Іван Шамякін - Драма

— Скончылася, Алка, наша з табой кар'ера. Вымятайся! — і вылаяўся, як ніколі не дазваляў сабе пры жанчыне.— Але што — кар'ера! Чалавека шкада. Які ідыёт гэты Мігун! Прымусь дурня богу маліцца...

Ала ўпала тварам на стол, пракусіла сваю руку, з надрыўным стогнам зарыдала.

— Не, гэта — я... я...

Гісторык. Жнівень 1917 года. Пасля ліпеньскіх падзей урад Керанскага перайшоў у контррэвалюцыйнае наступленне на пралетарыяў, на салдат, на бальшавіцкую партыю, якая ўзначальвала рэвалюцыйныя сілы народа. Меншавіцка-эсэраўскія Саветы сталі на шлях адкрытых памагатых буржуазіі.

Урад двойчы ўжо аддаваў загад аб арышце Леніна. Закрыў бальшавіцкія газеты. Але яны прадаўжалі выходзіць пад змененымі назвамі.

Падвальнае памяшканне газеты «Пролетарий». Рэдакцыйны пакой. За сцяной стук друкарскай машыны. Якаў Свярдлоў перадае Наборшчыку невялікія лісткі паперы.

Свярдлоў. Тэрмінова ў нумар. Разбіраеце почырк?

Наборшчык (бярэ лісткі). Ленін?! Не першы раз. Адзін я і разбіраю. (Чытае.) «Аб выступленні Каменева ў ЦВК наконт Стакгольмскай канферэнцыі». Растлумачце мне, таварыш Свярдлоў, а чаму мы супраць гэтай канферэнцыі. Селі б за адзін стол...

Свярдлоў. З кім? З сацыял-шавіністамі? Туды ж паедуць Чарноў і Цэрэтэлі, Кауцкі... Яны ж таксама лічаць сябе сацыялістамі. Ды Ленін усё растлумачыў. (Бярэ лісткі.) Вось тут. Ён... Каменеў... «змаўчаў аб тым, што там будуць удзельнічаць сацыял-імперыялісты, што мець сувязь з гэтакімі ганебна для рэвалюцыйнага сацыял-дэмакрата». І далей. «Ісці на нарады з сацыял-імперыялістамі, з міністрамі, з пасобнікамі катаўства ў Расіі — ганьба і здрадніцтва. Аб інтэрнацыяналізме тады няма чаго і гаварыць».

Наборшчык. Ленін і сваім не дае літасці.

Свярдлоў. Калі яны хістаюцца. Як Каменеў.

Наборшчык. А мне ён здаўся самым рэвалюцыйным. Тут ён са Сталіным спрачаўся. Абвінавачваў яго ў нерашучасці. Дык у гэты ж нумар «Пралетарыя»?

Свярдлоў. Абавязкова ў гэты. Зараз паглядзім, замест чаго можна паставіць.

Наборшчык ідзе ў друкарню. Свярдлоў садзіцца за стол, завалены рукапісамі і адбіткамі газетных палос. Паглыблена акунаецца ў чытанне.

З'яўляецца Каменеў.

Каменеў (як быццам здзіўлена). О, Якаў Міхайлавіч! Вы — усюдыісны. Куды ні прыйду, там вы і Урыцкі.

Свярдлоў. Трэці Каменеў. У нас агульная рыса.

Каменеў (смяецца). Вы мне ліслівіце, Якаў Міхайлавіч. Што будзе гваздом у нумары?

Свярдлоў. Пісьмо Леніна.

Каменеў. Аб выступленні Дана? Керанскага?

Свярдлоў. Аб выступленні Каменева наконт Стакгольма.

Каменеў (змяняецца з выгляду, натапырваецца, прабягае па пакойчыку). Зноў Ленін? У кожным нумары Ленін! У яго што там — сіндыкат?

Свярдлоў. У яго — галава.

Каменеў. Члены рэдкалегіі ведаюць пра пісьмо?

Свярдлоў. І члены ЦК.

Каменеў. Я — член ЦК.

Свярдлоў. Таварыш Каменеў! І вы ведаеце. З-за гэтага вы прыйшлі сюды ў такі позні час.

Каменеў. Дык я вам скажу. Ленін памыляецца ў сваёй бескампраміснасці. Мы жывём у час кампрамісаў. Мы з вамі ў гушчы мас. А Ленін... Дзе ён? У кустах?

Свярдлоў (жорстка). Ільіч вымушаны быць у падполлі.

Каменеў. Так, так, у падполлі. Я разумею. Між іншым, дзе ўсё ж Ленін цяпер? Вы былі на сувязі з ім, калі ездзілі ў Разліў? Дзе Зіноўеў — я знаю. А дзе Ленін? Ненармальна, што ад мяне, члена ЦК, скрываюць... Два каўказцы — Арджанікідзе і Сталін, па-мойму, іграюць у канспірацыю. Хто ім даручыў?

Свярдлоў (жартаўліва, з грузінскім акцэнтам). Дарагі таварыш Каменеў! Гэта вельмі нармальна. Канспірацыя тонкая штука. Я скажу жонцы, вы скажаце сябру... Якая будзе канспірацыя? (Натуральна.) Я трымаў сувязь з Разлівам, але цяпер і я не знаю, дзе Ільіч. І гэта натуральна.

Каменеў. Калі ўлічыць, як хутка да яго дайшло маё выступленне, то недалёка. Я адкажу на яго пісьмо. І дакажу, што ён памыляецца. Я мог бы адказаць сёння. Але я стомлены. Мы працуем, як валы.

Свярдлоў. Працуе Ленін. А мы пацеем.

Каменеў (бадай узлавана). Мы пацеем? У вас, прабачце, адсутнічае гонар.

Свярдлоў. Які? Гонар, як шмат што, катэгорыя класавая, Леў Барысавіч. Нам нямала прыйдзецца папацець, каб вытравіць з сябе наш местачковы, дробнабуржуазны гонар. Аднак я пайшоў у друкарню...

Свярдлоў выходзіць. Каменеў садзіцца на яго месца. Піша. Уваходзіць Літаратар — з тых, хто за сабраныя звесткі мае двайны ганарар. Каменеў здзіўлены.

Літаратар. Вы думалі, што можна схаваць цэлую друкарню? Ад каго? Ад юнкераў можна. Ад свайго брата газетчыка гэта немагчыма. Мы ж, літаратары, што Шэрлакі Холмсы. Аднак ахова ў вас пільная. Ледзь даказаў пралетарыю, што я свой.