а яшчэ яны прынеслi фотаапарат i сфатаграфавалi мяне ў розных позах i нават з чэлесам у роце. А праз некалькi дзён, калi я зноў адмовiлася iсцi ў сутарэннi, яны паказалi фотакарткi i паабяцалi, што падораць iх дырэктару школы i маёй мацi. Я выбрала сутарэннi. Туды i хадзiла амаль кожны дзень. Хлопцы прыводзiлi знаёмых, якiм за плату дазвалялi "паляжаць" са мной. Усе грошы iшлi на вiно i цыгарэты. У рэшце рэшт я зацяжарала, бо нi пра якiя процiзачаткавыя сродкi нават размоў не было. Давялося рабiць аборт. Пакуль я хадзiла па гiнеколагах, маё месца занялi iншыя дзяўчаты. Спачатку я страшэнна ўзрадавалася такой акалiчнасцi, але праз месяц — другi зразумела наступнае: я люблю секс, люблю аддавацца мужчынам, добра, калi iх некалькi, бо адзiн, якi б там нi быў, усё роўна не зможа мяне задаволiць...

Вечарамi я сядзела дома, пiсала i перачытвала свой дзённiк. Я ўсё не магла вырашыць, што ж мне рабiць.

Дзённiк той i цяпер ёсць. І вось што там напiсана...

"Вось i вярнулася з лякарнi. Мацi нi пра што не здагадалася. А праз мяне ўжо прайшло 46 хлопцаў, якiм 16—18 гадоў, дый 28 мужчын, якiм 19—25 гадоў. Былi i старэйшыя, але iх iмёны я не занатоўвала".

Жанчына пачала перачытваць лiст ад самага пачатку. Яна шчыльна заштрыхавала "з чэлесам у роце" i напiсала "з бутэлькай вiна". Колькасць чалавек, што "прайшлi" да аборту, павялiчвалася ўдвая.

Дамавiк нячутна выйшаў з кватэры, сеў у пад'ездзе на парэнчы (дом стары — парэнчы шырокiя, дубовыя, лакiраваныя) i запалiў цыгарэту.

А жанчына працягвала пiсаць:

"Ад мужчын я адпачывала месяц, а потым пайшла на вакзал i пачала здымаць клiентаў. Ведала некалькi зручных месцаў — за гаражамi i на гарышчах. Клiенты звычайна спяшалiся i рабiлi справы вельмi хутка. Дамаўлялася на пяць рублёў, але сустракалiся i такiя, што зусiм не хацелi плацiць. Так цi iнакш, а за дзень атрымлiвалася паўсотнi. Дадому вярталася на таксоўцы. Сядала побач з шафёрам, закiдала нагу на нагу... А працавала я на вакзале ў мiнi-спаднiцы — зручна. Амаль усе таксавiкi прапаноўвалi чырвонец, i што дзiўна — нiводзiн не падмануў. Пэўна, баялiся, што непаўналетняя i запiшу нумар, а потым заяўлю. Цяпер разумею, а тады над такiмi дробязямi не задумвалася".

Жанчына адклала асадку, пацягнулася, як маладая котка, i пайшла ў гатавальню, дзе зварыла каву, дастала з лядоўнi марозiва ды зрабiла глясэ. З высокай шклянкаю дзiцячага салодкага напою яна вярнулася за стол.